#series: American Gods (S01)

Είδος: Δράμα, Φαντασία, Μυστήριο

Παραγωγοί: Μπράιαν Φούλερ, Μιχάλης Γκριν

Αριθμός επεισοδίων: 8

Διάρκεια επεισοδίων: 52-63 λεπτά

Hello people of Earth and beyond!

Το Σάββατο που μας πέρασε καθίσαμε με την αδερφή μου και είδαμε όλο το «American Gods», το οποίο αποτελείται από 8 μονόωρα επεισόδια. Λίγη sisters time γιατί με αυτά και με τα άλλα λίγο χαθήκαμε, ενώ μένουμε στο ίδιο σπίτι…. μόνο εμείς τα καταφέρνουμε αυτά.

Γνώριζα ότι ήταν βασισμένο πάνω στο βιβλίο του Neil Gaiman με το ίδιο όνομα, αλλά δεν το είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου. Καθίσαμε, λοιπόν, να του ρίξουμε μια ματιά!

Το μόνο που γνώριζα πριν μπω στον τηλεοπτικό κόσμο του American Gods ήταν ότι η σειρά επικεντρώνεται στον Shadow Moon, ο οποίος συναντά έναν παράξενο άνθρωπο που ονομάζεται κος Τετάρτη μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή και σύντομα μπλέκεται σε μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των Παλαιών Θεών και των Νέων Θεών, οι οποίοι γίνονται ισχυρότεροι καθημερινά.

Ένα πολύ ενδιαφέρον concept και οτιδήποτε έχει να κάνει με θεούς και μυθολογία είναι ένα must για μένα.

Στην αρχή κάθε επεισοδίου έχει μια ιστορία για έναν Θεό ή άτομο γενικότερα, που θα έχει πιο μετά κάποιον ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Ένα πολύ έξυπνο τριπάκι. Σε βάζει άμεσως μέσα στην μυθολογία που χρησιμοποιεί η σειρά ώστε να κατανοήσεις λίγο παραπάνω τον Θεό και να μάθεις διάφορα στοιχεία καθώς μια απλή αναφορά ή αφήγηση θα καταντούσε πληκτική.

Ας πάμε στην πλοκή της σειράς. Η σειρά σαν γραμμη γεγονότων κάνει ένα ζικ ζακ. Δείχνει παρόν και παρελθόν σε κάθε επεισόδιο. Έχει όμως την ευθεία γραμμή της, που αποτελεί την ιστορία του πρωταγωνιστή Shadow Moon. Γύρω από αυτήν την γραμμή εκτελίσσονται όλα. Αν και αυτό το ζικ ζακ κρατάει το ενδιαφέρον σου, μερικές φορές σε μπερδεύει και ψάχνεις λίγο πολύ τι γίνεται, πότε γίνεται, γιατί γίνεται. Δεν υπάρχει μια περαιτέρω εξήγηση απλά πρέπει να παρακολουθείς ότι εκτιλίσσεται μπροστά σου. Είναι δύσκολο μέσα σε 8 επεισόδια να δείξεις αρκετά πράγματα για να λύσεις έστω τις περισσότερες απορίες και στο τέλος της σειράς καταλήγεις με περισσότερα ερωτηματικά από όσο θα έπρεπε. (Φανταστείτε ότι πήγα και αγόρασα το βιβλίο ώστε να δω ολόκληρη την ιστορία)

Διαθέτει επίμαχες στιγμές, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τις αναδυκνύει δεν κρύβουν κάτι το ερεθιστικό ή ερωτικό. Χρησιμεύουν περισσότερο στην ιδιότητα του Θεου, με ένας πολύ περίεργο και αηδιαστικό τρόπο (γκουχου-Μπίλγκις-γκουχου) ή ακόμα και την πλοκή της ίδιας της ιστόριας (δεν μπορώ να αναπτυχθώ περαιτέρω γιατί spoiler alert). Ακόμα και το γυμνό, στο οποίο δεν κάνουν επιλογές και τα δύο φύλλα έχουν αρκετό γυμνό σε όλα τα μέρη του σώματος τους (κοιτάω εσένα Game of Thrones), εμφανίζεται τόσο φυσικά που δεν σου κάνει καν αίσθηση. Έστω εμένα δεν μου έκανε καθόλου αίσθηση.

Η σινεματογραφία είναι απλά καταπληκτική. Έχει εξαίσιες σκηνές με έμφαση στην λεπτομέρεια. Το ζουμ στο τσιγάρο που καίγεται για παράδειγμα, μια καταπληκτική σκηνή για μένα, ή η τελευταία γενικά σκηνή της σειρά (όσοι την έχουν δει θα καταλάβουν). Ο τρόπος που είναι τραβηγμένη η σειρά, δείχνει πόσο προσεγμένη δουλειά έχει γίνει από την διεύθυνση φωτογραφίας και τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Σκηνές σαν καρτ ποστάλ υπερισχύουν σε όλο το μήκος της σειράς.

Όσον αφορά του χαρακτήρες, έχω ένα μεγάλο θεματάκι. Οι πρωταγωνιστηκές φιγούρες εμφανίζονται αρκετά flat. Πρέπει στην επόμενη σεζόν να δουλέψουν στο βάθος των χαρακτήρων. Βλέπεις τις αντιδράσεις του αλλά σου φαίνονται ψεύτικες, όχι από άποψη ηθοποιίας, αλλά από άποψη εμβάθυνσης του χαρακτήρα. Δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον χαρακτήρα, να μπεις λίγο στην θέση του, να νιώσεις το τι μπορεί να νιώσει. Νιώθεις ότι απέχεις από αυτούς. Απλά δεν υπάρχει εξέλιξη. Ο Shadow με δυσκολία στο τέλος άλλαξε λίγο αυτά που πιστεύει αλλά και πάλι είναι μία ίσια προσωπικότητα. Ας μην μιλήσουμε για την Laura που, ακόμα και στο backstory, η εξέλιξη του χαρακτήρα της είναι ανύπαρκτη.

All in all είναι μια πολύ ωραία σειρά και περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη. Έχει τα θέματα της ναι, αλλά δεν επηρεάζουν τόσο πολύ την όλη ατμόσφαιρα και αίσθηση που δίνει. Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο fast-paced γιατί ορισμένες φορές πήγαινε πιο αργά και από τον θάνατο. Είναι, όμως, απολαυστική.

Τώρα έχω και το βιβλίο το οποίο υπολογίζω να πιάσω στα χέρια μου αρκετά σύντομα.

Σας αφήνω το τρέιλερ για να του ρίξετε μια ματιά και μόνοι σας!