#xmas20: Η κατάρα της Πρωτοχρονιάς (9)

Μέρος Ένατο
Γράφει η Χρύσα

Ο Μιχάλης τινάχτηκε μακριά της και η πίσω μεριά του σώματός του χτύπησε πάνω στο ήδη κατεστραμμένο τραπέζι. Έχασε την ισορροπία του και έπεσε, χτυπώντας με ορμή στο πάτωμα. Η κρούση του έκοψε την ανάσα και ο σφυγμός που βαρούσε στα μηνίγγια του έδινε ρυθμό σε σκέψεις που τον τρόμαζαν περισσότερο από το θέαμα.

Η γριά τον κοίταζε χωρίς να ανοιγοκλείνει τα μάτια της. Δεν τον ήθελε στην καλύβα της και παρόλο που δεν μπορούσε να παρατηρήσει καμία αλλαγή στην έκφραση του προσώπου της, την ένιωθε γύρω του. Στον τρόπο που η ατμόσφαιρα άλλαξε και μια μουχλιασμένη μυρωδιά εισχώρησε στα ρουθούνια του λες και η γριά ανέπνεε μπροστά του. Στο τρίξιμο κάθε ξύλινης επιφάνειας που έκανε τα μάτια του να παίζουν δεξιά κι αριστερά, περιμένοντας κάποιο αλλόκοσμο χέρι να πεταχτεί και να τον αρπάξει ή τους τοίχους να κλείσουν και να τον συνθλίψουν. Στην αποπνικτική ζέστη που έβγαζε η παλιά σόμπα, κάνοντας το δέρμα του να καίει και το αίμα του να βράζει στις φλέβες του.

«Είναι Παραμονή. Ο χρόνος σου τελειώνει» του είπε με φωνή διαφορετική -κλεμμένη. Είδε το χέρι της να χώνεται μέσα στον βαρύ και ξεφτισμένο στις άκρες μανδύα της, ψαχουλεύοντας αργά. Το στόμα του Μιχάλη ήταν ξερό και το σάλιο πονούσε τον λαιμό του. Ετοιμάστηκε να την παρακαλέσει, να της υποσχεθεί οτιδήποτε για να του χαρίσει τη λύση που αναζητούσε αλλά ήξερε πως μια τέτοια πράξη θα ήταν μάταιη. Η γριά δεν δούλευε με αυτόν τον τρόπο.

Ένα από τα πόδια του τραπεζιού έσπασε και κινήθηκε σαν φίδι, πληγώνοντάς τον στη γάμπα. Ο τσουχτερός πόνος τον ξύπνησε. Σηκώθηκε και προχώρησε προς το μέρος της γριάς. Το κάθε του βήμα ξεσήκωνε περισσότερο το μέρος τριγύρω του, κάνοντάς τον να νιώθει πως η καλύβα αποζητούσε φρενιασμένα να τον κρατήσει μέσα της. Ήθελε να τον κάνει κομμάτι της, όπως τη γριά και -τώρα πια- το παιδί. Αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε στον ίδιο, στη Σία, αλλά και στους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού αν δεν κατάφερνε να σπάσει την κατάρα. Θα ήταν ευκολότερο να παραμείνει εκεί και να αφήσει το μέρος να τον καταπιεί. Όταν στάθηκε μπροστά από τη γριά, εκείνη γύρισε από την άλλη και το παιδί εμφανίστηκε ξανά μπροστά του. Το αγόρι με τα χρυσαφένια μάτια έβγαλε το χέρι του από την τσέπη του παντελονιού του και το ανέτεινε προς τον δάσκαλο. Ο Μιχάλης ξεροκατάπιε και πίεσε το χέρι του να ξεκολλήσει από το πλάι ώστε να δεχτεί το δώρο.

Συνεχίζεται…

Η Χρύσα έχει εκδώσει ένα βιβλίο «Την κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου«, που μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Πηγή. Μπορείτε να βρείτε τις short stories της στο ιστολόγιο Mech and Magic. Επίσης, μπορείτε να την βρείτε στο instagram ως summer.chris.

Συντονιστείτε αύριο για την συνέχεια!