McQuiston, C., 2022. Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Μόλις ανακοίνωσε η McQuiston ότι θα βγάλει το «Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ» ενθουσιάστηκα γιατί είχα μόλις τελειώσει το One Last Stop (το οποίο θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο) από την ίδια και είχα ερωτευτεί το γράψιμο της. Έτσι, όταν μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο δεν έχασα καιρό και το απέκτησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα ώστε να το διαβάσω μαζί με τις Φαίδρα (phaedra.thenerd) και Έλενα (helena.zelin). Το αστείο είναι ότι πρώτη το έπιασα να το διαβάσω και τελευταία το τελειώσα!
Δεν θα πω πολλά για την περιγραφή καθώς έχω κάνει μια ωραία παρουσίαση εδώ. (καθόλου ψωνάρα)
Για όποιον πρόκειται να το διαβάσει να γνωρίζει τα Triger Warnings: Ομοφοβία, Religious Trauma.
Παράξενο πράγμα η ζήλια. Χάνουμε τόσον καιρό στο λύκειο αφήνοντάς τη να μας τρώει, αρρωσταίνουμε στην ιδέα ότι κάποιος άλλος έχει κάτι που δεν έχουμε, ευχόμαστε να μπορούσαμε να βρεθούμε στη θέση του. Είναι ανακουφιστικό να μπορείς να πετάξεις για λίγο από πάνω σου την αίσθηση αυτή, να τη φορτώσεις σε κάποιον άλλο.
–Casey McQuiston, Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ
Αυτό που με προσέλκυσε αρχικά σε αυτό το βιβλίο ήταν η πλοκή του.
Το βιβλίο διαδραματίζεται στην Αλαμπάμα, όπου η πρωταγωνίστρια μας, η Κλόι Γκριν, έχει ένα μήνα πριν αποφοιτήσει από τη Χριστιανική Ακαδημία Γουίλογκροβ, στην οποία, έχει γραφτεί μόνο και μόνο για το προπαρασκευαστικό πρόγραμμα που έχει και το καλό θεατρικό της τμήμα. Ξαφνικά μια μέρα η διάσημη κοπέλα του σχολείου και, σύμφωνα με την ίδια, μεγάλη νέμεσις της, η Σάρα Γουίλερ, την φιλάει και εξαφανίζεται. Αυτό το γεγονός βάζει σε κίνηση την Κλόι, η οποία αρχίζει ένα κυνήγι θησαυρού μαζί με τα άλλα δύο άτομα που φίλησε η Σάρα, τον Σμίθ, που είναι το αγόρι της Σάρας, και τον Ρόρι, που είναι ο γείτονας της Σάρας.
Διαβάζοντας την περιγραφή θεώρησα ότι θα είναι ένα εφηβικό βιβλίο μυστηρίου, όπου θα ψάχνουμε την Σάρα, με μια δόση ρομάνς (καθώς όλα τα βιβλία της McQuiston έχουν ρόμανς μέχρι στιγμής) και πολύ μεγάλη δόση coming of age. Στην πραγματικότητα ήταν πιο εφηβικά γραμμένο από ότι περίμενα και το μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση της Σάρα ήταν λίγο βεβιασμένο, εάν είναι η κατάλληλη λέξη να το περιγράψω.
Μην με παρεξηγήσετε, η γραφή του ήταν αρκετά καλή, καθώς η συγγραφέας ξέρει τι κάνει. Είναι καλλίτεχνης και μπορεί να δημιουργήσει τις πιο όμορφες εικόνες. Επίσης, η σκιαγράφιση μιας βαθιά θρησκευόμενης πόλης στην Αλαμπάμα θεωρώ ήταν on point. Αναφέρει η συγγραφέας ότι γράφει από την δική της εμπειρία άρα είναι πιο προσωπικά βιώματα. Ο τρόπος, όμως, που τα αναδεικνύει σε μεταφέρει σε αυτή τη πόλη και, προσωπικά, μου θυμίζει κάποια χωριά εδώ στην Ελλάδα που βασίζονται στην εκκλησία του χωριού και οι υπερήλικες σχολιάζουν οτιδήποτε δεν πηγαίνει με αυτό που πιστεύουν.
Γενικά, το βιβλίο έχει ηθογραφικό χαρακτήρα καθώς στηρίζεται στους χαρακτήρες του, κυρίως στην Κλόι και τη Σάρα, και βάζει την πλοκή στο background, αν και θα μπορούσα να πω ότι δεν έχει κάποια συγκεκριμένη πλοκή.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πλοκή είναι η εξαφάνιση της Σάρα Γούιλερ αλλά αυτή μπαίνει γρήγορα στο παρασκήνιο καθώς λύνεται μέχρι την 314 σελίδα και μας μένουν 158 σελίδες στο βιβλίο. Στις υπόλοιπες σελίδες έχουμε μια άλλη υπόθεση να έρχεται στο προσκήνιο και αλλάζει το βιβλίο από μυστηρίου σε απλό εφηβικό ρομαντικό coming of age βιβλίο. Βέβαια στο «μυστήριο» δεν έχουμε μια λύση που, τουλάχιστον σε έμενα, έδωσε κάποια ικανοποίηση και δεν θεωρώ ότι έδωσε τόσο βάθος όσο χρειαζόταν.
Βασιζόμενη, όμως, σε αυτό που είπα προ λίγου, ότι δηλαδή έχει κυρίως ηθογραφικό χαρακτήρα το βιβλίο, τότε θα έπρεπε να δούμε περισσότερη ανάπτυξη στους χαρακτήρες.
Ας αρχίσουμε με τους δύο βασικούς χαρακτήρες.
Η Κλόι αποτελεί το μαύρο πρόβατο του σχολείου. Μια κοπέλα γεννημένη και μεγαλώμενη στην queer κοινότητα, όπου οι μητέρες της την προειδοποίησαν για το σχολείο στο οποίο ήθελε να γραφτεί. Μια κοπέλα που θέλει να είναι η καλύτερη και να ακολουθάει τους κανόνες, χωρίς όμως να δέχεται να κατεβάσει το κεφάλι μπροστά στο σύστημα του σχολείου που θεωρεί συντηρητικό και απαρχαιωμένο. Κάνει μικρές επαναστάσεις κάθε μέρα με τρόπο που να μην μπορούν να επηρεαστούν οι βαθμοί της. Και έχει μια νέμεσις, την Σάρα Γουίλερ, η οποία την κάνει να θέλει να προσπαθεί ακόμα περισσότερο στο σχολείο. Έχουν μια κόντρα για την αριστεία και η Κλόι θέλει να την ξεπεράσει με οποιοδήποτε κόστος. Τότε είναι που έρχεται η εξαφάνιση της Σάρα, η οποία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους γρύφους που θέλει να λύσει. Θεωρεί ότι τα ξέρει όλα και ότι μπορεί να τους καταλάβει όλους ώστε να τους κατηγοριοποιήσει στην προσωπική της λίστα. Όταν, όμως, βλέπει ότι δεν είναι όλα έτσι όπως πιστεύει, ο κόσμος γύρω της καταρρέει και αρχίζει να αμφιβάλει για τον εαυτό της. Επίσης, αν και φαινομενικά εμφανίζεται σίγουρη για τον εαυτό της, την βλέπουμε να αμφιταλαντεύεται και να αναρωτιέται εάν τελικά η ίδια κρύβεται από τον κόσμο γιατί φοβάται και, εάν τελικά συμβαίνει αυτό, αναρωτιέται τι ακριβώς φοβάται. Γενικά, η Κλόι με εκνεύρισε τόσο πολύ. Φερόταν σαν να δικαιούταν από την ζωή πολλά περισσότερα πράγματα από όσα είχε. Φερόταν σαν να είναι υπεράνω όλων. Μπορεί η συγγραφέας αυτό να είχε σαν στόχο, απλά εμένα με εκνεύρισε αρκετά. Άσε που δεν φερόταν καλά στους φίλους της. Είχε χαθεί τόσο πολύ σε αυτό το κυνηγητό που απλά έπαψε να νοιάζεται για τους φίλους της και όταν η Τζιόρτζια την αντιμετωπίζει και της λέει στα μούτρα ότι πρέπει να συνέλθει, εκείνη δεν καταλαβαίνει το λάθος της.
Από την άλλη έχουμε τη Σάρα Γούιλερ που αποτελεί την Regina George του σχολείου, χωρίς να είναι κακιασμένη. Είναι τέλεια, πανέμορφη και υπόδειγμα μαθήτριας στη Χριστιανική Ακαδημία Γουίλογκροβ. Αποτελεί ένα καταπιεσμένο παιδί, στο οποίο οι γονείς του έχουν εναποθέσει όλες τις προσδοκίες τους. Είναι λογικό να κλατάρει όταν ανακαλύπτει ότι τελικά δεν είναι τέλεια και ειδικά όταν τα συναισθήματα της έρχονται σε αντιπαράθεση με αυτό που γνώριζε όλη της την ζωή. Προσπαθούσε να δείξει σε όλους μια Σάρα που θα λάτρευαν για να νιώθει καλύτερα με τον εαυτό της. Σε αντίθεση έρχεται η Κλόι που είναι μια κοπέλα που δείχνει σε όλους τον χειρότερο εαυτό της για να μην απογοητευτεί όταν οι υπόλοιποι την σχολιάζουν. Είναι πανέξυπνη η αντίθεση που δημιουργεί εδώ η McQuiston μεταξύ των δύο βασικών χαρακτήρων. Οι Σάρα δέχεται πίεση από τους γονείς της να είναι τέλεια, ενώ η Κλόι βάζει πίεση στον εαυτό της να αποδείξει σε όλους ότι κάνουν λάθος για την εικόνα που η ίδια πιστεύει ότι έχουν για εκείνη και ότι άτομα «σαν εκείνη» μπορούν να είναι τέλεια. Οι λέξεις κλειδιά και στις δύο είναι: Τέλεια. Άριστη.
Επίσης η Σάρα είναι η νέμεσις της Κλόι, άρα την βλέπουμε μόνο από τα μάτια της Κλόι. Μας εμφανίζεται μνησίκακη, σύμφωνα με την Κλόι, ενώ μόνο από τον Σμιθ και τον Ρόρι βλέπουμε μια καλή εκδοχή της. Με αυτόν τον τρόπο εντείνεται περισσότερο η αντίθεση μεταξύ τους σαν διαφορετική πλευρά του ίδιους νομίσματος.
Θεωρώ, όμως, ότι θα μπορούσε να δώσει περισσότερο βάση στο γιατί εξαφανίστηκε, καθώς όταν έγινε η αποκάλυψη ήθελα κάτι περισσότερο. Βέβαια, την θεώρησα πολύ badass για αυτό που έκανε, καθώς ήθελε αρχίδια να πας ενάντια σε όλο το σύστημα που ορίζει ο πατέρας σου και απλά να τους γαμήσεις όλους. Μπορεί και να την θεωρώ πιο badass από την πρωταγωνίστρια.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου θα μπορούσαν να έχουν μια κάποια παραπάνω ανάπτυξη, καθώς αποτελούν μόνο διακοσμητικά στοιχεία του βιβλίου και χωρίς κάποια ουσιώδη συμμετοχή στην ιστορία. Θα ήθελα, για παράδειγμα, να δω περισσότερα στοιχεία για το Ας, ένα non-binary άτομο μέσα σε μια Χριστιανική Ακαδημία. Πως του φέρονταν οι καθηγητές, οι υπόλοιποι μαθήτες, οι γονείς του. Ειδικά όταν η συγγραφέας είναι non-binary η ίδια (she/they) περίμενα περισσότερο ανάπτυξη. Όχι μόνο το Ας, αλλά και άλλοι χαρακτήρες χρειαζόντουσαν ανάπτυξη. Η Τζιόρτζια που είναι λεσβία αλλά φοβάται μην το μάθουν οι γονείς της, γιατί φοβάται, πόσο συντηρητικοί είναι. Ο Μπέντζι γιατί ήρθε πιο κοντά με τον Έις. Οι γονείς κάποιων χαρακτήρων πως αντέδρασαν όταν τους είδαν μαζί. Λεπτομέρειες ναι, αλλά θα έδεναν πολύ όμορφα με την ηθογραφική προσέγγυση της πλοκής.
Ολοκληρώνοντας, οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε σαν βιβλίο και το απόλαυσα, απλά δεν ήταν αυτό που περίμενα από την συγγραφέα. Είναι ένα καλό 7/10 για εμένα και μια καλή αρχή για το 2023.
Η ντροπή εδώ είναι τρόπος ζωής. Γεμίζει τους αυτόματους πωλητές, κολλάει σαν τσίχλα κάτω από τα θρανία, ψιθυρίζεται στις πρωινές ακολουθίες. Ξέρει πια πως υπάρχει και μέσα της λίγη. Ήταν εύκολη επιλογή να μην κρύψει την ταυτότητα της εδώ, αν είχε μεγαλώσει όμως εδώ, μπορεί να μην είχε αποκαλυφθεί ποτέ. Μπορεί να ήταν τελείως διαφορετικό άτομο. Υπάρχουν τόσο πολλά κρυμμένα εδώ, τόσο πολλά που κανείς δεν λέει σε κανέναν.
–Casey McQuiston, Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ
Εσείς το έχετε διαβάσει; Εάν ναι πως σας φάνηκε;
Αυτά, λοιπόν, από μένα και τα λέμε στην επόμενη ανάρτηση.
bookitocat.com 