#article: Me vs Reading

Hello people of Earth and beyond!

Ήρθε η στιγμή της αλήθειας. Από πριν φτιάξω αυτό το καταπληκτικό blog (παίνεψε το σπίτι σου μην πέσει και σε πλακώσει) είχα ένα μεγάλο ερωτηματικό στο μυαλό μου σε σχέση με το διάβασμα: Που θα βρω χρόνο για διάβασμα; Αυτό το διάστημα αυτή η ερώτηση χτυπάει σαν συναγερμός όλο και περισσότερο στο μυαλό μου.

Στους γρήγορους ρυθμούς της κοινωνίας, τρέχοντας από την δουλειά στο σεμινάριο και χώνοντας μαθήματα τις σχολής ενδιάμεσα, χωρίς να έχεις ούτε καν το σαββατοκύριακο κενό, που βρίσκεις χρόνο για να διαβάσεις. Την ίδια ώρα που η δικαιολογία «θέλω να κάτσω σπίτι μου να τελειώσω το βιβλίο μου» δεν είναι αποδεκτή. Που βρίσκεις χρόνο να διαβάσεις;

Λατρεύω το διάβασμα. Με μεταφέρει σε έναν κόσμο τόσο μακριά από τα προβλήματα μου. Μου δημιουργεί τόσα συναισθήματα. Ένα ανεπαίσθητο ρίγος στην ραχοκοκκαλιά μου. Ένα κοκκίνισμα στα μάγουλα μου. Τα χείλη μου να κυρτώνουν ελαφρά. Τα μάτια μου υγρά από κάθε συναίσθημα. Είναι μια τελετουργία. Είναι μια ευχαρίστηση. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορείς να εξηγήσεις με τα λόγια. Κάτι αιθέριο και πραγματικό  ταυτόχρονα.

Που χρόνος για διάβασμα;

Στο λεωφορείο καθώς πηγαίνω σπίτι διαβάζω καμιά δεκαριά σελίδες, όταν έστω δεν είμαι τόσο νοητικά κουρασμένη από την δουλειά που με αναγκάζει να είμαι οκτώ ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή και να ασχολούμαι με ποσότητες και προϊόντα. Διαβάζω λίγο στο σπίτι…. έστω όταν κάποια στιγμή βρίσκομαι σπίτι μιας και όλη την ημέρα την περνάω τρέχοντας από την μια δουλειά στην άλλη. Βρίσκω χρόνο. Δημιουργώ χρόνο. Πιέζω το διάβασμα σε κενά λεπτά μέσα στην ζωή μου γιατί απλά λατρεύω το διάβασμα.

Που χρόνος για διάβασμα;

Αυτήν την ερώτηση μου έδωσε ένας συνάδελφος όταν τον ρώτησα άμα διαβάζει βιβλία. «Κάποτε διάβαζα» είχε πει «αλλά τώρα που χρόνος για διάβασμα;». Μα εγώ μπορώ και το βάζω παντού εσύ γιατί δεν μπορείς να το βάλεις κάπου. Όμως όσο περνάει ο καιρός τον καταλαβαίνω. Πιάνω και τον ίδιο τον εαυτό μου να μονολογεί «που χρόνος για διάβασμα».

Μα υπάρχει χρόνος για διάβασμα…. δεν υπάρχει; Γιατί δεν διαβάζεις; Άμα σου αρέσει δεν θα προσπαθήσεις;

Που χρόνος για διάβασμα;

Φοβάμαι… Φοβάμαι ότι θα έρθει η στιγμή που ολόκληρη η ζωή μου θα γυρίζει γύρω από αυτήν την μικρή φράση και θα την επαναλαμβάνω συνέχεια. Τα βιβλία στα ράφια τους θα σκονίζονται και θα σαπίζουν, μια πικρή ανάμνηση από μια εποχή που είχα χρόνο για διάβασμα. Φοβάμαι πως όταν οι ρυθμοί της ζωής καταπιούν όλη μου την ζωή χωρίς να μου αφήνουν χρόνο τότε δεν θα διαβάζω. Φοβάμαι πως θα καταλήξω να είμαι αυτό που θα λέει ειρωνικά στον άλλον «που χρόνος για διάβασμα». Φοβάμαι ότι θα ξεστομίσω την φράση «μάλλον έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια σου για να διαβάζεις, ενηλικιώσου πρώτα και μετά πες μου». Μου το έχουν πει. Δεν θέλω να το πω.

Μπορεί κάποιος να μου πει «εσύ ορίζεις την ζωή σου όχι εκείνη εσένα», αλλά και πάλι μέσα στα άδυτα του μυαλού μου ο φόβος θα υπάρχει μέχρι και την τελευταία ανάσα μου.

So cheesy i know!

Tootles!