#article: Όνειρα…

Οι άνθρωποι ονειρεύονται, είναι στην φύση τους. Ονειρεύονται για το ποιοι θέλουν να γίνουν και τι θέλουν να κάνουν. Ονειρεύονται για αυτήν την τέλεια ζωή, για την απόλυτη ευτυχία. Όμως τα όνειρα μένουν όνειρα και μετά έρχεται η απογοήτευση.

«Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα ονειρευόμουν να κάνω, αλλά δεν έκανα απολύτως τίποτα» λένε. «Πρέπει να ζεις και όχι να ονειρεύεσαι». «Άσε τα όνειρα και δες την πραγματικότητα». Αλήθειες που πονάνε.

Εγώ ονειρεύομαι. Εγώ ονειρεύομαι πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Μια μεγάλη ζωή, όχι όμως γεμάτη με πλούτη και φήμη.

Μια βιβλιοθήκη.

Ένα δικό μου βιβλίο.

Γράψιμο.

Ιστορίες.

Έστω, λίγη αναγνωρισιμότητα.

Γράφω ιστορίες, οι οποίες είναι συμπιεσμένες μέσα στο μυαλό μου. Κάθε μικρό πραγματάκι, που μπορεί κανείς να μην το παρατηρήσει, είναι ένα έναυσμα για να αρχίσει το μυαλό μου να τρέχει. Να δημιουργεί κόσμους. Χαρακτήρες. Χάνεται μέσα στις εικόνες. Χάνεται σε άλλους κόσμους.

Όνειρα.

Τι είναι τα όνειρα; 

Για κάποιους είναι μια ώθηση να ακολουθήσει αυτό που θέλει, το οποίο ονομάζεται «όνειρο». Ειρωνικό.

Για άλλους είναι μια άπιαστη πραγματικότητα. «Έχουμε μόνο τα όνειρα μας να μας ζεσταίνουν το βράδυ».

Για μένα είναι ιστορίες που αποζητούν να βγουν στην επιφάνεια.

Έχω ένα όνειρο. Θέλω να γίνω μυθιστοριογράφος.

Κάποιοι ακολουθούν τα όνειρα τους και γεύονται λίγο από αυτήν την άπιαστη πραγματικότητα. Θέλω κι εγώ να την γευτώ. Όχι… θέλω να την κάνω δικιά μου. Θέλω να  την ζήσω. Θέλω να την κατακτήσω. Δεν θέλω να είναι απλά ένα όνειρο. Ένα άπιαστο όνειρο.

Κι όμως, κάθομαι εδώ και λέω το τι θέλω, ποια είναι τα όνειρα μου, αντί να τρέξω και να τα κατακτήσω. Κι όμως κάθομαι απλά εδώ και ονειρεύομαι.

Μήπως τα όνειρα είναι μια παγίδα; Μια παγίδα για να μην κάνουμε τίποτα ώστε να μην απογοητευτούμε ποτέ.

Δεν θέλω να απογοητευτώ.

Κάποτε, κάποιος, μου είχε αναφέρει ένα μυθιστόρημα για μια δυστοπία όπου το να ονειρεύεσαι ήταν παράνομο. Το ονόμασαν δυστοπία γιατί υποτίθεται ότι τα όνειρα μας έδιναν ζωή, μας βοηθούσαν να ζήσουμε μια ακόμη μέρα. Αν όμως απλά νεκρώνουν τις πράξεις μας;

«Ονειρεύομαι» λένε όλοι. Κανείς δεν λέει «πράττω». 

Φοβάμαι ότι τα όνειρα είναι μια απάτη.

Φοβάμαι να ονειρευτώ.

Φοβάμαι ότι δεν θα πράξω.

Όμως μέσα μου κάτι φτερουγίζει. Όμως μέσα μου κάτι φωνάζει, κάτι στριγγλίζει. Αμέσως εικόνες πλημμυρίζουν το μυαλό μου και μια φωνή ψιθυρίζει τόσο χαμηλά που μόνο εγώ την ακούω:

Κάνε τα όνειρα σου πράξη!

---

Κάτι προσωπικό!

Μέχρι την επόμενη φορά, πολλά φιλιά :*