Pratchett, T. and Gaiman, N. (2016). Καλοί Οιωνοί. Αθήνα: Σελίνι.
Αστέρια: 
Όλοι μιλάνε για τον Neil Gaiman και πόσο ωραία γράφει. Προσωπικά συμφωνώ με αυτήν την δήλωση και μου αρέσουν τα βιβλία του και δεν μιλάω μόνο για όσα έχω διαβάσει αλλά γενικά. Μου αρέσει οι ιστορίες που δημιουργεί και το πόσο φαντασία έχουν.
Ήμουν, λοιπόν, στο φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο και πέρασα από τον καταπληκτικό πάγκο των εκδόσεων Σελίνι (τον λατρεύω τον κυριούλη που ήταν υπεύθυνος εκεί καθώς και στο comidom! απλά αγάπη και μόνο). Έχουν αρκετά ωραία βιβλία. Το μάτι μου έπεσε όμως πάνω σε ένα περίεργο βιβλίο με τίτλο «Καλοί Οιωνοί» και υπότιτλο «Τας Ωραίας και Ακριβείς Προφη-«. Το γύρισα ανάποδα. Το πίσω μέρος ήταν ακριβώς όπως το μπροστά αλλά σε μαύρο και αντί των φτερών, που είχε το εξώφυλλο, είχε μία τρίαινα. Ο τίτλος ήταν ο ίδιος αλλά ο υπότιτλος συνέχιζε «-τείας της Αγνής Νάτερ, Μάγισσας».
Πολλοί μου είχαν μιλήσει για αυτό το βιβλίο και άλλοι τόσοι άγνωστοι το πρότειναν με την πρώτη ευκαιρία. Έτσι σκέφτηκα «Τί στο καλό; Θα το πάρω». Να πω την αλήθεια το μετάνιωσα μόλις το αγόρασα και όχι εξαιτίας του βιβλίου, το βιβλίο το απόλαυσα αρκετά, αλλά εξαιτίας των άλλων δύο βιβλίων που αγόρασα εκείνη την ημέρα και ξέμεινα από λεφτά.
Τα λεφτά του όμως τα άξιζε και με το παραπάνω καθώς αποτέλεσε ένα από τα πιο ωραία βιβλία που διάβασα φέτος.
Θα ξεκινήσω ρίχνοντας στο τραπέζι κάποια πράγματα που μπορεί να μην αρέσουν σε όσους διάβασαν αυτό το βιβλίο. Είναι υπερεκτιμημένο. Ναι ήταν εξαίσιο, ναι ήταν αστείο, αλλά όχι όσο το λένε όλοι. Όταν βούταγα στα νερά του Pratchett και του Gaiman ήμουν έτοιμη για ένα βιβλίο το οποίο πρόκειται να με συνεπάρει και να μου δώσει ώρες απείρου κάλους. Στην πραγματικότητα οι πρώτες 150 σελίδες με δυσκόλεψαν αρκετά. Η ιστορία κυλούσε αργά. Οι χαρακτήρες έμεναν στάσιμοι. Ακόμα και η πλοκή είχε βαλτώσει. Τα αστεία βέβαια έρχονταν και έφευγαν. Δεν γέλαγα με την ψυχή μου όπως μου έλεγαν, αλλά διασκέδαζα. Να πω την αλήθεια όμως το διάβασα μεταφρασμένο, αυτό σημαίνει ότι μπορεί πολλά από τα αστεία λίγο να έχαναν στην μετάφραση. Το καλό είναι ότι ο αγαπητός μας μεταφραστής (Θάνος Καραγιαννόπουλος, για όποιον ενδιαφέρεται) το εξηγούσε με ένα καταπληκτικό ΣτΜ (Σημείωμα του Μεταφραστή) και οφείλω να ομολογήσω ότι τα ΣτΜ ήταν πολύ πιο αστεία από το πραγματικό κείμενο.
Καθώς έμπαινα, με δυσκολία, πιο μέσα στην ιστορία τότε κάτι άλλαξε. Άρχισε να γίνεται ενδιαφέρον. Άρχισε να μου αρέσει. Άρχισαν τα αστεία να έχουν όντως πλάκα. Άρχισα να διασκεδάζω.
Η πλοκή άρχισε να τσουλάει και ειδικά όταν μπήκε ο Αρμαγεδδών όλα σε κράταγαν σε μία αγωνία. Δεν μπορούσα να το αφήσω. Ειδικά τις τελευταίες 200 σελίδες απλά τις κατασπάραξα. Το πιο εκνευριστικό είναι ότι πηδάει από την μία οπτική γωνία στην άλλη αρκετά γρήγορα και σε αφήνει να αναρωτιέσαι ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
Κάνουν μία κοινωνική και πολιτική σάτιρα που την ευχαριστήθηκα αρκετά, διακωμωδώντας ακόμα και την ίδια την δημιουργία του κόσμου. Οι Άγγελοι είναι οι καλοί, αλλά κάνουν πράγματα τα οποία δεν είναι και τόσο καλά. Οι Δαίμονες είναι οι κακοί, αλλά κάποιοι από αυτούς έχουν μια κάποια συνείδηση. Μία καλόγρια έγινε επιχειρηματίας μαθαίνοντας σε επιχειρηματίες να είναι ανταγωνιστικοί διοργανώνοντας τουρνουά paintball. Ένας διανομέας βρίσκει τους τέσσερις καβαλάρηδες της αποκάλυψης. Το Ταντφιλ είναι η πιο ιδανική καιρικά περιοχή.
Γενικά είναι ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβάσετε. Το λάτρεψα, γι αυτό τα 3 αστέρια. Το αγάπησα. Δεν ενθουσιάστηκα να πω την αλήθεια, αλλά θα το ξαναδιάβαζα, παραλείποντας τις πρώτες 150 σελίδες να πω την αλήθεια. Το ξέρω αυτά που λέω είναι λίγο αντικρουόμενα αλλά αυτήν την επίγευση μου άφησε.
Το overall είναι ότι απλά πρέπει να το διαβάσεις, μην σου πω από χτες!
Αυτά από μένα και το «Καλοί Οιωνοί»
Μέχρι την επόμενη φορά φιλάκια :*
bookitocat.com 
2 σκέψεις σχετικά με το “#booktalk: Καλοί Οιωνοί”