Hello people of Earth and Beyond!

Οι γιορτές έρχονται σιγά σιγά και η τηλεόραση δείχνει σε επανάληψη (σχεδόν συνέχεια) όλα τα «Μόνος στο σπίτι» και κάτι άθλιες ρομαντικές κομεντί που αναρωτιέσαι σε ποιο κόσμο θεωρούν ότι όλα αυτά γίνονται (βασικά πρέπει να δείτε το Novalife τώρα στις γιορτές για να καταλάβετε ότι τα Άρλεκιν βγαίνουν και σε ταινίες και είναι τόσο vanilla που πεθαίνεις).

Μέσα στο πνεύμα αυτό σκέφτηκα να βουτήξω στον κόσμο των άθλιων ρομάντζων και να σας παρουσιάσω τις Χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει και δεν πρέπει να δείτε. Ένα σας λέω, έχω πέσει σε μια τρύπα γεμάτη Χριστούγεννα και κάλαντα και χιόνι και φοβάμαι ότι δεν θα ξαναβγώ ποτέ. Εάν δεν ακούσετε από εμένα μετά τον Γενάρη να ξέρετε ότι χάθηκα στην χώρα των Χριστουγέννων.

Επειδή είναι πολλές και για κάποιες έχω πολλά να πω, θα σας τα ανεβάζω σιγά σιγά.

Σήμερα θα μιλήσουμε για μια ταινία κινουμένων σχεδίων που λάτρεψα και για μια ταινία που με απογοήτευσε.

1) Κλάους, το μυστικό των Χριστουγέννων (Klaus)

15 Νοεμβρίου 2019 , 1ώρα 38λεπτά, Netflix

«Όταν ο Τζέσπερ αυτοανακηρύσσεται ο χειρότερος μαθητής στην ταχυδρομική ακαδημία, διορίζεται σε ένα παγωμένο νησί πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, όπου οι ντόπιοι είναι στα μαχαίρια και σπάνια ανταλλάσσουν κουβέντες μεταξύ τους, πόσο μάλλον γράμματα. Ο Τζέσπερ είναι έτοιμος να τα παρατήσει όταν ανακαλύπτει τον Κλάους, έναν μυστηριώδη ξυλουργό που ζει μόνος σε μια καλύβα γεμάτη χειροποίητα παιχνίδια. Αυτή η απρόσμενη φιλία αλλάζει το Σμίρενσμπεργκ και το κάνει λίγο πιο χαρούμενο.«

Μία από τις καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες που έχω δει εδώ και αρκετό καιρό. Ο τρόπος που εμφανίζουν την μαγεία των Χριστουγέννων μέσα από έναν εναλλακτικό Άγιο Βασίλη είναι καταπληκτικό. Ξεκινάει με έναν ταχυδρόμο, που δεν θέλει να είναι ταχυδρόμος, ο οποίος για να πάει πίσω στις ανέσεις του πρέπει μέχρι τα Χριστούγεννα να παραδώσει 10.000 γράμματα, πράγμα ανέφικτο. Μέσα από ευτράπελα μαθαίνει να αγαπάει το Σμίρενσμπεργκ και να μην θέλει να φύγει.

Ήταν πολύ ωραία ταινία γιατί βασιζόταν στην φιλία και στην θέληση να γίνει ένα θαύμα, ακόμα και αν αυτό προερχόταν από μια εγωιστική πράξη. Το τέλος ήταν φαντασμαγορικό και κράτησε την μαγεία των Χριστουγέννων που γνωρίζουμε και αγαπάμε.

Πραγματικά δεν μπορώ να πω πολλά για αυτήν την ταινία, καθώς θεωρώ ότι είναι από τις ταινίες που μιλάνε από μόνες τους. Αξίζει να την δείτε.

2) Ο ιππότης πριν τα Χριστούγεννα (Knight before Christmas)

21 Νοεμβρίου 2019, 1ώρα 38 λεπτά, Netflix

«Όταν μια μάγισσα μεταφέρει τον ιππότη Σερ Κόουλ (Τζος Γουάιτχαουζ) από τον Μεσαίωνα στο σημερινό Οχάιο την περίοδο των γιορτών, εκείνος γίνεται φίλος με την Μπρουκ (Βανέσα Χάτζενς), μια έξυπνη, καλοσυνάτη και απογοητευμένη απ’ τα ερωτικά της καθηγήτρια. Η Μπρουκ βοηθά τον Σερ Κόουλ να αντεπεξέλθει στον σύγχρονο κόσμο, καθώς εκείνος προσπαθεί να καταλάβει πώς θα εκπληρώσει τη μυστηριώδη αποστολή του, τη μόνη πράξη που θα του επιτρέψει να επιστρέψει πίσω. Αλλά καθώς ο Σερ Κόουλ και η Μπρουκ έρχονται κοντά, φουντώνουν και τα συναισθήματα του ενός για τον άλλο. Μπορεί ο έρωτάς τους να νικήσει τις πιθανότητες που τους θέλουν μακριά; «

Αυτή η ταινία είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται, δηλαδή μια σαχλή ρομαντική Χριστουγεννιάτικη ταινία. Μου άρεσε; Βέβαια. Ήταν ρεαλιστική; Καθόλου. Θα την έβλεπα ξανά; Μπορεί.

Είναι ταινία του Νετφλιξ σε παραγωγή της Βανέσα Χάτζενς, άρα το ξέρεις πως δεν περιμένεις αρκετά, αλλά το κόνσεπτ ήταν τόσο καλό που ήθελα να μου αρέσει. Πέρασε, βέβαια, το τσεκ της κατάλληλης Χριστουγεννιάτικης ρομαντικής κομεντί γιατί σε κάνει να κριντζάρεις με το ρομάντζο, ενώ μυστικά θα ήθελες λίγο από αυτήν την μαγεία στην ζωή σου. Ο πρώτος έρωτας, το πρώτο φιλί, λίγο ρομάντζο.

Οι χαρακτήρες δεν είχαν καμία εξέλιξη, ήταν εντελώς φλατ, και ας είμαστε λογικοί, δεν μπορούν όλοι να είναι τόσο μα τόσο καλοί και γλυκοί και ευγενικοί. Η τύπισσα τον βοηθάει μόνο και μόνο γιατί είναι καλός άνθρωπος, το οποίο φαίνεται να είναι το μόνο χαρακτηριστικό της. Και εκείνος φαίνεται απλά καλό παιδί που την βοηθάει. Δεν ψάχνει καν να δει ποια είναι η αποστολή του, εκτός από μία φορά που υποτίθεται φεύγει και πάει εκεί που εμφανίστηκε, αλλά και πάλι δεν κάνει τίποτα.

Καθόλου ρεαλισμός. Π.χ: ποια τύπισσα είναι δασκάλα και μένει σε τέτοια σπιταρώνα με τον ξενώνα να βρίσκεται σε ξεχωριστό σπιτάκι και διοργανώνει γκαλά; Επίσης ποια είναι τόσο τρελή να βάλει στο σπίτι της κάποιον που χτύπησε με το αμάξι, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ιππότης και έχει δέκα κιλά πανοπλία και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΞΙΦΟΣ. Θα μπορούσε να ήταν δολοφόνος. Δεν έχει δει κανένα θρίλερ αυτή; Και μην πεις όχι γιατί Νετφλιξ στο σπίτι της έχει. Έχει όμως την μαγεία της καλοσύνης των Χριστουγέννων άρα όλα εξηγούνται. Όχι;

Η πλοκή είναι αρκετά αδύναμη. Δεν είχε κάποιο νόημα. Ένας ιππότης έρχεται στο σήμερα, ερωτεύεται, γυρνάει στο παρελθόν και το μετανιώνει και γυρνάει στο σήμερα. Αυτή είναι η πλοκή. Τίποτα άλλο. Δεν υπήρχε κλιμάκωση ή τουλάχιστον κάποια μεγάλη ανατροπή. Τίποτα. Δέχομαι ευχαριστώ γιατί σας έσωσα από το να χαλάσετε την ώρα σας να την δείτε.

Εντωμεταξύ, προσπάθησαν να πιάσουν το θέμα της φτώχειας και το ότι πρέπει να βοηθάς τον συνάνθρωπο σου, αλλά το πέρασαν τόσο ξυστά που φάνηκε να το έβαλαν μόνο και μόνο γιατί Χριστούγεννα ίσον μέρες προσφοράς ή κάτι τέτοιο.

Θα μπορούσε να έχει πάει αλλιώς η ταινία και να κράταγε έναν τόνο πρωτοτυπίας. Θα μπορούσε να έρχεται ο τυπάς από το παρελθόν και να έπεφτε πάνω σε μια τύπισσα πωρωμένη με κάθε τι μεσαιωνικό. Έτσι αυτή, αναλύοντας την πανοπλία και τους τρόπους του, αμέσως πιστεύει ότι αυτός είναι ιππότης από το 1400 και τον βοηθάει να ολοκληρώσει την αποστολή του, η οποία θα μπορούσε να μην ήταν να κάνει την πρωταγωνίστρια να πιστέψει ξανά στον έρωτα. Θα μπορούσαν να βάλουν και έναν κακό που προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο και ο ιππότης μπαίνει μπροστά. Τον νικάει και σώζει την ημέρα, αλλά ωχ τώρα πρέπει να γυρίσει πίσω στην εποχή του. Η τύπισσα στεναχωρημένη ξέρει ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Ανταλλάζουν το πολυπόθητο φιλί και εκείνος εξαφανίζεται καθώς φιλιούνται. Εκείνη καταρρέει. Τώρα είναι ανήμερα Χριστουγέννων και εκείνη είναι σε ένα πάρτι με μεσαιωνικό θέμα. Βγαίνει να πάρει αέρα ακόμα πονεμένη από την απώλεια. Κοιτάζει τα αστέρια και βλέπει ένα αστέρι να πέφτει, κάτι εύχεται αλλά δεν ακούμε τι. Νιώθει μια παρουσία. Γυρνάει και βλέπει τον ιππότη της να την κοιτάει. Εκείνη με φόρεμα μεσαιωνικό και μπουφάν, εκείνος με ένα παλτό και τζιν. Έχει μείνει άφωνη. «Μάλλον έχω ντυθεί πολύ πρόχειρα για την εκδήλωση» λέει εκείνος δήθεν για πλάκα. «Είσαι όντως εσύ;» ρωτάει εκείνη σαν να είναι παντελώς χαζή. Δάκρυα τρέχουν στα μάτια της. Εκείνος δεν απαντάει απλά την πλησιάζει και την φιλάει. Φιλιούνται καθώς αρχίζει να χιονίζει. Τίτλοι τέλους…..

Μόλις έγραψα μια πολύ καλύτερη ταινία από αυτήν που είδα. Δέχομαι χειροκροτήματα και συμβόλαια παραγωγής.

Πέρα από την πλάκα, έχω μεικτά συναισθήματα όσο περισσότερο σκέφτομαι αυτήν την ταινία. Από την μία μου άρεσε σαν μια απλή ταινιούλα έτσι για να περάσει η ώρα με ζεστή σοκολάτα και ποπ κορν. Από την άλλη δεν ξέρω άμα θα την ξαναέβλεπα ποτέ μου ή άμα πρόκειται να την θυμάμαι σε δύο με τρεις βδομάδες. Γενικότερα, φάνηκε σαν η Βανέσα Χατζενς να την επέλεξε για να προσθέσει έναν ρόλο στην καριέρα της που έχει κάνει ένα πήδημα στο κενό.

---

Αυτά, λοιπόν, για σήμερα γλυκά μου βιβλιογατάκια. Τα λέμε στο επόμενο άρθρο.

Μέχρι τότε διαβάστε πολύ, κλάψτε γιατί δεν έχετε τον χρόνο να διαβάσετε όλα τα βιβλία που θέλετε, προσπαθήστε να μην σας σκοτώσει το tbr σας και πείτε στο τέρας κάτω από το κρεβάτι σας καλές γιορτές.