#booktalk: Κυνηγός Φαντασμάτων

Κακούρη, Α. (2011). Κυνηγός Φαντασμάτων. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α. Ε.
Pages: 213
ISBN: 9789605030087

(/*3*)/\(*ε*\)

#readathon18: Ένα βιβλίο με βιολετί εξώφυλλο

Hello people of Earth and beyond!

Βιβλίο Τρίτο, στον μαραθώνιο αστυνομικής λογοτεχνίας που δημιούργησα για το tbr του Μαΐου, αποτελεί «Κυνηγός Φαντασμάτων» της Αθηνάς Κακούρη.

Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το βιβλίο έχω να πω μόνο μια λέξη: Βαρετό!

Ο ζάπλουτος γερο-Καραπάνος βλέπει λευκές οπτασίες να περιφέρονται αεροπατώντας στο σπίτι του στην Κέρκυρα. Τα κοσμήματα της κομψής γυναίκας του εξαφανίζονται και βαριά αντικείμενα μετακινούνται από μόνα τους. Ποιο είναι το πόρισμα; Φάντασμα. Καλείται, λοιπόν, από την Αγγλία ειδικός Κυνηγός Φαντασμάτων, ο Τόνυ Στηλ, για να λύσει τα μυστήρια. Που να το ήξερε ο καημένος ότι δεν θα άντεχε πολλές μέρες στην Κέρκυρα καθώς δολοφονείται.

Μια πλοκή κάπως ενδιαφέρουσα, τόσο ώστε να θέλω να διαβάσω το βιβλίο.

Πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας είναι ένας Θόδωρος, ο οποίος είναι ο αρραβωνιαστικός της Ανέττας, η οποία αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ εκείνου και της οικογένειας Καραπάνου, όπου γίνονται και τα γεγονότα. Στο οπισθόφυλλο λέει: Και τότε, δράση θα κληθεί να αναλάβει ο αστυνομικός επιθεωρητής Γεράκης. Ενώ πιο κάτω αποκαλεί την Αθηνά Κακούρη «Ελληνίδα Άγκαθα Κρίστι».

Σκέφτηκα αμέσως ότι, μιας και ήταν σε α’ πρόσωπο η αφήγηση, θα ήταν από αυτές τις ιστορίες όπου ο επιθεωρητής λύνει και ράβει ενώ ο αφηγητής καταγράφει τις πράξεις του. Απογοητεύτηκα οικτρά. Όχι μόνο δεν συνέβη αυτό αλλά ο επιθεωρητής δεν είναι ούτε καν δευτερεύον πρόσωπο παρά μόνο κάποιος χαρακτήρας στο background.

Μετά σκέφτηκα ότι ο Θόδωρος, ο αφηγητής, θα έμπαινε στην θέση του ντετέκτιβ και θα έλυνε το μυστήριο. Άμα και εσείς το περιμένατε αυτό θα σας ρίξω ένα «χ», δυστυχώς.

Γενικά, οι χαρακτήρες ήταν βαρετοί, δεν είχαν κάποια εξέλιξη, ήταν ρηχοί. Δεν μπορούσα να ταυτιστώ μαζί τους, να τους νιώσω, να με βάλουν έστω στην ιστορία. Υποτίθεται ότι το α’ πρόσωπο αυτό κάνει, δηλαδή σε βάζει στην ιστορία ώστε να νιώθεις ότι μετέχεις. Καμία σχέση, αντιθέτως με έδιωχνε όσο περισσότερο μπορούσε.

Η πλοκή δεν προχωρούσε, απλά έκανε κύκλους γύρω από την ίδια την ουρά της μέχρι να έρθει το τέλος και να μας πει τι γινόταν και γιατί.

Ένα σας λέω, ότι διάβαζα μέχρι σε ένα σημείο και την επόμενη μέρα το ξαναδιάβαζα γιατί δεν θυμόμουν παντελώς τίποτα. Δεν μου έμενε τίποτα στο κεφάλι. Αυτήν την στιγμή που σας γράφω, ενώ το τελείωσα πριν από 2 λεπτά, έχω ξεχάσει σχεδόν όλη την ιστορία πάλι.

Για αυτόν τον λόγο και καθώς δεν γινόταν να αναμασάω συνεχώς τις ίδιες σελίδες γιατί δεν τις θυμάμαι, τις τελευταίες σελίδες τις πέρασα γρήγορα γρήγορα. Στάθηκα μόνο στις 2 σελίδες που εξηγούσε την λύση του μυστηρίου για να μου φύγει αυτό το άγχος.

Δεν σε κράταγε, δεν είχε ενέργεια και δεν προχωρούσε.

Μια παράκληση, όμως, μην το συσχετίζουμε με την βασίλισσα Αγκάθα Κρίστι γιατί δεν έχουν καμία σχέση. Δεν χρειάζεται κιόλας να συγκρίνουμε κάποιον με την Αγκάθα Κρίστι, δεν γίνεται αυτό.

Με λίγα λόγια, δεν το προτείνω σε λάτρεις του μυστηρίου και της δράσης.

Στις 21 Μαΐου τελείωσε και το τρίτο βιβλίο του Μαραθωνίου μου. Έχω βάλει στόχο 6. Για να δούμε θα τα καταφέρω μέχρι το τέλος του μήνα;

Tootles!