#booktalk: Uglies

Westerfeld, S. (2009). Uglies. Αθήνα: Μεταίχμιο.

Αστέρια:

Hello people of Earth and beyond και καλωσορίσατε σε ένα ακόμα επεισόδιο #booktalk με την Ερατώ. Στο σημερινό επεισόδιο θα μπούμε στις σελίδες του μυθιστορήματος Uglies που έχει γράψει ο Σκοτ Γουεστερφελντ (Scott Westerfeld), το οποίο διανέμεται στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Σε ένα κόσμο απόλυτης ομορφιάς οι κανονικοί άνθρωποι θεωρούνται άσχημοι.
-Εξώφυλλο

Το Uglies σαν βιβλίο μου είχε κινήσει την περιέργεια αρκετά χρόνια τώρα αλλά ποτέ δεν αποφάσισα να το πάρω στα χέρια μου γιατί θεωρούσα το θέμα του ηλίθιο. Γιατί λοιπόν να χαλάσω φαιά ουσία σε κάτι που θεωρώ ηλίθιο; Well δεν έχω κάνει πιο λάθος στην ζωή μου. Ευτυχώς βρέθηκε ένας καλός άνθρωπος και το δώρισε στην βιβλιοθήκη. Έτσι το έπιασα στα χέρια μου, κυρίως επειδή σχεδόν όλοι το είχαν διαβάσει, για να βάλω ένα ακόμα λιθαράκι στο Goodreads Challenge μου αλλά και στις απόψεις εκεί έξω για αυτό το βιβλίο.

Ήρωας του βιβλίου είναι η Τάλι Γιάνγκμπλαντ, η οποία ζει σε έναν κόσμο όπου στα δέκατα έκτα γενέθλια οι άνθρωποι περνάνε μία επέμβαση (που θεωρώ ότι ακούγεται πολύ επίπονη) για να αποκτήσουν την αισθητική τελειότητα. Μέχρι τα δεκαέξι τους και σαν κανονικοί άνθρωποι θεωρούνται άσχημοι. Εντωμεταξύ επέλεξαν ακριβώς την ηλικία που ούτως η αλλιώς όλοι οι άνθρωποι, εξαιτίας της εφηβείας, δεν είμαστε και το καλύτερο οφθαλμόλουτρο. Όλοι οι δεκαεξάχρονοι υποβάλλονται σε εγχείρηση η οποία εξαφανίζει όλες τις ατέλειες και σε μετατρέπει από άσχημο σε όμορφο.

Το πρότυπο ομορφιάς σε αυτήν την κοινωνία είναι: μεγάλα μάτια (λίγο creepy κατά με), λείο δέρμα, μεγάλα χείλη!

Τα μεγάλα μάτια και τα χείλη σήμαιναν: Είμαι μικρός κι ανυπεράσπιστος, δεν μπορώ να σου κάνω κακό, και θέλεις να με προστατέψεις. Και τα υπόλοιπα έλεγαν: Είμαι υγιής, δε θα σε κολλήσω καμιά αρρώστια. Και, όποια κι αν ήταν τα αισθήματά σου για κάποιον ωραίο, ένα μέρος του εαυτού σου σκεφτόταν: Αν κάνουμε παιδιά, θα είναι κι αυτά υγιή. Θέλω αυτό το ωραίο πρόσωπο…
-σελ. 24, Uglies

Η Τάλι έχοντας μείνει μόνη της, καθώς όλοι οι φίλοι της έχουν γίνει όμορφοι, περιμένει πως και πως την ημέρα των γενεθλίων της. Γνωρίζει τότε την Σέι. Μία κοπέλα γεμάτη ενέργεια, που δεν θέλει να γίνει όμορφη, δε θέλει να υπακούσει στους νόμους του κράτους, και προγραμματίζει να ενωθεί με τους επαναστάτες στο δάσος, εκεί όπου πηγαίνουν όλοι οι άσχημοι για να γλιτώσουν την εγχείρηση. Αποτελεί και το διαβολάκι στον ώμο της Τάλις για το αν είναι καλό να γίνεσαι όμορφος ή όχι. Όμως, η πρωταγωνίστρια μας σαν καλή πολίτης δεν θέλει να την ακολουθήσει και να θυσιάσει το όνειρο της να γίνει όμορφη και να βρεί τον κολλητό της Πέρι στην συνοικία των νέων ωραίων.

Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια για την Τάλι. Λίγο πριν την εγχείρηση της, οι κρατικοί υπάλληλοι (γνωστοί και σαν ειδικές περιπτώσεις, που πραγματικά η όψη τους είναι πολύ τρομακτική) την ανακρίνουν, για την Σέι που εξαφανίστηκε μέσα σε ένα βράδυ, και της προσφέρουν τη χειρότερη επιλογή που θα μπορούσε να φανταστεί. Να βρει τη Σέι, να ανακαλύψει που κρύβονται οι επαναστάτες, και να τους προδώσει… Αρχικά το αρνήται, αλλά άμα συνέχιζε έτσι το βιβλίο θα τέλειωνε στις πρώτες 20 σελίδες, καθόλου βολικό. Της λένε ότι δεν θα την κάνουν όμορφη άμα δεν τους βοηθήσει και ο τρόπος που της συμπεριφέρονται όλοι την κάνει να δεχτεί. Έχει έρθει πια η ώρα να πάρει τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της. Μια απόφαση που θα αλλάξει για πάντα τον κόσμο της (τελευταία πρόταση από το οπισθόφυλλο).

Ναι με τέτοια περιγραφή είχα ξενερώσει. Ξαφνικά όμως βουτάς σε έναν δυστοπικό κόσμο γεμάτα χόβερκραφτ, σανίδες που πετάνε, διασυνδετικά δαχτυλίδια χωρίς τα οποία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σε αυτόν τον κόσμο. Επαναστάτες που απλά ζουν κρυμμένοι χωρίς να ενοχλούν κανέναν και σκοτεινά μυστικά της κυβέρνησης.

Είναι άκρως εθιστικό και δεν μπορούσα να σταματήσω να το διαβάζω. Βέβαια, σε ορισμένα σημεία, και όταν λέω ορισμένα εννοώ σχεδόν σε όλο το βιβλίο, μου θύμιζε το Ταίρι. Το Ταίρι είναι πάλι ένα βιβλίο δυστοπίας με πρωταγωνίστρια που κάνει ότι της λέει η κυβέρνηση και ανακαλύπτει ότι δεν είναι τελικά όλοι καλοί και προσπαθεί να ξεφύγει από τα χέρια των κρατικών υπαλλήλων. Η Τάλι είναι μια κοπέλα που κάνει ότι της λέει η κυβέρνηση γιατί έτσι έχει μάθει από μικρή, ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση δεν είναι όσο καλή φαίνεται και προσπαθεί να ξεφύγει από τα χέρια των κρατικών υπαλλήλων. Βλέπεται την ομοιότητα; Εκτός αυτού η Κάσια (Ταίρι) είναι πολύ κοντά με τον κολλητό της, ο οποίος είναι υπάκουος (δεν λέω παραπάνω γιατί spoilers, όποιος γνωρίζει γνωρίζει), αλλά ερωτεύεται τον Κάι που είναι ένας από τους επαναστατικούς τύπους. Η Τάλι είναι πολύ κοντά με τον κολλητό της και θέλει να πάει στην συνοικία των Όμορφων για να είναι μαζί, αλλά ερωτεύεται τον αρχηγό των επαναστατών Ντέιβιντ. Στο Ταίρι υπάρχουν ακόμα τα χαλάσματα των παλιών ανθρώπων, όπως και στο Uglies. Δυστυχώς έχοντας διαβάσει και τα δύο μου είναι δύσκολο να μην τα συγκρίνω.

Νικητής όμως για το πρώτο βιβλίο βγαίνει το Uglies. Από την αρχή σε κρατάει σε εγρήγορση. Σου εμφανίζει χαρακτήρες δυνατούς, χωρίς όμως να χάνουν τις αδυναμίες τους. Το ότι η Τάλι επιλέγεται να κάνει την προδοσία, δεν γίνεται επειδή είναι ιδιαίτερη ή the chosen και άλλες τέτοιες βλακείες, όπως σε άλλα δυστοπικά μυθιστορήματα, αλλά επειδή ήταν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή θα μπορούσα να πω.

Το μόνο κακό του ήταν ότι σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του βιβλίου δεν γινόταν τίποτα. Απλά δεν υπήρχε εξέλιξη. Αυτό ήταν το κομμάτι που η Τάλι πήγαινε στον Καπνό (το μέρος όπου είχαν δημιουργήσει μια πόλη οι άσχημοι που είχαν φύγει από τις κοινότητες). Θα μπορούσαν απλά να διαρκήσει λιγότερες σελίδες. Πιάνει τόσο μεγάλο κομμάτι του βιβλίου που απλά ήθελα να προσπεράσω σελίδες. Μετά έφτασε στον Καπνό, έδειχνε λίγο περισσότερα πράγματα από την καθημερινότητα τους από όσο έπρεπε και μετά άρχισε πάλι να μου πιάνει το ενδιαφέρον. Όταν λέω να το πιάνει εννοώ ότι απλά μου είχε καρφώσει τα χέρια πάνω του και δεν με άφηνε να φύγω ούτε για τουαλέτα. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ. Η αγωνία χτύπαγε κόκκινο και κάθε λεπτό που περνούσες διαισθανόσουν το κακό να έρχεται, ξέρετε αυτό το λάθος που πρόκειται να γίνει για να καταστρέψει την ψυχολογία των πρωταγωνιστών. Αλλά δεν ερχόταν και η αγωνία αποκορυφωνόταν. Μέχρι που έγινε και τέλειωσε το βιβλίο.

Μόλις το τέλειωσα οι σκέψεις μου ήταν να σηκωθώ και να βρω το ΕΠΟΜΕΝΟ. Μα τους Θεούς, το μόνο που θέλω αυτήν την στιγμή είναι να διαβάσω και το επόμενο και γενικά όλη την σειρά. Δεν ξέρω γιατί. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά θέλω να δω τι γίνεται, γιατί δεν μπορεί να το κόβει έτσι. Δεν γίνεται. Είναι λάθος. Χρειάζομαι το επόμενο!!!!

---

Αυτά λοιπόν από εμένα και την ψύχωση μου με τα βιβλία.

Άμα σας άρεσε αυτό το άρθρο και θέλετε κι άλλα, αλλά δεν μπορείτε συνεχώς να κοιτάτε άμα ανέβηκε τίποτα καινούργιο απλά ακολουθήστε το blog και θα έχετε μήνυμα κάθε φορά που υπάρχει καινούργια ανάρτηση. Simple as that!

Άμα θέλετε μια καθημερινή δόση One Broke Bookworm ακολουθείστε την σελίδα στο facebook: One Broke Bookworm
ή ακολουθείστε το Twitter: BookitoCat

Μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ :* !