Η δεύτερη εβδομάδα του #crimaython2020 έφτασε στο τέλος της εδώ και τρεις μέρες αλλά λόγω κολλημάτων με το ίντερνετ άργησα να ανεβάσω το εβδομαδιαίο ubdate με τις δικές σας κριτικές για τα βιβλία που διαβάσατε στον Μαραθώνιο.
Συνεχίζει, βέβαια, η κλήση προς όλους τους συμμετέχοντες να μου στείλουν μια παράγραφο για το βιβλίο που διάβασαν και κάπως έτσι μαζεύτηκαν οι σημερινές κριτικές.
Αν και εσύ παίρνεις μέρος στον Μαραθώνιο, στείλε μας στο bookitocat@gmail.com μια παράγραφο κριτική για το βιβλίο που διάβασες και θα την ανεβάσουμε στο επόμενο άρθρο κριτικών. (όποιοι έχουν πάρει μέρος στον διαγωνισμό, θα αποκτούν και μια έξτρα συμμετοχή, εφόσον στείλουν την κριτική τους).
DISCLAIMER: Όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τα προφίλ των ατόμων που μου έστειλαν κριτική. Δεν μου ανήκει καμία απολύτως.
Ας πάμε στις απόψεις σας.
H Γωγώ (@reading.on.sundays) διάβασε το βιβλίο «Ο άνθρωπος από τη Γροιλανδία» του Τζάιλ Μίλτον.
Από το instagram της @reading.on.sundays
Η άποψή της:
Τελειώνοντας τον «Άνθρωπο από τη Γροιλανδία»,νόμιζα πως τελείωσα μια ταινία μυστηρίου και περιπέτειας,που απόλαυσα πολύ!!
Όλα ξεκινούν σε ένα εργαστήριο ευγονικής, στη Νεβάδα, όπου μεταφέρεται ένα πτώμα περισυλλεγμένο από τους πάγους της Γροιλανδίας, σε άριστη κατάσταση. Χωρίς αλλοιώσεις,χωρίς σήψη. Ανήκει στον Φέρις Κλαρκ, έναν άνθρωπο που ανήκε σε μια ειδική ομάδα που δραστηριοποιήθηκε εκεί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τι του συνέβη τότε; Πώς το σώμα του κρατήθηκε άρτιο έπειτα από τόσα χρόνια; Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του εργαστηρίου;
Με καταιγιστική πλοκή που κάνει τις σελίδες να φεύγουν, ο αναγνώστης προσπαθεί να δώσει απαντήσεις ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει άγνωστες ιστοριες και μεγάλα εγκλήματα που χάθηκαν μέσα στο χρόνο και δείχνουν την σκοτεινιά και την απανθρωπιά του πολέμου. Ναζί, άγνωστες ιστορίες, ένα ταξίδι ανάμεσα σε Αμερική και Γερμανία και ένας παρανοϊκός δολοφόνος που κυκλοφορεί ελεύθερος κανουν αυτό το μυθιστόρημα ένα άρτιο αποτέλεσμα που θα ικανοποιήσει όσους θέλουν να διαβάσουν ένα καλό αστυνομικό βιβλίο.
Επίσης, επειδή είναι πυροβόλο, μας έστειλε και δεύτερη κριτική για το βιβλίο «Η Σκιά» του Βαγγέλη Γιαννίση.
Από το instagram της @reading.on.sundays
Η άποψη της:
Μια σειρά από τελετουργικούς φόνους αναστατώνουν σταδιακά και πάλι το αστυνομικό τμήμα του Έρεμπρο. Οδυνηροί θάνατοι, στοιχεία για τη Σκανδιναβική μυθολογία,περιγραφές που κόβουν την ανάσα. Η τέταρτη περιπέτεια του Άντερς είναι ιδιαίτερη, μιας και αναμειγνύεται με τη black metal μουσική,το σκοτάδι αυτής της κοινότητας και μια αόρατη απειλή που πλανάται γύρω της. Ο επιθεωρητής, πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ, θα κληθεί να περπατήσει σε σκοτεινά μονοπάτια, να ‘ρθει αντιμέτωπος για πρώτη φορά με φόβους που βλέπει να ζωντανεύουν μέσα του και να ακολουθήσει σκιές που αγγίζουν τα όρια του υπερφυσικού για να ανακαλύψει μια άλλη πλευρά της πραγματικότητας, που μέχρι τότε αγνοούσε.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης στο τέταρτο βιβλίο του δίνει τον καλύτερο εαυτό του και μας θυμίζει γιατί επιλέξαμε αυτόν και τον Άντερς να συντροφεύουν τα βράδια μας, κάτω απ’ την κουβέρτα!!
H Βίκυ (@vicky_zilias) διάβασε τo βιβλίο «Διπλή παγίδα» του William Landay.
Από το instagram της @vicky_zilias
Η άποψη της:
Περίμενα να είναι πιο «δικαστικό», αλλά αυτό ήταν καθαρό αστυνομικό. Θα μου πεις «Ποιος σου φταίει, τι μας νοιάζει τι περίμενες, ας διάβαζες καλύτερα το οπισθόφυλλο». Ε, καλά, είχα διαβάσει την «Υπόθεση Jacob» πρώτα και νόμιζα θα είναι σαν αυτό, τι να κάνω τώρα, ούτε που κοίταξα το οπισθόφυλλο πριν το πάρω. Οπότε μια μικρούλα απογοήτευση από την υπόθεση όλη την πήρα.
Επίσης, δεν είχε ιδιαίτερη ένταση. Όχι ότι δεν ήταν ενδιαφέρον, σε καμία περίπτωση, το διάβασα μάλιστα ευχάριστα και γρήγορα. Αλλά να: υπήρχε πολύς κόσμος που είχε πολλά μυστικά, κάποια από αυτά αποκαλύπτονταν ξαφνικά και χωρίς λόγο, δεν υπήρχαν ξεκάθαροι καλοί και κακοί και δεν συμπάθησα κανέναν από όλους εμφανίζονται έστω και για λίγο στην ιστορία. Τέτοια πράγματα.
Τέλος πάντων, ο συγγραφέας γράφει όμορφα και κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον παρόλα όσα είπα στην προηγούμενη παράγραφο, οπότε μάλλον θα πρέπει αυτό να μου γίνει μάθημα (για εκατοστή φορά) και να διαβάζω πλέον τα οπισθόφυλλα επειδή αλλιώς απογοητεύομαι και αδικώ και το βιβλίο.
H Λευκη (@lefkisbooks) διάβασε τo βιβλίο «13» του Steve Cavanagh.
Από το instagram της @lefkisbooks
Η άποψη της:
Το 13 είναι ένα αστυνομικό-δικαστικό βιβλίο όπου μας παρουσιάζει ένα πανέξυπνο δολοφόνο,που παγιδεύει τα θύματα του και καταφέρνει να τα στείλει στην φυλακή καθώς είναι αθώα. Από την άλλη βλέπουμε έναν δικηγόρο που προσπαθεί να σώσει τον πελάτη του,όμως όσο ψάχνει ανακαλύπτει πολλά περίεργα πράγματα. Σαν βιβλίο είναι πάρα πολύ ωραίο μπλέκει την αστυνομία με την νομική(κάτι που μου έκανε εντύπωση),με μικρά κεφάλαια για να μην κουράζει τον αναγνώστη,κυλάει η ιστορία εύκολα και γρήγορα. Σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος γιατί οι ανατροπές είναι πολλές.
Η Ευανθία (@ikaria_books_and_chocolate) διάβασε το βιβλίο «Ο Λύκος Της Μοναξιάς» της Χρυσηίδας Δημουλίδου.
Από το instagram της @ikaria_books_and_chocolate
Η άποψη της:
Η υπόθεση του βιβλίου είναι ωραία και με ενδιαφέρον. Προσωπικά μου αρέσουν οι ιστορίες που μετακινούνται από την μια εποχή στην άλλη. Μπορούσες εύκολα να καταλάβεις τον δολοφόνο από λίγο πριν την μέση του βιβλίου, αν έδινες λίγη σημασία στα flashback και στα ονόματα. Από την αρχή βέβαια, εκτός από την δολοφονημένη, δεν συμπάθησε ούτε την αστυνόμο. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μέχρι που έφτασα στο τέλος του βιβλίου. Τέλος, δεν έχω θέμα με τις υβριστικές λέξεις και φράσεις, δεν ήταν ανάγκη να υπάρχουν σε τέτοιο βαθμό. Αν και κάποια σημεία είχαν αργό ρυθμό και κάποιες λεπτομέρειες δεν υπήρχε νόημα στο να είναι εκεί, ήταν ένα ωραίο ανάγνωσμα για αυτές τις δύσκολες μέρες.
Η Ναταλία (@natalia_kakourou) διάβασε το βιβλίο «Η Ετυμηγορία» του John Grisham.
Από το instagram της @natalia_kakourou
Η άποψη της:
Ένα δυνατό δικαστικό θρίλερ με έντονο κοινωνικό μήνυμα! Ένα βιβλίο που σε κάνει να αναρωτιέσαι, ίσως και να αμφιβάλλεις, αν η απόδοση δικαιοσύνης είναι εντελώς αντικειμενική. Αν σας αρέσει το συγκεκριμένο είδος, αξίζει να το διαβάσετε!
Η Βάνα (@vana_and_books) συνεχίζει ακάθεκτη τον Μαραθώνιο και έρχεται με κριτική στο βιβλίο «Ο Γιός» του Jo Nesbo
Από το instagram της @vana_and_books
Η άποψη της:
Μυστήριο, αγωνία, σασπένς, σε ένα καθηλωτικό αστυνομικό θρίλερ, (χωρίς Harry Hole) που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι η κάθαρση αργεί να έρθει, αλλά όταν έρχεται, είναι η απόλυτη λύτρωση.
Οι ήρωες παλεύουν με τα ναρκωτικά, με τις ενοχές, με τον τζόγο, με τον έρωτα, με την εκδίκηση. Ο αντιήρωας είναι ένας εξομολογητής, εκδικητής άγγελος που παίρνει το αίμα του πατέρα του πίσω καθαρίζοντας το τοπίο από διεφθαρμένους κ επικίνδυνους ανθρώπους, οι οποίοι είναι κ υψηλά πρόσωπα της κοινωνίας του Όσλο.
Η πλοκή είναι αριστουργηματική με κινηματογραφικούς χαρακτήρες με αποτέλεσμα να μην αφήνεις εύκολα την ιστορία να βγει από το μυαλό σου.
Πίστευα μέχρι τώρα ότι ο Χιονάνθρωπος κ η Αστυνομία είναι τα καλύτερα συγγράμματα του, αλλά διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, άλλαξα γνώμη. Εξαιρετικό!!
Αυτό είναι το δεύτερο μέρος των δικών σας κριτικών. Περιμένω και από τους υπόλοιπους κριτικές για να βοηθήσουμε όλους τους αναγνώστες στο πιο βιβλίο να επιλέξουν μετά.
Σας ευχαριστώ για μια ακόμα φορά που έχετε πάρει μέρος και ας πάμε να απλώσουμε παντού το μήνυμα του crimaython, δηλαδή ότι διαβάζουμε ότι μας αρέσει επειδή μας αρέσει και δεν δίνουμε λόγο σε κανέναν (αρκεί να είναι αστυνομικό γιατί είναι θεματικός μαραθώνιος… χαχαχα γελάω).
Τα λέμε στο επόμενο άρθρο.
…Δείτε επίσης…
#crimaython2020: Οι δικές σας κριτικές (Part1)
3ος Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας
#crimaython2020: Τα δικά σας αναγνώσματα (Part 1)
#crimaython2020: Τα δικά σας αναγνώσματα (Part 2)
…Στο instagram…
bookitocat.com 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “#crimaython2020: Οι δικές σας κριτικές (Part2)”