Κάθομαι λοιπόν κι αναρωτιέμαι η δόλια, πού πήγε αυτή μου η ικανότητα να καταπίνω ένα βιβλίο στην καθισιά μου; [...] Το πρόβλημα είμαι εγώ. Κρατάω το βιβλίο στα χέρια μου και δε νιώθω πια να χάνομαι μέσα του, κι ας είναι η πιο όμορφη ιστορία. Άλλα χίλια πράγματα ζητούν διαρκώς την προσοχή μου, άλλα τόσα είναι μονίμως μέσα στο κεφάλι μου, και δε με αφήνουν να βυθιστώ όπως βυθιζόμουν.