Σήμερα θα μιλήσουμε για την πιο μαγική ταινία που έχω δει στην ζωή μου και μια από της πιο αγαπημένες μου το «Howl’s Moving Castle».
Το «Howl’s Moving Castle» (Hauru no Ugoku Shiro) είναι ταινία anime του Ιάπωνα δημιουργού Χαγιάο Μιγιαζάκι. Είναι βασισμένο, όσον αφορά τα κύρια στοιχεία της πλοκής του, στο ομότιτλο βιβλίο της Diana Wynne Jones με τον τίτλο Howl’s Moving Castle.
Η πλοκή ακολουθάει μια νεαρή κοπέλα την Σόφι, η οποία εργάζεται στο καπελάδικο της μητέρας της. Η Σόφι αισθάνεται πολύ συνηθισμένη, άσχημη και προορισμένη να ζήσει μια ζωή μέσα στην μετριότητα. Η μητέρα της ειδικά είναι μια σουρλουλού που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο γκόμενος. Η αδερφή της από την άλλη την υπεραγαπάει αλλά μένει στην άλλη πλευρά της πόλης και δουλεύει σε ένα καφέ.
Μια μέρα, συναντά απροσδόκητα έναν μυστηριώδη μάγος, ο οποίος την σώζει από δύο μεθυσμένους στρατιώτες που προσπαθούν να της την πέσουν και την εντυπωσιάζει με την ομορφιά και τις μαγικές του δυνάμεις. Έτσι αρχίζει να νιώθει πιο όμορφα με τον εαυτό της. Την ίδια νύχτα, όμως, μπαίνει στο μαγαζί μια ζηλόφθονη μάγισσα και επειδή αρνήθηκε να την εξυπηρετήσει (Είχε κλείσει το μαγαζί και η άλλη μπήκε μέσα με το έτσι θέλω. Έχοντας δουλέψει σε πωλήσεις, έχω να πω ότι αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο και να ξέρετε ότι όσοι/όσες το κάνουν αυτό, μπαίνουν δηλαδή στο μαγαζί δύο λεπτά πριν κλείσει ή όταν είμαστε στο τσακ να κλειδώσουμε, για εμάς είναι οι χειρότεροι/ες μάγοι/μάγισσες και πρέπει να πεθάνουν!) την καταριέται μεταμορφώνοντας την σε ηλικιωμένη γυναίκα.
Η Σόφι, αποφασίζοντας πως δεν μπορεί να μείνει πλέον ως γριά ανάμεσα στα οικεία της πρόσωπα (τα οποία δεν ενδιαφέρονται καν όταν λέει ότι είναι άρρωστη), το σκάει από το σπίτι. Κατευθύνεται προς μια ερημική περιοχή όπου κατά τις φήμες διέμεναν οι μάγοι, με σκοπό να βρει λύση στο πρόβλημά της. Εκεί, αυτοπροσλαμβάνεται σαν υπηρέτρια στο κινούμενο μαγικό κάστρο ενός μάγου, του Χάουλ, τον οποίο συνόδευαν πολύ άσχημες φήμες.
Παράλληλα, στην ιστορία μας, έχει ξεσπάσει αιματηρός πόλεμος ανάμεσα στις δύο κοντινές χώρες, και τα βασίλεια προσλαμβάνουν μάγους για να χάσουν την ανθρωπιά του και να τους βοηθήσουν να νικήσουν τον πόλεμο.
Η πλοκή συνεχώς εμβαθύνει δείχνοντας μας γεγονότα τα οποία δεν είναι τόσο μακριά από τον ρεαλισμό. Ο πόλεμος ξεκίνησε από τον πιο χαζό λόγο και πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι σε αυτός. Οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται τους μάγους ως όπλα καταστροφής χωρίς να τους ενδιαφέρει να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους. Βασικά, μπορεί να πει κανείς ότι το γεγονός ότι οι μάγοι μετατρέπονται σιγά σιγά σε τέρατα μπορεί να αποτελεί παραλληλισμός για το τι σε μετατρέπει ο πόλεμος.
Μας παρουσιάζει χαρακτήρες πολύπλοκους. Από την Σόφι που ξεκινάει φοβισμένη και απαισιόδοξη στο να καταλήγει να είναι ένας από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες της ταινίας. Στον Howl με την ψεύτικη αυτοπεποίθηση του. Στον Calcifer, που εμφανίζεται σαν απλός δαίμονας φωτιά ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ισχυρός. Στην ίδια την κακιά μάγισσα που το μόνο που θέλει είναι να γίνει ποθητή από τον άντρα που της ράγισε την καρδιά. Ακόμα και στα πιο απλά όπως ένας σκύλος ή ένα σκιάχτρο που στο τέλος αποτελούν μέρος της υπόθεσης.
Τα κίνητρα των χαρακτήρων που λειαίνονται με την ιστορία για να μας δείξει ότι δεν υπάρχει καθαρά καλός ή καθαρά κακός αλλά όλοι ζουν σε μια περίεργη γκρίζα περιοχή.
Ακόμα και το love story που σου εμφανίζει, δεν είναι το συνηθισμένο ρομάντζο που βλέπουμε σε κάθε ταινία. Σου δείχνει ότι γνωρίζονται και ερωτεύονται μέσα στον χρόνο που περνάνε μαζί. Και στο τέλος δεν είναι η πραγματική αγάπη αυτή που σώζει την ημέρα αλλά η εμπιστοσύνη στην πραγματική αξία και καλοσύνη του άλλου.
Εκτός από την ιστορία και τους χαρακτήρες, ακόμα και η ίδια η εικόνα έχει την δική της μαγεία. Ο τρόπος που εμφανίζεται η κάθε λεπτομέρεια από ένα δέντρο μέχρι κάθε άτομο. Ο καπνός που απλώνεται στον ουρανό. Η κίνηση στους χαρακτήρες. Οι μαγεία στην ατμόσφαιρα. Η εναλλαγή έντονων και μουντών χρωμάτων εκεί που χρειάζεται για να καταλάβεις το συναίσθημα της σκηνής. Ο τρόπος που κάνει τα flashback. Ο κήπος του Howl γεμάτος λουλούδια.
Όλη η ταινία είναι ένα συναισθηματικό roller-coaster που δεν θα με πείραζε να ανέβαινα ξανά και ξανά και ξανά.
Και στο τέλος της ημέρας σου αφήνει μια ζεστασιά στην καρδιά σου και μια ικανοποίηση ότι όλα έγιναν έτσι όπως έπρεπε να γίνουν και δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Έτσι είναι τα γεγονότα και δεν θα άλλαζες τίποτα απολύτως.
Μια πανέμορφη ταινία που πρέπει να δει ο καθένας από εμάς και δεν υπάρχει περίπτωση να μην του αρέσει.
Αυτά, λοιπόν, για σήμερα γλυκά μου βιβλιογατάκια. Τα λέμε στο επόμενο άρθρο.
Μέχρι τότε διαβάστε πολύ, κλάψτε γιατί δεν έχετε τον χρόνο να διαβάσετε όλα τα βιβλία που θέλετε, προσπαθήστε να μην σας σκοτώσει το tbr σας και πείτε στο τέρας κάτω από το κρεβάτι σας ότι έχει καιρό να έρθει από εδώ και μου έλειψε.
bookitocat.com 