#xmas20: Η κατάρα της Πρωτοχρονιάς (4)

Μέρος Τέταρτο
Γράφει ο Θωμάς

Τα χτυπήματα στην πόρτα συνεχίστηκαν για μερικά ακόμη δευτερόλεπτα, ώσπου σταμάτησαν απότομα. Την ίδια στιγμή ένα παράθυρο άνοιξε με ορμή και ο δυνατός άνεμος έσβησε το φως όσων κεριών ήταν αναμμένα. Ανατριχιάζοντας από το κρύο, έτρεχε να το ασφαλίσει όταν μια μακρινή κραυγή ήρθε στα αυτιά του. Ακόμη ένα θύμα.

Ο Μιχάλης κάθισε πάλι στο γραφείο του για να μελετήσει το γριμόριο, ανάβοντας ξανά τα κεριά, και το μάτι του έπεσε στο ημερολόγιό του. Αύριο έκλεινε ένας μήνας από την εξαφάνισή της. Η θύμηση του κορμιού της άρχισε να τον ερεθίζει και το χέρι του κατέβηκε στον φουσκωμένο καβάλο του. Άρχισε να ακουμπιέται με λαχτάρα σκεπτόμενος την τελευταία φορά που έκαναν έρωτα. Μόλις τελείωσε σκούπισε τα δάκρυα, που είχαν τρέξει από τα μάτια του, προχώρησε στο μπάνιο για να πλυθεί και επέστρεψε ικανοποιημένος στην ανάγνωση του βιβλίου.

Γύρισε κατευθείαν στη σελίδα που είχε σημαδέψει. Η κατάρα βρισκόταν εκεί, γραμμένη προ αιώνα με πλάγια καλλιτεχνικά γράμματα. Το σχέδιο που τη συνόδευε έμοιαζε με έργο τέχνης. Δεν είχε μετανιώσει που την έδωσε στη γριά μάγισσα να τη διαβάσει. Αυτό που είχε μετανιώσει είναι ότι δεν πίστεψε πως το ξόρκι έπιασε, ώσπου σήμερα αντίκρισε επιτέλους το καλεσμένο πλάσμα.

Τέσσερα θύματα, ένα κάθε βδομάδα. Το πλάσμα ικανοποιούσε την όρεξή του στα γύρω χωριά κι εκείνος δεν είχε πάρει χαμπάρι. Η σφοδρή χιονόπτωση είχε αναγκάσει τους περισσότερους να κλειστούν στα σπίτια τους. Ο Μιχάλης είχε πιστέψει ότι η Θεοδοσία επέστρεψε στους γονείς της για τις γιορτές, ώσπου έλαβε μήνυμα ότι αγνοείται. Όχι εκείνη, ρε γαμώτο. Όχι εκείνη.

Μια ώρα αργότερα, νιώθοντας την κόπωση να τον καταβάλει, έκλεισε το γριμόριο και κίνησε για το κρεβάτι του. Έπρεπε να ξεκουραστεί καλά, γιατί το πρωί με το φως του ήλιου, ασφαλής από το άγριο ον, είχε μακρύ ταξίδι να κάνει.

Συνεχίζεται…

Μπορείτε να βρείτε τον Θωμά στο instagram ως thomastheoc.

Συντονιστείτε αύριο για την συνέχεια!