#booktalk: Half Bad

Green, S. (2015). Half Bad. Αθήνα: Λιβάνης
Pages: 332
ISBN: 9789601428772

(/*3*)/\(*ε*\)

Hello people of Earth and beyond!

Στη σύγχρονη Αγγλία, η προαιώνια διαμάχη ανάμεσα στους Λευκούς Μάγους και τους Μαύρους Μάγος κορυφώνεται. Στη δίνη αυτού του αδυσώπητου πολέμου ο μικρός Νέιθαν αν και ζει σε μια οικογένεια Λευκών Μάγων, στο αίμα του κυλάει και αίμα Μαύρου Μάγου από τον πιο δυνατό και βίαιο Μαύρο Μάγο όλων των εποχών. Όλοι του την ζωή ζει υπό την επιτήρηση του Συμβουλίου των Λευκών Μάγων μέχρι που ερωτεύεται μια κοπέλα και σπάει τους κανόνες για να είναι μαζί της, ενώ η οικογένεια της τον απεχθάνεται εξαιτίας του κακού μισού του (κλασικός άνδρας σε βιβλίο). Όλα όμως αλλάζουν όταν αρχίζουν να μαζεύουν τους Μισούς Λευκούς για να τους πάνε σε κάποιον Λευκό Μάγο να τους εκπαιδεύσει και τότε ανακαλύπτει ότι είναι ο μοναδικός μισός μάγος που υπάρχει. Τότε ξεκινάει και η περιπέτεια του Νέιθαν αλλά και η δράση στο βιβλίο.

Το βιβλίο είναι γραμμένο με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ενώ είναι, δηλαδή, γραμμένο στο α’ πρόσωπο δεν σου δίνει την αίσθηση ότι είσαι ο χαρακτήρας αλλά ότι είσαι κάποιος που τον ακολουθάει ή κάτι τέτοιο. Έτσι ακολουθάμε την περιπέτεια του Νέιθαν απλά παρευρισκόμενοι δίπλα του και εκείνος να μας εξιστορεί το τι γίνεται. Οι περιγραφές όμως ήταν θεϊκές. Θα ήθελα η Sally Green να περιγράφει κάθε μέρος που πηγαίνω για να βλέπω την ομορφιά του. Πραγματικά αξίζουν οι περιγραφές της.

Ήταν ένα καλό βιβλίο, όχι όμως καταπληκτικό. Ενώ η ιδέα ήταν καταπληκτική (Μαύροι και Λευκοί μάγοι σε πόλεμο πόσο πιο καταπληκτικό) φαινόταν σαν η πλοκή να έτρεχε σαν να προσπαθούσε να προλάβει κάτι και εσύ λαχάνιαζες για να την προλάβεις. Κάποια στιγμή είχε γίνει κουραστικό. Ακόμα και οι χαρακτήρες περνούσαν γρήγορα. Ενώ εμφανίζονταν για λίγες σελίδες, μετά εξαφανίζονταν και δεν τους ξαναέβλεπες. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να συνδεθώ μαζί τους ή έστω να νιώσω κάτι άμα πέθαιναν, γιατί πολύ απλά δεν τους έβλεπες αρκετά.

Εκτός από τους «παρασκηνιακούς» χαρακτήρες, είχα θέμα με την σύνδεση και με τον πρωταγωνιστή. Ήταν σαν η κλήση μου συνεχώς να προωθείται. Ήταν αρκετά απόμακρος από τον αναγνώστη. Βέβαια, να πω την αμαρτία μου, δεν θα ήθελα να είμαι ο Νέιθαν γιατί έχει σοβαρά daddy issues. Εννοώ, ποιος νοήμων άνθρωπος κάνει τον πατέρα του ήρωα ενώ ξέρει ότι βίασε την μητέρα του και μετά εξαφανίστηκε. Δεν είναι και τόσο λογικό.

Γενικά, ήταν ένα καλό βιβλίο απλά αδιάφορο, άμα μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι. Αν και η λέξη «αδιάφορο» είναι πολύ βαριά αλλά είναι η μόνη που μου έρχεται στο μυαλό αυτήν την στιγμή. Το καλό είναι ότι σου δημιουργεί την ανάγκη να διαβάσεις το επόμενο κυρίως για να δεις τι γίνεται μετά. Αν και εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο το τι έχει γίνει με τον Gabriel (HE IS A CINNAMON BUN AND DESERVES THE WORLD), που απλά τον γνωρίζουμε στα τελευταία κεφάλαια, παρά το τι θα γίνει στον Νέιθαν…. ΚΑΙ Ο GABRIEL ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

Αυτά, λοιπόν, για σήμερα. Ελπίζω να σας άρεσε και πείτε μου στα σχόλια άμα το έχετε διαβάσει για να το συζητήσουμε.

Tootles!