Μέρος Πρώτο
Γράφει η Ερατώ
Η πηχτή ομίχλη είχε απλωθεί σε όλο το χωριό σαν λευκό σεντόνι. Περασμένα μεσάνυχτα και κανένας δεν κυκλοφορούσε στους δρόμους. Όλοι κοιμόντουσαν για να είναι έτοιμοι να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου, ενός χρόνου που τον ένιωσαν σαν δέκα. Όλοι εκτός από έναν.
Μια ανδρική φιγούρα προχωρούσε στους δρόμους σχεδόν κρυμμένος πίσω από το πέπλο της ομίχλης. Κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει ποιος ήταν ή… τι ήταν.
Ο Μιχάλης, ο δάσκαλος του μικρού αυτού χωριού, κοίταξε έξω από το παράθυρο του σχεδόν τυχαία. Τότε τον είδε να προχωράει αργά, μετρημένα σχεδόν σαν τελετουργικό. Ο άντρας μουρμούριζε λέξεις ακατανόητες, τις οποίες δεν μπορούσε να ακούσει, αλλά μπορούσε να διακρίνει τα χείλη του να κουνιούνται.
Τον παραξένεψε η ύπαρξη του άνδρα εκείνη την ώρα στον δρόμο, με την θερμοκρασία να φτάνει τους μείον 10 βαθμούς κελσίου και όλα τα τζάκια να δουλεύουν υπερωρίες. Ανησύχησε μήπως κάποιος από τους συγχωριανούς του είχε πάθει τίποτα. Άρπαξε το παλτό του, φόρεσε τα γούνινα μποτάκια του και βγήκε έξω.
Ο άντρας, όμως, δεν βρισκόταν πλέον εκεί. «Συγνώμη; Είσαι εκεί;» φώναξε αλλά η φωνή του πνίγηκε στον αγέρα. Ένας ψίθυρος απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. «Δεν σε ακούω» φώναξε λίγο πιο δυνατά. Καμία απάντηση.
Τότε ένιωσε κάποιον να περνάει από πίσω του. Γύρισε απότομα αλλά δεν υπήρχε κανένας. Ένα γέλιο απλώθηκε στον αέρα και τον ανάγκασε να ανατριχιάσει. Έφερε το χέρι του στον λαιμό του και έσφιξε τον ασημένιο σταυρό.
«Είναι μία η ώρα το βράδυ, δεν πρέπει να είσαι έξω!», φώναξε ξανά έχοντας μετανιώσει από την απόφαση του να βγει. Ένιωσε την φιγούρα πιο κοντά του, χωρίς να μπορεί να διακρίνει τίποτα, με την ομίχλη να γίνεται όλο και πιο πυκνή.
Συνεχίζεται…
Συντονιστείτε αύριο για το επόμενο μέρος!
bookitocat.com 
Ανυπομονώ να διαβάσω και αυτά που μας έχεις αφήσει κρυφά ♥️♥️
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Θεωρώ θα σου αρέσουυυν!!!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Είμαι σίγουρη !!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τελειοοοοο!! 😁 😁 😁
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Γέεεειιι!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!