#article: Μισώ το καλοκαίρι

Photos provided by Pexels

Κάποιοι θα πουν ότι είναι μια πολύ ισχυρή λέξη το «μισώ», ειδικά όταν μπαίνει δίπλα στο «καλοκαίρι». Πως γίνεται, δηλαδή, να «μισείς» μια ολόκληρη εποχή; Μεγάλη ερώτηση που ακόμα δεν έχω απαντήσει, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα ότι το μισώ με όλη μου την καρδιά και προτιμώ κάθε άλλη εποχή παρά αυτούς τους στενάχωρους τρεις μήνες που έρχονται και σου βγάζουν ένα μεγάλο κωλοδάχτυλο μαζί με 40 βαθμούς για να λιώνει το κορμί και η λύση δεν είναι μία δηλαδή η παραλία, αλλά η λύση είναι άλλη ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙΣ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΡΟΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΒΡΕΧΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΠΙΣΩ ΣΟΥ.

Την θερμοκρασία, λοιπόν, κατηγορούσα πάντα για αυτήν την απέχθεια μου στο Καλοκαίρι. Πάντα τεκμηρίωνα την άποψη μου λέγοντας ότι τουλάχιστον όταν έχει κρύο μπορείς να ρίξεις και κάτι από πάνω σου μέχρι να γίνεις ένα κινούμενο μπουρεκάκι που δεν χρειάζεται καν να κάτσει κάτω γιατί έχει τόσα ρούχα πάνω του που βασικά κάθεται ήδη. Το καλοκαίρι τι μπορείς να κάνεις; Να βγεις γυμνός έξω; Εάν είσαι άντρας μπορείς να βγεις χωρίς μπλούζα και να κάτσεις στο μπαλκόνι χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Εάν είσαι γυναίκα; Ακόμα δεν είναι αποδεκτό να βγαίνεις με το στήθος έξω και να τριγυρνάς στο πεζοδρόμιο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Τι άλλο βγάζεις; Το δέρμα σου;

Μπορεί, όμως, να μην φταίει η θερμοκρασία για αυτήν την απέχθεια μιας και απλά μπορείς να κλειστείς σπίτι με το κλιματιστικό στο φουλ, εάν έχεις τα λεφτά, ώστε να περάσεις ένα δροσερό απόγευμα. Μπορεί να φταίνε αυτοί οι τρεις μίζεροι μήνες που σου υπόσχονται διακοπές και διασκέδαση, ενώ στην πραγματικότητα έχεις μια μικρή εβδομάδα για να βγάλεις από πάνω σου την κούραση ενός ολόκληρου χρόνου, ώστε να επιστρέψεις στην ρουτίνα σου και να βλέπεις τους άλλους γύρω σου να διασκεδάζουν στο τέταρτο ταξίδι τους στην Πάρο. Πως στο καλό καταφέρνετε να έχετε τόσες μέρες άδεια και τόσα λεφτά για νησιά; Μεγάλη απορία. Όλοι περιμένουν το καλοκαίρι για διακοπές και ξεκούραση, αλλά στην πραγματικότητα ξεκουράζεται κανένας από εμάς;

Advertisements

Μπορεί, βέβαια, να φταίνε τα ρούχα που σχεδόν πάντα είναι τόσο άβολα. Φοράς το ραντάκι και το σορτσάκι και κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη μόνο και μόνο για να δεις όλες τις ατέλειες του σώματος σου. Πολύ φαρδύ ώμοι, εκεί που έπρεπε να είναι ο δικέφαλος σου τώρα υπάρχει ένα κρεμαστό πράμα που κουνιέται κάθε φορά που χαιρετάς κάποιον από μακριά, η κοιλιά σου φαίνεται να μεγάλωσε, το στήθος σου φαίνεται πρησμένο, το σορτσάκι πιέζει τα μπούτια σου. Όσο κοιτάς τόσα περισσότερα μειονεκτήματα βρίσκεις. Πολύ σκουρόχρωμη. Πολύ λευκή. Μεγάλα μάγουλα. Μικρά μάγουλα. Δάχτυλα σαν μικρά λουκάνικα. Δάχτυλα σαν μακριά κλαδάκια. Φαίνονται τα κόκαλα σου. Δεν φαίνονται αρκετά τα κόκαλα σου. Που πήγε το bikini body που σου υποσχέθηκε το ένα κάθισμα που έκανες πριν από έξι μήνες; Μην μιλήσω για την ώρα την πικρή που θα πρέπει να φορέσεις το μαγιό σου για να βγεις στην παραλία και να προσπαθείς να δείξεις ότι δεν νιώθεις τόσο άβολα λες και όλα τα μάτια πέφτουν πάνω σου και δεν μπορείς να ανασάνεις. Το παίζεις χαλαρή. «Φοράω την μπλούζα για να μην με κάψει ο ήλιος» γελάς και κρύβεις την μούρη σου πίσω από ένα βιβλίο. «Αααα μόνο με μακρύ παντελόνι έρχομαι στη θάλασσα γιατί ο ήλιος καίει» λες μεταξύ σοβαρού και αστείου για να μην δικαιολογήσεις ότι δεν θες να κάνεις τον δρόμο της ντροπής μεταξύ του αυτοκινήτου και της παραλίας με ένα μικροσκοπικό σορτσάκι. Δρόμος της ντροπής μέσα στο δικό σου το μυαλό βέβαια, γιατί εσύ νιώθεις άβολα όσο και αν όλοι σου λένε ξανά και ξανά ότι είσαι μια χαρά. Είσαι σίγουρη ότι σου λένε ψέματα.

Μπορεί να μην φταίνε τα ρούχα του καλοκαιριού για την απέχθεια μου σε αυτό, αλλά όλη η προετοιμασία για αυτή την μία βόλτα προς την παραλία. Να ξυρίσεις πόδια, μασχάλες, μούρες και μπικίνι. Να βάλεις λάδια και κρέμες και αντιηλιακά. Να θες τόσο πολύ να νιώσεις άνετα με τις ίδιες σου τις τρίχες, όπως κάνουν τόσες κοπέλες εκεί έξω, αλλά αντιθέτως να νιώθεις όλο και πιο άβολα όσο πλησιάζει η ώρα να βουτήξεις. «Ξυρίστηκα σωστά;» αναρωτιέσαι όσο είσαι μέσα στο αυτοκίνητο. Ακουμπάς ξανά και ξανά το πίσω μέρος του μπουτιού σου για να δεις εάν νιώθεις έστω μια μικρή τρίχα. Συχτηρίζεις την κοινωνία που σου έχει περάσει αυτές τις ιδέες στο μυαλό. Βλέπεις τις κοπέλες αξύριστες στην παραλία και νιώθεις περηφάνια γιατί θα ήθελες να ήσουν και εσύ ξέγνοιαστη σαν και εκείνες, αλλά γυρνάς στο σπίτι για να περάσεις άλλη μία τις μασχάλες σου για να μην φαίνονται αρκετά σκούρες την επόμενη μέρα. Μην μιλήσουμε για τα σπυράκια που ξεπηδούν μέρα με τη μέρα εξαιτίας του ιδρώτα. Το ένα σπυράκι πιο μεγάλο από το άλλο, σε σημείο που ούτε τα φίλτρα του ινσταγκραμ δεν τα καλύπτουν πλέον. Απλά κοιτάς τον καθρέφτη σου και δεν θες να βγεις τελικά.

Advertisements

Μπορεί, όμως, να φταίνε και όλες αυτές οι διαφημίσεις-υπενθυμίσεις για το τι πρέπει να κάνεις πριν έρθει το καλοκαίρι. Ξεκίνα από το Σεπτέμβρη γυμναστική για να έχεις το σώμα που θες το Καλοκαίρι. Ξεκίνα διατροφή σήμερα ώστε σε ένα χρόνο να μπορείς να βγαίνεις στην παραλία χωρίς τύψεις. 10+1 πράγματα που πρέπει να κάνεις για να έχεις ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Δεν πήρες ακόμα τα πιο χοτ βιβλία για το καλοκαίρι που μας έρχεται; 20 καλοκαιρινά βιβλία για να διαβάσεις καλοκαίρι στην παραλία στις καλοκαιρινές σου διακοπές. Καλοκαίρι χωρίς εισάγετε προϊόν δεν γίνεται. ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ να βλέπω τι πρέπει να έχω ήδη κάνει έναν χρόνο τώρα για να απολαύσω μία βδομάδα διακοπών. Μην αναφερθώ στους «10+1 προορισμούς για τις καλύτερες διακοπές» με ότι πιο ακριβό υπάρχει στον κόσμο. «Παραλίες σε όλη την Ελλάδα για να απολαύσετε το Καλοκαίρι»… ναι κάτσε να πουλήσω το νεφρό μου για να πάω Ζάκυνθο για να βουτήξω στα καταγάλανα νερά του Ιονίου πελάγους και μετά να πεταχτώ μέχρι Σαντορίνη γιατί εκεί τον Αύγουστο είναι πανέμορφα. Δεν με ενοχλούν οι προορισμοί αλλά η ανημποριά που έχω εγώ σαν άτομο να πάω σε αυτούς. Είναι προσωπικό το ζήτημα και για αυτό εγώ σιχαίνομαι το Καλοκαίρι, όχι εσύ.
Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι γεννήθηκα το καλοκαίρι, έτσι κάθε Ιούλιος είναι η υπενθύμιση ότι γίνομαι ένα χρόνο μεγαλύτερη χωρίς να έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου και την ελπίδα ότι ο επόμενος χρόνος είναι καλύτερος, ενώ ποτέ δεν είναι εάν εσύ ο ίδιος δεν προσπαθείς. Άρα, μπορεί να μισώ το καλοκαίρι γιατί μου υπενθυμίζει την θνητότητα μου και ότι κανένας δεν θα μείνει για πάντα σε αυτόν τον κόσμο, αλλά όλοι μας πρόκειται να πεθάνουμε, να γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια, λίπασμα για το έδαφος, μια ιδέα ύπαρξης που ξεχνιέται μέσα στον χρόνο.

Μπορεί, όμως, να φταίνε όλα τα παραπάνω και τίποτα από αυτά. Μπορεί απλά να φταίει η ζέστη, αυτή η καταραμένη ζέστη που δεν μας αφήνει να σκεφτόμαστε. Μπορεί απλά να είμαι άτομο για πιο δροσερές θερμοκρασίες. Όταν, όμως, περάσει το καλοκαίρι και έρθει το φθινόπωρο, όπου οι ουρανοί θα ανοίξουν και η θερμοκρασία θα αρχίσει να πέφτει. Όταν τα ρούχα είναι πιο χοντρά και καλύπτουν όλο μου το κορμί. Όταν οι διακοπές είναι ένας απόηχος περασμένων μηνών και δεν έχω κάτι να περιμένω. Όταν δεν υπάρχουν παντού υπενθυμίσεις για το πως πρέπει να είμαι συνεχώς χαρούμενη και δεν έχει γενέθλια να με περιμένουν στην γωνία. Τότε θα είμαι πραγματικά χαρούμενη μόνο και μόνο επειδή δεν είναι καλοκαίρι;