#movie: Coco

14 Δεκεμβρίου 2017
Διάρκεια: 109 λεπτά
Διανομή: FEELGOOD ENT.

👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻 (5/5)
💧💧

Hello people of Earth and beyond!

Πριν από μια βδομάδα περίπου ανάγκασα τους γονείς μου να κάτσουν να δουν μαζί μου την ταινία «Coco». Το Coco είναι αμερικανική 3D ταινία μιούζικαλ-φαντασίας του 2017 επεξεργασμένη σε Η/Υ σε παραγωγή της Pixar Animation Studios και διανομή της Walt Disney Pictures. Είναι βασισμένη σε μια πρωτότυπη ιδέα του Λι Άνκριτς, σε σκηνοθεσία του ίδιου με δεύτερο σκηνοθέτη τον Άντριαν Μολίνα. Η ιδέα της ταινίας βασίζεται στη μεξικανική γιορτή της Ημέρας των Νεκρών. Το σενάριο της ταινίας ανέπτυξαν ο Μολίνα και ο Μάθιου Άλντριτς μέσα από το στόρι που σκιαγράφησαν ο Άνκριτς, ο Τζέισον Κατζ, ο Άλνρτιτς και ο Μολίνα. Η Pixar ξεκίνησε την ανάπτυξη της ταινίας το 2016. Ο Άνκριτς μαζί με άτομα του συνεργείου επισκέφθηκαν το Μεξικό για έμπνευση. Ο μουσικοσυνθέτης Μάικλ Γκατσίνο, που είχε ξανασυνεργαστεί με την Pixar σε προηγούμενες ταινίες υπέγραψε το σάουντρακ της ταινίας.

Οι ηθοποιοί φωνής που πρωταγωνίστησαν στην ταινία ήταν οι Άντονι Γκονζάλεζ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Μπέντζαμιν Μπρατ, Άλαν Ούμπαχ, Ρενέ Βικτόρ, Άνα Οφελία Μουργκούια και Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος. Είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία με εννιαψήφιο προϋπολογισμό που παρουσιάζει ένα καστ πλήρως από Λατίνους, με κόστος μεταξύ των 175 και των 200 εκατομμυρίων.

Η ιστορία αφορά τον 12χρονο Μιγκέλ Ριβέρα, ο οποίος είναι ερωτευμένος με τη μουσική και θαυμαστής του θρυλικού μαριάτσι και κινηματογραφικού σταρ Ερνέστο ντε λα Κρουζ. Όπως μαθαίνουμε από ένα αριστοτεχνικά αφηγημένο πρόλογο, μια παλιά ιστορία έχει κάνει την οικογένεια Ριβέρα να απαγορεύει αυστηρά εδώ και γενιές κάθε ενασχόληση των μελών της με τη μουσική.

Η Imelda Rivera ήταν η γυναίκα ενός μουσικού, ο οποίος την άφησε μαζί με την τριχρονη κόρη τους Coco για να ακολουθήσει την καριέρα του μουσικού. Δεν επέστρεψε όμως ποτέ και η Imelda έβγαλε όλη την μουσική από την ζωή του και άνοιξε ένα μαγαζί δημιουργίας παπουτσιών. Ενενήντα έξι χρόνια αργότερα ο τρισέγγονος της Miguel, έχει σαν όνειρο να γίνει μουσικός όπως το είδωλο του Ernesto de la Cruz. Το όνειρο του όμως καταστρέφεται την ίδια στιγμή που η γιαγιά του (εγγονή της Imelda Rivera) καταστρέφει μπροστά του την κιθάρα που έφτιαξε μόνο του. Εκείνος εκνευρίζεται και το σκάει από το σπίτι βρίσκοντας καταφύγιο στο μαυσωλείο του Ernesto de la Cruz, στο νεκροταφείο του χωριού, όπου και κάνει την μεγαλύτερη βεβήλωση που μπορεί να κάνει ένας ζωντάνος: κλέβει την κιθάρα του νεκρού για να πάρει μέρος στον μουσικό διαγωνισμό της ημέρας των νεκρών. Ξαφνικά γίνεται αόρατος προς όλους τους κατοίκους του χωριού, εκτός του σκύλου του Dante αλλά και κάποιον άλλον ατόμο που για μεγάλη έκπληξη ανακαλύπτει ότι είναι νεκροί. Και εκεί ξεκινάει όλη η ιστορία του μικρού Miguel, με την βοήθεια του Hector ενός σκελετού που δεν έχει ούτε στον ήλιο μοίρα, που προσπαθεί να ξαναέρθει στην χώρα των ζωντανών πριν γίνει και ο ίδιος σκελετός.

Το «Coco» είναι μια πανέμορφη ταινία που ενώ μιλάει για την οικογένεια, μιλάει κυρίως για τον σεβασμό μεταξύ των μελών της και την υποστήριξη των ονείρων κάθε μέλους όσο και τρελά ακούγονται. Επίσης σου δείχνει ότι δεν πρέπει να καταλήγεις σε γρήγορα συμπεράσματα αλλά να ψάχνεις την αλήθεια πίσω από αυτό που μπορεί να λέει ο κόσμος.

Το Coco είναι επίσης μία από τις πιο εντυπωσιακές ταινίες κινουμένων σχεδίων. Μπαίνουμε μέσα στην μεξακάνικη κουλτούρα της ημέρας των νεκρών και όλη η ταινία περιτρυγηρίζεται από τα έντονα χρώματα που χρησιμοποιούνται. Το σχέδιο είναι φανταστικό και απλά σε μαγεύει. Στις σκηνές στον «πραγματικό» κόσμο, η προσοχή στην λεπτομέρεια είναι το έντονη που δημιουργεί ένα περιβάλλον όμοιο με την πραγματικότητα και είναι φανταστικό να βλέπει ένα «ψεύτικο» αγόρι να τρέχει κατά μήκος σε έναν δρόμο του Μεξικού που φαίνεται αρκετά ρεαλιστικός. Από την λάμψη των κεριών στη μαγική λάμψη τη τεράστιας πόλης των νεκρών που κρέμεται από τον ουρανό στο άσχημο σκύλο που έχει μπει ποτέ σε ταινία, κάθε σχέδιο είναι μεγαλοφυές και καταπληκτικό.  Η καθαρή ομορφιά της ταινίας κρατά την προσοχή ακόμα και κατά τη διάρκεια σκηνών που συναντάμε συχνά σε παρόμοιες ταινίες.

Ακόμα και η μουσική που χρησιμοποιείται είναι απλά πανέμορφη. Ένα μεγάλο μπράβο στους δημιουργούς και της ταινίας αλλά και της μουσικής.

Αποτελεί μια ταινία που πρέπει όπως και δήποτε να δείτε.

---

Μέχρι την επόμενη φορά πολλά φιλιά!

Tootles!