Henry, E., 2024. Funny Story. New York: Penguin Random House.
Πριν μπούμε στο βιβλίο θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Εκδόσεις Penguin Random House International για το δωρεά ηλεκτρονικό βιβλίο που μου έστειλαν. Τους ευχαριστώ γιατί εάν δεν μου το είχαν στείλει δεν θα είχα συναντήσει ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία για το 2024 και τολμώ να πω και όλων των εποχών.
Ας το πάρουμε, όμως, από την αρχή.
Το “Funny Story” της Emily Henry μιλάει για την Δάφνη, μια βιβλιοθηκονόμο, η οποία μετακομίσε στο πανέμορφο Waning Bay στο Michigan μαζί με τον αρραβωνιαστικό της Πίτερ. Νόμιζε ότι είχε την τέλεια ζωή, με τον καταπληκτικό αρραβωνιαστικό της, την τέλεια δουλειά στην δημοτική βιβλιοθήκη και το πιο όμορφο σπιτάκι στο Waning Bay. Όλα, όμως, καταρρέουν όταν το πρωί της ημέρας του γάμου τους επιστρέφει από το βραδινο μπάτσελορ ο Πίτερ με τα πιο δυσάρεστα νέα…. Την αφήνει για την κολλητή του Πέτρα. Αναγκασμένη να βρει κάπου να μείνει, καταλήγει στο έξτρα κενό δωμάτιο στο διαμέρισμα του Μάιλς. Ποιος είναι ο Μάιλς; Το αγόρι της Πέτρα, μάλλον πλέον πρώην, τον οποίο παράτησε με ένα post it σημείωμα. Κάπως έτσι η Δάφνη και ο Μάιλς αναγκάζονται να συζήσουν, μέχρι εκείνη να μπορέσει να βάλει την ζωή της σε μια τάξη, και να ξεπεράσουν τους δύο μεγάλους χωρισμούς τους. Και μπορεί να είπαν και ένα μικρό ψέμα ότι είναι μαζί… αλλά ποιος τους κατηγορεί;
Το “Funny Story” είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για το πως τα φαινόμενα απατούν αλλά κυρίως για το ότι η ζωή μας δεν τελειώνει στα τριάντα.
Ήταν πραγματικά πολύ φρέσκο το να βλέπεις μια τριαντάρα κοπέλα να προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της και να γίνεται ανεξάρτητη. Σαν μια κοπέλα που ετοιμάζεται να πατήσει τα τριάντα, είναι πολύ δύσκολο να διαβάζω για γυναίκες στα είκοσι τους χρόνια να βρίσκουν τον έρωτα της ζωή τους και να έχουν την τέλεια δουλειά και την τέλεια ζωή. Θέλω να μην έχω αυτές τις προσδοκίες πάνω στον ώμο μου. Θέλω να είμαι ένα χάος στα τριάντα μου και θέλω να μπορώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου στα τριάντα μου και δεν θέλω να θεωρούμε χαμένη ή άχρηστη επειδή δεν έχω όλη μου την ζωή φτιαγμένη μέχρι τα τριάντα μου.
Αυτό κάνει και την Δάφνη τόσο ρεαλιστική με τρόπο που μπορείς να ταυτιστείς μαζί της. Ένιωσα τον θυμό της και το άγχος της και την στεναχώρια της, αλλά ταυτόχρονα ένιωσα την χαρά της και την θέληση της να σταματήσει να κάνει πράγματα για τους άλλους και να αρχίσει να κάνει πράγματα για τον εαυτό της. Ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, μέχρι που γνώρισε τον Πίτερ, τον πρώην αρραβωνιαστικό της. Από εκείνη την στιγμή όλη της η ζωή εξαρτιόταν πάνω του και στην οικογένεια ΤΟΥ και στους φίλους ΤΟΥ και στα χόμπι ΤΟΥ. Έτσι όταν όλα γκρεμίστηκαν ήταν πιο μόνη της από ποτέ και το ένιωσα αυτό. Ένιωσα αυτή τη μοναξιά να ρέει σε όλο της το κορμί και να μεταφέρετε στο δικό μου… αλλά δεν ήταν μόνη της και αυτό καλείται να ανακαλύψει.
Επίσης, λάτρεψα το ρομάντζο. Ναι ήταν πολύ αργό σαν ρομάντζο αλλά είχε στη θεματική του και το “υποκρινόμαστε ότι είμαστε μαζί”, πράγμα που το εξισορρόπησε. Μου άρεσε πως και οι δυό τους αναπτύχθηκαν ξεχωριστά πρώτα και στη συνέχεια μαζί. Μου άρεσε να διαβάζω το πως ερωτεύτηκαν χωρίς να είναι ένας κεραυνοβόλος έρωτας, αλλά ένας έρωτας που σιγοέκαιγε πριν γίνει ολόκληρη φωτιά. Λάτρεψα να τους βλέπω να παλεύουν με τους δαίμονες τους και να γίνονται ευάλωτοι την κατάλληλη στιγμή. Και αγάπησα να τους βλέπω να μην ξεπερνάνε αμέσως τον πόνο των χωρισμών τους, αλλά σταδιακά. Ένας χωρισμός δεν ήταν απλό θέμα και μας το έδειχνε αυτό. Έτσι δεν έπεσαν αμέσως ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά μόνο αφότου ήταν έτοιμοι και είχαν ξεπεράσει σε έναν μέγαλο βαθμό τον χωρισμό με τους πρώην συντρόφους τους.
Όλοι οι χαρακτήρες της Emily Henry είναι πολυδιάστατοι. Είχες τους πρωταγωνιστές, Δάφνη και Μάιλς, να παλεύουν με τους δαίμονες τους και να αναπτύσσονται σαν άτομα, αλλά ταυτόχρονα έβλεπες την Ashleigh που προσπαθούσε να μην χάνετε μέσα στο κεφάλι της και να μην πνίγεται μέσα στις προσδοκίες που είχε για όλους, είχες την Julia που προσπαθούσε να ξεπεράσει τα τραύματα της μόνη της αλλά αργότερα μαζί με τον αδερφό της. Είχε μια ποικιλία δευτερεύοντων χαρακτήρων που μπορεί να μην μας έδειχνε με λεπτομέρεια, αλλά μαθαίναμε για εκείνους και ολοκλήρωνε την εικόνα μας για το κόσμο που είχε γράψει.
Ένα πράγμα με ενόχλησε και αυτό ήταν κάτι πολύ υποκειμενικό. Δεν μου άρεσε η χρήση του χόρτου σαν κάτι το οποίο έκανε τον Μάιλς να νιώθει καλύτερα, ή που σε κάποιο σημείο ήταν σαν να ρομαντικοποιούσε την χρήση του ή σε ένα άλλο σημείο χρησιμοποιήθηκε απλά για να κάνει την πρωταγωνίστρια να νιώσει ότι έτσι μπορεί να σπάσει τους κανόνες. Προσωπικά δεν μου αρέσει η αναφορά στην χρήση ναρκωτικών στην Ρομαντική Λογοτεχνία, ειδικά όταν δεν έχουν κάποια σχέση με την πλοκή. Πραγματικά μπορούσε να σταθεί το βιβλίο και χωρίς αυτές τις δύο-τρεις σκηνές. ΟΜΩΣ ήταν, όπως είπα, δύο με τρεις σκηνές στο πρώτο 20% του βιβλίου, μετά ο Μάιλς είπε ότι το κόβει και όντως δεν ξαναναφέρθηκε σε αυτό. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που δεν ήταν το τέλειο, αλλά πιστέψτε με, τουλάχιστον για μένα, αγγίζει την τελειότητα.
Τέλος, να αναφέρω ότι η γραφή της Henry είναι απίστευτη. Έχει τον τρόπο να σε κάνει να χαθείς μέσα στις λέξεις της και να μην θες να βρεθείς ξανά. Μπορούσα να κάνω εικόνα κάθε σκηνή που μας εμφάνιζε και πραγματικά πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει ταινία. Και ήταν τόσο φρέσκια η γραφή και τόσο συναισθηματική που έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν να είναι χαρακτήρας της Henry. Ήθελα τόσο πολύ να με παρασύρει το βιβλίο που το διάβασα μέσα σε μια ολόκληρη μέρα, κάτι που δεν κάνω συχνά.
Ήταν ένα πανέμορφο μυθιστόρημα. Μια ωδή στο ότι η ζωή δεν χρειάζεται να είναι τέλεια ή καθαρή ή ίσια μέχρι τα τριάντα σου. Σου επιτρέπεται να κάνεις λάθη. Σου επιτρέπεται να αλλάξεις καριέρα μετά τα τριάντα σου. Σου επιτρέπεται να προσπαθήσεις να φτιάξεις την ζωή σου από την αρχή μετά τα τριάντα σου. Και εάν δεν έχεις βρει σταθερή δουλειά ή τον έρωτα της ζωής σου ή δεν έχει το δικό σου σπίτι ή το δικό σου αυτοκίνητο μέχρι να φτάσεις τα τριάντα πραγματικά δεν πειράζει. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε βάλεις στο μυαλό σου σε όποια ηλικία και εάν είσαι. Απλά πρέπει να πάρεις μια ανάσα και να προσπαθήσεις. Και όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Όλα θα πάνε καλά στο υπόσχομαι.
bookitocat.com 