#xmas19: Ένας Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης (12)

Μέρος Δωδέκατο
Γράφει η Ερατώ

Σφίγγω το ραβδί στο χέρι. Κάθε ανάσα γίνεται πιο επίπονη μέσα σε αυτό το ψύχος. Κοιτάζω τα δύο ξωτικά μπροστά μου. Τώρα θυμάμαι, είναι τα ξωτικά που έδιωξε ο πατέρας μου πριν κάτι αιώνες. Όλες οι αναμνήσεις έρχονται ξανά σαν εκατομμύρια μπουνιές και με αφήνουν ανίκανο να αναπνεύσω. Πως γίνεται να είχα ξεχάσει;

«Κοίτα, το μυρμήγκι σηκώθηκε και το παίζει μάγκας» γέλασε η Γκίνου, μπορώ να την αποκαλώ ακόμα Γκίνου;

Δεν ξέρω τι να κάνω. Το κεφάλι μου πονάει. Μα πως γίνεται να μην μπορώ να θυμηθώ τίποτα απολύτως. «Τι κάνατε στο κεφάλι μου;» κατάφερα να φωνάξω. «Εμείς τίποτα γλυκέ μου» χαμογέλασε διαβολικά «εσύ έπαιρνες τα χάπια». Πέταξε προς το μέρος μου ένα κουτί. Προσγειώθηκε στα πόδια μου. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά. Ιδρώτας με λούζει. Μα αυτά είναι τα χάπια που μου είχε δώσει ο γιατρός για τις ημικρανίες μου. Την κοίταξα πανικόβλητος. «Κατάλαβες τώρα μυρμηγκάκι;».

Θέλω να βρίσω, να φωνάξω. Δηλητηρίαζα τον εαυτό μου σιγά σιγά. Εγώ φταίω που ξέχασα. «Λοιπόν, δώσε το ραβδί για να μην πάθεις κακό». Γαμώτο. Πρέπει να σκεφτώ γρήγορα. «Δεν σας συμφέρει να με σκοτώσετε» κάνω νόημα στο κατάφωτο δέντρο. «Γλυκέ μου, είναι αναμμένες και οι πέντε χρυσές μπάλες. Βλέπεις, όμως, κανέναν άλλο εδώ μέσα;». Γαμώτο.

Σκέψου! Σκέψου. Το έλεγε ο πατέρας μου. Πρέπει να θυμηθώ. Πόνος… η φωνή του πατέρα μου με τραβάει από τον πανικό. Πόνος… ναι ναι αυτό είναι. Μια καλή ανάσα και… δαγκώνω δυνατά το χέρι μου. Νιώθω το ζεστό αίμα να τρέχει. Δούλεψε σε παρακαλώ. Το μυαλό μου μουδιάζει σαν να κάνει ένα restart. Αυτό είναι.

Πέντε άτομα χρειάζονται. Πέντε φύλακες. Φύλακες για το πνεύμα των Χριστουγέννων. Γελάω. Είναι τόσο αστείο. Όλοι πιστεύουν ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι κάτι ανύπαρκτο. Δεν ξέρουν ότι είναι μια αέναη οντότητα που παρασιτεί σε διαφορετικό παιδί κάθε χρόνο. Είσαι εκείνο το θαύμα που περιμένεις από την ζωή σου… Λάθος μετάφραση. Πόσο χαζός είμαι. Το θαύμα είναι μέσα στην ψυχή σου.

Είμαι ένας από τους πέντε φύλακες και θα πεθάνω για να προστατεύσω το φετινό πνεύμα των Χριστουγέννων. Το βλέμμα μου πέφτει πάνω στο σημείο στο χάρτη. Το παιδί μένει δύο στενά από το σπίτι μου… προφανώς και θα γινόταν αυτό.

Πλέον ξέρω τι θα κάνω όσο και να πονάει. Χαμογελάω. Δημιουργώ με το ραβδί ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο στολίδι. «Τζέτζομαρ, Ζερντάν» φωνάζω στα δύο ξωτικά που με κοιτάζουν παραξενεμένα. «Χο… χο… χο…». Τραβάω το κορδόνι από το στολίδι. Εκείνο αρχίζει να αναβοσβήνει. Ένας κρότος με καταπίνει και μετά σκοτάδι.

Ήμουν ένας από τους πέντε φύλακες και έκανα ότι χρειάστηκε για να σώσω ένα παιδί που δεν γνώρισα ποτέ γιατί μέσα του είχε ένα πνεύμα τόσο αρχαίο που πολιτισμοί ολόκληροι στήθηκαν πάνω σε αυτό και σε ότι πρεσβεύει. Ήμουν ένας από τους πέντε φύλακες και τώρα ήρθε η στιγμή να ξεκουραστώ. Μπελσνίκελ βρες τον επόμενο.

Τέλος!

---

Μην ξεχάσετε να διαβάσετε:
Μέρος Πρώτο – Γράφει η Γιώτα
Μέρος Δεύτερο – Γράφει ο Αλέξης
Μέρος Τρίτο – Γράφει η Φρειδερίκη
Μέρος Τέταρτο – Γράφει η Χαρά
Μέρος Πέμπτο – Γράφει η Νάντια
Μέρος Έκτο – Γράφει η Έφη
Μέρος Έβδομο – Γράφει η Στέφι
Μέρος Όγδοο – Γράφει η Χρύσα
Μέρος Ένατο – Γράφει η Κατερίνα
Μέρος Δέκατο – Γράφει η Ευγνωσία
Μέρος Ενδέκατο – Γράφει ο Αλέξανδρος

---

Η ιστορία μας έφτασε στο τέλος της. Ελπίζω να την ευχαριστηθήκατε όσο εγώ που την διάβαζα. Θα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω τα παιδιά που πήραν μέρος και που έκαναν αυτήν την ιδέα πραγματικότητα, χωρίς εσάς τίποτα δεν θα γινόταν (είναι γραμμένοι όλοι πάνω από αυτήν την παράγραφο για αυτό δεν τους αναφέρω ξανά). Ποτέ δεν ξέρετε μπορεί να έχουμε κι άλλες τέτοιες εκπλήξεις στο μέλλον!

Επίσης κάπου εδώ θα ήθελα να ανακοινώσω (κάποια στιγμή θα το κάνω και στα υπόλοιπα social media) ότι η σελίδα μας είναι ανοιχτή για διηγήματα κυρίως στα είδη της φαντασίας (και όλα τα υποείδη που περιλαμβάνει) και θα χαιρόμουν να διαβάσω και τις δικές σας δημιουργίες. Το ξέρω ότι η γωνία μου στο διαδίκτυο δεν είναι και οι μεγαλύτερη αλλά θα μου άρεσε να την εμπλουτίσω με ταλαντούχους συγγραφείς (ερασιτέχνες και μη) γιατί η δημιουργία είναι αυτή που αξίζει.

Σας ευχαριστώ όλους για έναν ακόμα χρόνο υποστήριξης και σας εύχομαι έναν καταπληκτικό καινούργιο χρόνο που θα σας φέρει ότι επιθυμείτε.

Μέχρι του χρόνου (χεχεχε γελάω με το μπαμπαδοαστείο μου) να είστε καλά, να προσέχετε, να μην πιείτε σήμερα αλκοόλ εάν οδηγείτε και να έχετε μια πανέμορφη συνέχεια.