Διαβάστε το Μέρος Δωδέκατο…
Μέρος Δέκατο Τρίτο
Γράφει ο Πυθαγόρας
Άνοιξε τα μάτια του. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν ένα μεγάλο παράθυρο μπροστά του με κάγκελα. Έξω, το σκοτεινό χωριό. Αυτό του θύμισε. Όπως στην αρχή. Πριν ξεκινήσουν όλες αυτές οι περίεργες εικόνες και σκέψεις. Άκουσε βήματα. Δεν μπορούσε όμως να κινηθεί. Ήταν δεμένος στην καρέκλα χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάτι που να τον κρατούσε κολλημένο σ’αυτή. Φωνές. Κι ο ήχος της παλιάς, ξύλινης καρέκλας που κινούνταν κάθε φορά που αυτός προσπαθούσε να λυθεί.
Ξαφνικά, μία γυναίκα στάθηκε μπροστά του. Την κοίταξε εξεταστικά. Όχι, σίγουρα δεν έμοιαζε με την Θεοδοσία. Ούτε όμως με εκείνη τη γριά. «Είσαι καλύτερα;» Τον ρώτησε παγερά. Ίχνος συναισθήματος στο γερασμένο της πρόσωπο. «Πού είμαι;» της απάντησε μπερδεμένος. Εκείνη κάθισε μπροστά του, άναψε ένα τσιγάρο και κοίταξε το σκοτεινό τοπίο. Δεν απάντησε.
«Πού είμαι γαμώτο;».
«Εκεί που άξιζες να βρίσκεσαι. Μη φωνάζεις πολύ. Τελευταίο σου βράδυ εδώ.»
«Πού εδώ; Πες μου. Γιατί δεν μπορώ να κινήσω τα χέρια μου;»
Εκείνη γέλασε ειρωνικά πετώντας την γόπα του τσιγάρου στο έδαφος. Έβαλε τα χέρια της δεξιά κι αριστερά του και φυσώντας τον καπνό, απάντησε. «Τρελός είσαι Μιχάλη. Και τρελός και στη φυλακή. Πήγες πάλι να κάνεις χαμό εδώ μέσα. Έπρεπε να σου κάνω την συνηθισμένη ένεση. Ξέρεις εσύ.»
«Δεν είμαι. Τις είδα μπροστά μου και τις δυο. Και το παιδί. Το σχολείο. Όλα» Άρχισε να ουρλιάζει προσπαθώντας να αποδεσμεύσει τα άκρα του απ’ τα αόρατα δεσμά. «Γιατί μου λες ψέματα σκύλα; Πού είναι; Πού την έχεις κλεισμένη;».
«Σκασμός. Αύριο πρωί θα σε πάμε στο ψυχιατρείο. Αρκετά αναστάτωσες τον κόσμο εδώ.»
Ούρλιαζε αλλά αισθανόταν πως κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Άηχη κραυγή. Εκείνη τον πλησίασε, του χαμογέλασε, του άνοιξε δυνατά το στόμα και του έβαλε μέσα ένα μικρό, λευκό χάπι. Ο Μιχάλης προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο. Έβαλε το στόμα της δίπλα απ’ το αυτί του λέγοντας: «Κάποιες φορές δεν αρκεί η λογική για να επιβιώσεις. Καλύτερα να σε θεωρούν τρελό. Ποιος ξέρει! Μπορεί όλα όσα είδες να ήταν αλήθεια».
Σήκωσε το πάνω μέρος του κορμού της φωνάζοντας. «Αύριο να έχει φύγει. Επειγόντως!».
Συνεχίζεται…
Τον Πυθαγόρα μπορείτε να τον βρείτε σε:
– Instagram ως pythagoreio_theorima.
– Ιστολόγιο ως Πυθαγόρειο Θεώρημα.
– Youtube ως Πυθαγόρειο Θεώρημα.
Το βιβλίο του «Τι θυμάσαι από το θάνατο σου» μπορείς να προμηθευτείς εδώ.
Συντονιστείτε αύριο για την συνέχεια!
Μια σκέψη σχετικά μέ το “#xmas20: Η κατάρα της Πρωτοχρονιάς (13)”