About

Όλα άρχισαν όταν γεννήθηκα. Ένα γλυκό κοριτσάκι που γεννήθηκε σε ένα δροσερό δωμάτιο, παρά την αφόρητη ζέστη που υπήρχε έξω, από δύο χαμογελαστά πρόσωπα που ήλπιζαν ότι το πρώτο τους παιδί θα ήταν κορίτσι. «Πανέμορφο μωρό» τα πρώτα λόγια του μαιευτήρα, ο οποίο δεν χρειαζόταν καν να σκύψει για να βλέπει ανάμεσα στα πόδια της γλυκιάς μου μητέρας. «Τρία μωρά έχω ξεγεννήσει και ήταν πανέμορφα» είπε και ανέφερε εμένα και τα δύο ξαδέρφια μου. «Δεν μπορείτε να την συγκρίνεται με την δική μου κόρη» τα λόγια της θείας μου. «Προφανώς, το δικό μου παιδί είναι ομορφότερο» η απάντηση της μητέρας μου. Ένα πολλά υποσχόμενο παιδί, το οποίο δεν έκλαψε καν στην βάφτιση του και ο παπάς χρειάστηκε να το τσιμπήσει για το έθιμο. Το έθιμο που τα μωρά έπρεπε να κλαίνε… αν είναι δυνατόν, ποιος λογικός άνθρωπος το σκέφτηκε αυτό.

Ένα πολλά υποσχόμενο παιδί, λοιπόν, με μια πολλά υποσχόμενη ζωή μπροστά του. Που να φαντάζονταν οι γονείς μου ότι θα κατέληγαν έναν αγχωτικό πλάσμα, αντικοινωνικό, που η ιδεατή διασκέδαση για αυτό είναι να κάτσει σπίτι του να βλέπει ταινίες και σειρές και να διαβάζει βιβλία με τους κουβάδες. Άμα ήθελαν οι φίλοι του μπορούσαν να έρθουν και εκείνοι στο σπίτι του για να δούνε όλοι μαζί ταινία. Δεν έλεγε όχι σε κανέναν αρκεί να μην κουνιόταν από την άνεση του σπιτιού του. Ένα πλάσμα όπου την μισανθρωπία του την ονόμαζε κοινωνικό άγχος και τα παθητικά ψέματα του μεγάλη φαντασία. Δεν θα αναρωτιόταν κανείς αν κατέληγε συγγραφέας ή σε ένα σοκάκι νεκρή από υπερβολική δόση. Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει τίποτα από τα δύο. Αν και για το πρώτο προσπαθώ.

Ας κρατήσουμε μόνο ότι ήμουν χαρά της ζωής. Μετά μπερδεύτηκε το πράγμα και τώρα είμαι 22 και δεν θυμάμαι καν την τελευταία φορά που ήμουν χαρά της ζωής. Σύμφωνα με την μητέρα μου είμαι ξινή και συνεχώς σε ένταση, εκτός από τα διαλείμματα που μου λέει ότι είμαι το γλυκό της τέκνο. Εντάξει δεν με λέει τέκνο αλλά παιδί της όμως ταίριαζε στην ποιητική φάση της πρότασης. Φοιτήτρια της Σχολής Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης, με καταπληκτικό ταλέντο να πιστεύω ότι ξέρω πολλά περισσότερα από όσα όντως ξέρω και να επιδεικνύω τις γνώσεις μου χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Αυτή είμαι εγώ, κάπως χαλασμένη αλλά εγώ. Και αυτό είναι το μπλογκ μου, όχι κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα εκεί έξω και ούτε μπορώ να προσφέρω κάτι το διαφορετικό. Μπορώ όμως να σας προσφέρω λίγες ώρες χαλάρωσης, λίγο ελαφρό κάπως αποτυχημένο χιούμορ και μια απεριόριστη ανάγκη να φανώ έξυπνη έστω και για λίγο (spoiler alert αποτυγχάνω και σε αυτό).

Αγαπημένες ταινίες είναι:

«Το φάντασμα της όπερας», το μιούζικαλ πάντα, το οποίο ξέρω σχεδόν όλο απέξω και προσπαθώ να τραγουδήσω ταυτόχρονα όλες τις φωνές!
«Howl’s moving castle», τα κινούμενα σχέδια, απλά είναι μαγευτικό. Ο Howl είναι δικός μου, ειδικά με αυτό το ξανθό μακρύ μαλλί ay aya ayyyy!
«Dirty Dancing», όχι τόσο πολύ όσο τα υπόλοιπα αλλά omg απλά το λατρεύω και προφανώς τραγουδάω το soundtrack όσο καλύτερα μπορώ.
«Stardust», η ταινία που ποτέ δεν θα βάλεις από μόνος σου να δεις αλλά ελπίζεις να την πετύχεις παντού, την αγαπάω

Αγαπημένα βιβλία είναι:

“Looking for Alaska”, λατρεύω τα επιστημονικής φαντασίας και τα φαντασίας, δεν ξέρω πως κατέληξα να ερωτεύομαι αυτό εδώ το βιβλιαράκι. Ο John Green φταίει, το ξέρω
“Ruby Red”, και γενικά όλα τα βιβλία της σειράς αυτής, είναι τα μόνα βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει! Πραγματικά έρωτας
“The Lunar Chronicles”, αυτή η σειρά έχει συναισθηματική αξία και απλά την λατρεύω γιατί συνδυάζει ότι αγαπάω: περιπέτεια και παραμύθια. Love Story bitchesss!

Κάντε κλικ για: Review Policy