#xmas20: Η κατάρα της Πρωτοχρονιάς (12)

Διαβάστε το Μέρος Ενδέκατο…

Μέρος Δωδέκατο
Γράφει η Γιώτα

Στάθηκε ακίνητος. Δεν ήξερε τι να κάνει. Να πάει κοντά τους; Να φύγει μακριά; Ήταν στ’ αλήθεια στο σπίτι του; Ή μήπως κάπου σε έναν άλλο τόπο και χρόνο; Γύρισε το κεφάλι του προς την πόρτα καθώς άρχισε να ακούει μουσική. Μπήκε στο σαλόνι που ήταν πάντα στολισμένο αλλά τώρα η φωτιά στο τζάκι ήταν αναμμένη. Τότε είδε τον εαυτό του που καθόταν στην αγαπημένη του πολυθρόνα. Η μυρωδιά της ψημένης γαλοπούλας έδινε άλλη αίσθηση στο χώρο.

Και τότε εμφανίστηκε εκείνη. Χαρούμενη ντυμένη Αγιοβασιλίτσα. Έτσι έκανε κάθε Χριστούγεννα από τα πρώτα που ξεκίνησαν να είναι μαζί. Από τότε που φοιτητές μέσα σε ένα κρύο υπόγειο που είχαν νοικιάσει. Τα Χριστούγεννά τους ήταν το φαγητό από τη Σχολή που μοίραζε. Εκείνη μακριά από τους γονείς της κι εκείνος με γονείς χωρισμένους, αλλού ο ένας κι αλλού ο άλλος, δεν είχαν μεγάλη διάθεση να ασχοληθούν με το γιο τους. Έκαναν μια οικογένεια δική τους και ήταν τόσο μα τόσο δεμένοι.

Όμως εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν η αρχή του κακού. Ξανάζησε τη στιγμή που λιποθύμησε στα χέρια του. Είδε ξανά τον εαυτό του να φωνάζει με απελπισία το όνομά της και να μπαίνει μαζί της στο ασθενοφόρο. Ξανάζησε τις ώρες στο νοσοκομείο, τις θεραπείες, εκείνη να λιώνει από μια αρρώστια που κανείς δεν ήξερε. Ξανάζησε τη στιγμή που ζήτησε να τη γυρίσει στο σπίτι. «Κουράστηκα», του είπε. Και ξανάζησε τη στιγμή που του έλεγε αντίο για να πάει στους δικούς της χωρίς να δέχεται να οδηγήσει εκείνος. Θυμάται το τηλεφώνημα ότι άφησε την τελευταίας της πνοή. Φώναξε το όνομά της και άρχισε να κλαίει με λυγμούς.

Τότε ένιωσε ένα χάδι στο σβέρκο του και όταν γύρισε την είδε. Μεγάλη διαφορά από το πλάσμα της νύχτας. «Μην κλαις, αγάπη μου. Είμαι πάλι εδώ. Και όχι μόνη μου. Να η μάνα μου και ο γιος μας». Η γριά ήταν εκεί και το μικρό αγοράκι που τον κοίταζαν με κενό βλέμμα. Και τότε εκείνη τον φίλησε. Άγγιξε τα χείλη του και σιγά σιγά, ηδονικά άρχισε να ρουφάει τη ζωή από μέσα του. Μια γλυκιά ζεστασιά τον τύλιξε και έκλεισε τα μάτια του σε έναν ονειρικό ύπνο.

Συνεχίζεται…

Συντονιστείτε αύριο για την συνέχεια!