#crimeathon2019: Reading Blog 1/5-12/5

Η πρώτη -σχεδόν- βδομάδα του Μαραθώνιου Ανάγνωσης πέρασε και με χαρά ανακοινώνω ότι έχω αρκετά από εσάς να έχουν πάρει μέρος. Επίσης ανακοινώνω ότι δεν απέτυχα παταγωδώς από την πρώτη εβδομάδα, πράγμα που μου αφήνει περιθώριο να αποτύχω όλες τις επόμενες…. γιουπίιι…

Η πρώτη εβδομάδα του Μάη μας ήρθε με ένα πλήθος υποχρεώσεων που δεν μου άφηναν περιθώριο ούτε για ανάσα που λέμε. Με δυσκολία έχωνα το διάβασμα μεταξύ των μικρών διαλειμμάτων, στα οποία οφείλω να ομολογήσω θα ήθελα να κοιμάμαι. Κι όμως δεν παράτησα το διάβασμα, που πολλές φορές κάνω, κυρίως γιατί είχα τύψεις ότι θα ήμουν η μόνη οικοδέσποινα σε ολόκληρο τον διαδικτυακό κόσμο που θα έκανε μεγάλο fail στον δικό της μαραθώνιο.

Διάβασα, λοιπόν, ναι. Τελείωσα κανένα βιβλίο; Όχι! Προσπάθησα να τελειώσω ένα βιβλίο; Well… κάτσε να εξηγήσω πιο κάτω περί αυτού.

Η βδομάδα με βρήκε να διαβάζω το βιβλίο «Το Κάστρο» του Βαγγέλη Γιαννίση. Αρκετά καλύτερο από το πρώτο του βιβλίο, λίγο πιο κάτω από το τρίτο του βιβλίο. Συνεχίζει να έχει αυτές τις καταπληκτικές παρομοιώσεις που απλά λατρεύω και ο Άντερς είναι απλά bookish boyfriend! Είχα σκοπό στο τέλος της εβδομάδας να το τελειώσω και γενικότερο να χωρίσω τις εβδομάδες σε βιβλίο. Κι όμως έφτασα στην μέση του βιβλίου μέχρι την πικρή Πέμπτη 9/5 που…. ήρθε το καινούργιο βιβλίο του Γιαννίση, «Η γυναίκα του Ίσνταλ», στο σπίτι. Εκεί κάπου το θέμα πήρε την κάτω βόλτα.

Πραγματικά έβαλα όλες τις δυνάμεις μου να τελειώσω το «Το Κάστρο», αλλά το χέρι μου με έτρωγε τόσο πολύ… και… κάπως έτσι… έπιασα στα χέρια μου το απόγευμα της Παρασκευής το καινούργιο βιβλίο. Ναι ναι ναι έχετε απόλυτο δίκιο! Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό, ειδικά όταν μπορούσα μέχρι την Κυριακή να είχα τελειώσει το πρώτο βιβλίο. Αλλά δεν γινόταν. Πρώτη φορά παίρνω ένα βιβλίο που όντως τώρα όλοι συζητάνε για αυτό.

Θα σας πω το παράπονο-αμαρτία μου. Δεν ακολουθάω τις καινούργιες κυκλοφορίες. Ναι καλά ακούσατε… δεν αγοράζω καινούργια βιβλία… δεν γίνομαι στατιστική στα ευπώλυτα… δεν βοηθάω στο να μπει το ταγκ «best seller». Η εξήγηση είναι απλή και φαίνεται ακόμα και από τον τίτλο αυτού του blog άρα δεν χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση (εκτός εάν θέλετε άρα να το πείτε στα σχόλια να σας φτιάξω ένα άρθρο). Είναι πολύ μεγάλο μαχαίρι στην καρδιά να βλέπεις το hype να μαζεύεται και όλοι να συζητάνε για ένα καινούργιο βιβλίο και εσύ απλά να το χαϊδεύεις από την οθόνη του υπολογιστή σου χωρίς να κάνεις καν προσπάθεια να το βάλεις στο καλάθι σου.

Έτσι μόλις πήρα στα χέρια μου το βιβλίο «Η γυναίκα του Ίσνταλ» έπρεπε να το διαβάσω απεγνωσμένα. Τώρα είμαι στην σελίδα 50 και απλά απορώ πως δεν το έχω ρουφήξει ακόμα μιας και είναι αρκετά καλό. Υπάρχουν αρκετά γνωρίσματα που το τοποθετούν στα έργα του Γιαννίση σε σημείο και να μην σου δώσουν το όνομα του συγγραφέα να καταλάβεις ποιος το έχει γράψει. Ταυτόχρονα, η γραφή του έχει εξελιχθεί αρκετά από το πρώτο του βιβλίο. Τώρα θα μου πείτε: Ναι Ερατώ αυτό γίνεται όταν γράφεις. Το θέμα είναι ότι πότε δεν διάβασες Γιαννίσης και είπες «ο τύπος δεν γράφει». Από την αρχή είχε το δικό του ύφος και τον δικό του χαρακτήρα στα γραπτά σαν επαγγελματίας που έγραφε χρόνια και έχει εκδώσει πολλά. Αυτό που φαίνεται, όμως, είναι ο τρόπος οργάνωσης της πλοκής και το πως σου παρουσιάζει την ιστορία. Ο τύπος έχει γίνει μάστορας του είδους και ανυπομονώ να δω την συνέχεια του στον χώρο, καθώς δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να εξελιχθεί κι άλλο. Dude έφτασες στο ταβάνι, πόσο πιο πάνω.

Συνοψίζοντας την 1ης Εβδομάδα του Μαραθώνιου: Δύο μισά βιβλία είναι καλύτερα από κανένα!

Ελπίζω την επόμενη βδομάδα να έχω καλύτερα νέα!


Πάμε τώρα να δούμε τα δικά σας ποστ!

View this post on Instagram

Διαβάζω συχνά βιβλία που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη. Κανένα όμως δεν την έχει περιγράψει όπως ο Πάνος Ιωαννίδης στο "Ο χορός της μέλισσας". Πραγματικά σε γυρίζει σε ολόκληρη την πόλη, και όχι μόνο. Ένα εξαιρετικό δείγμα ελληνικού νουάρ μυθιστορήματος! Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις @kedros.gr #crimeathon2019 Υπόθεση: Στο κτήμα του στο Ποσείδι της Χαλκιδικής την ημέρα που συντροφιά με τους φίλους του γιόρταζε το εφάπαξ που μόλις είχε πάρει, ο Αλέξανδρος Χρηστίδης βρίσκεται δολοφονημένος ανάμεσα στα αγαπημένα του λιόδεντρα. Το γεγονός φαντάζει ανεξήγητο για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Πολιτικός μηχανικός με αντιστασιακή δράση στα φοιτητικά του χρόνια τον καιρό της δικτατορίας, δημοτικός σύμβουλος στη μεταπολίτευση με πρωτοποριακή παρουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση, υποστήριξε με τόλμη και ρομαντισμό, στη δύση της καριέρας του, τις δομές της κοινωνικής οικονομίας που δημιουργήθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης. Η χήρα του εκλιπόντος αναθέτει τη διαλεύκανση του μυστηριώδους θανάτου του στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Πέτρο Ριβέρη. Η έρευνά του από την αρχή κινείται γύρω από το περιβάλλον του Αλέξανδρου Χρηστίδη. Παράλληλα, ωστόσο, τα παράξενα μηνύματα που αρχίζει να λαμβάνει από έναν άγνωστο τον ωθούν να αναζητήσει μια σειρά κειμένων που του αφήνουν σε κεντρικά σημεία της πόλης. Τα κείμενα περιπλέκουν την έρευνά του, καθώς αναφέρονται στην ιστορία μιας παρέας νεαρών, οι ζωές των οποίων στιγματίστηκαν και έσμιξαν μέσα από έναν εξίσου τραγικό θάνατο. Σιγά σιγά, καθώς ο ντετέκτιβ προχωράει στις κορυφές μιας ιδιόμορφης πολεοδομικής κυψέλης που σχηματίζεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αντιλαμβάνεται τον γρίφο και τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στα πρόσωπα και στα γεγονότα. #instakedros #bookstagram #bookstagramgr #greekbookstagram #instavivlio #instabook #diavazo #booklovers #bookaddict #books #bookcommunity #bookish #bookworm #bibliophile #bookcollection #bookphotography #reading #readabook #readinggoals #readathon19 #readgreekauthors #translategreekbooks #bookblogger #crimefiction #crimeathon2019

A post shared by Thomas Theocharidis (@thomastheoc) on

View this post on Instagram

Τίτλος: Τέλος Βάρδιας (Bill Hodges 3: End of watch) Κατηγορίες: crime, paranormal Βαθμολογία 2,5/5 Ο συνταξιούχος ντετέκτιβ Μπιλ Χότζες και η συνεργάτιδά του Χόλι αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο πίσω από μερικούς θανάτους που από την αστυνομία χαρακτηρίζονται ως αυτοκτονίες. Οι δύο συνεργάτες πιστεύουν ότι όλα συνδέονται με τον Μπρέιντι Χάρτσφιλντ, έναν κατά συρροή δολοφόνο. Αυτό όμως είναι φαινομενικά αδύνατο μιας και ο Μπρέιντι βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια κατάκοιτος στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, ανίκανος να επικοινωνήσει με το περιβάλλον γύρω του. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, ίσως ο Μπρέιντι ξύπνησε από το κώμα με κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις και έχει αποφασίσει να εκδικηθεί τον Χότζες και να βλάψει ακόμα περισσότερους ανθρώπους. Το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας έχει έντονη παραφυσική χροιά, κάτι που, αν και είναι αυτονόητο όταν διαβάζεις Stephen King, δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Προτιμώ τα παραφυσικά στοιχεία να μένουν στο fantasy και το horror. Επιπλέον ένιωθα ότι διαβάζω μια επανάληψη του πρώτου βιβλίου. Διαβάστε αναλυτικότερη κριτική στο blog μου (link στο προφίλ) #crimeathon2019

A post shared by Effie (she/her) (@bookreviewsgr) on

Οι δημοσιεύσεις στο instagram κάτω από το tag #crimeathon2019 έχουν φτάσει τις 25 και απλά ενθουσιάζομαι! Αν θες να δεις και την δική σου φωτογραφία εδώ τότε ανέβασε post στο instagram με το tag #crimeathon2019 και στο επόμενο Reading Blog θα δεις την φωτογραφία σου εδώ!

Να και ένα ωραίο βίντεο με προτάσεις αστυνομικών μυθιστορημάτων από το Ex Libris για όλους εσάς που ακόμα δεν έχουν βρει τι να διαβάσουν στον Μαραθώνιο.


Αυτά που λέτε για σήμερα! Σας αφήνω να απολαύσετε την ημέρα σας και τα λέμε στο επόμενο ποστ.

instagram facebook goodreads

Μια σκέψη σχετικά μέ το “#crimeathon2019: Reading Blog 1/5-12/5

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s