Maas, S., 2021. A court of silver flames. New York: Bloomsbury Publishing.
Της Στεφανίας (chemist_librarian)
Βρισκόμαστε λίγο καιρό μετά το Χορό του Χειμερινού Ηλιοστασίου, στη γιορτή όπου ολόκληρη η Velaris έλαμπε, και στο κέντρο βρισκόταν το ζεύγος που διατήρησε την ειρήνη σε όλη την Prythian. Κάτω από το λαμπερό φόρεμα της High Lady Feyre και στο ταίρι της, High Lord Rhysand, υπάρχει μόνο ένα άτομο του οποίου η λάμψη του Night Court δεν αγγίζει.
Η Nesta Archeron δε γιορτάζει όπως οι υπόλοιποι. Περνάει τη ζωή της μέσα σε ένα συνονθύλευμα χορού, μέθης, κι αχαλίνωτης συνουσίας, με αγνώστους που την επόμενη μέρα δεν θυμάται. Όλο αυτό την ευχαριστεί, την κάνει να ξεχνιέται, την αποσυντονίζει από την καθημερινότητα. Ωστόσο, όταν ένα βράδυ η ίδια το παρακάνει, χρεώνοντας τις ανεξέλεγκτες σπατάλες στην τσέπη της αδερφής της, ολόκληρο το Inner Court θα επέμβει με σκοπό να προσπαθήσει να αλλάξει την ολοένα και βαθύτερη κατάπτωσή της. Οι επιλογές είναι δύο: ή να συμμορφωθεί, βοηθώντας στην τοπική βιβλιοθήκη αλλά και να κατευνάσει τα νεύρα της μέσω προπόνησης… ή να εξοριστεί στον κόσμο των θνητών.
Στο τέταρτο βιβλίο της σειράς του A Court of Thorns & Roses, η Sarah J. Maas αποκλίνει αρκετά από το ρυθμό που μας είχε συνηθίσει στην τριλογία της Feyre. H κυριότερη διαφορά είναι η χρήση τρίτου ενικού προσώπου, η οποία βοηθάει πολύ στην επέκταση του κόσμου που περιγράφει, εσωκλείοντας παράλληλα και τον εσωτερικό κόσμο περισσότερων από ενός χαρακτήρα. Πράγματι, κάτι που κινεί το 700 – και – βάλε – σελίδων βιβλίο είναι η συνεχής εναλλαγή μεταξύ της βασανισμένης ψυχής της Nesta και της πολεμοχαρούς τιμής του Cassian, έναν εκ των αδερφών του Rhysand. Mέσα από τη δική τους οπτική βλέπουμε όχι μόνο την ιστορία να εξελίσσεται μέσα από τις πράξεις τους, αλλά και την πρόοδό τους ως χαρακτήρες.
Κι αυτή η πρόοδος είναι ο πυρήνας του A Court of Silver Flames (Ασημένιες Φλόγες, αν μεταφραστεί ποτέ). Η Nesta είναι, σίγουρα, ένας χαρακτήρας που η πλειοψηφία των αναγνωστών δύσκολα συμπαθούσε έως τώρα. Για αυτό κι είναι αρκετά ευχάριστο που βλέπουμε την Maas να αναλύει εκτενώς την ψυχοσύνθεση της, και να δίνει χώρο και πνοή ώστε να «ζήσουμε» μαζί της την ίαση που δέχεται μέσα από τη δράση και, πρωτίστως, την αντίδρασή της. Γυμνάζεται με σκοπό να κατευνάσει το χάος των ενοχών της. Δουλεύει για να απασχοληθεί, μακριά από τις σκέψεις της. Κονταροχτυπιέται με το Inner Court, από πείσμα κι αλαζονεία. Και μέσα σε όλα αυτά, ο πόνος της γίνεται πόλος έλξης, αλλά και λόγος στήριξης, όχι μόνο από τον εμπαθή Cassian, αλλά και νέων χαρακτήρων που μοιράζονται κοινές εμπειρίες. Κι αυτοί οι νέοι χαρακτήρες είναι ένα από τα πολύ ωραία σημεία του βιβλίου, αλλά δε θα τους αναλύσουμε εδώ, προς αποφυγή spoiler.
Για τους λάτρεις του ζευγαριού Nesta και Cassian το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει ευαγγέλιο. Οι σκηνές τους γεμίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, είτε με τις κόντρες τους, είτε με τις, εκ καρδίας, συζητήσεις τους… είτε με τις πιο, ας πούμε, σωματικές τους περιπέτειες. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να πω ότι οι ερωτικές σκηνές μεταξύ τους ήταν περισσότερες από όσο χρειαζόταν. Προσωπικά, είμαι ακόμα έκπληκτη που ένα βιβλίο μπόρεσε να με κάνει να κουραστώ, κάπως, από το υπερβολικό σεξ. Αν και κατανοώ ότι, ίσως, αυτός ήταν ένας τρόπος διαχείρισης όσων τους βασάνιζαν, θεωρώ ότι είχε φτάσει σε σημείο να υπάρχει απλά για να γεμίζει σελίδες.
Και μίας και ξεκινήσαμε με τα αρνητικά, το βιβλίο έχει κάποια θέματα τα οποία χρήζουν αναφοράς. Καταρχάς, η Maas δείχνει μία ολίγον τεμπελιά στο γράψιμό της, καθώς ενσωματώνει σε πολλά διαφορετικά κεφάλαια την ίδια πρόταση. Like calls to like, keep reaching out your hand. Αυτές τις εκφράσεις τις βλέπουμε τουλάχιστον πέντε φορές σε συνεχόμενα κεφάλαια και, αν και μικρή λεπτομέρεια, θεωρώ ότι είχαν φτάσει σε εκνευριστικό σημείο όταν τις βλέπεις συνέχεια. Τέλος, κι αυτό είναι περισσότερο προσωπική άποψη, αν και θεωρώ ότι θα βρω ομοϊδεάτες, ο χαρακτήρας του Rhysand εξακολουθεί να υποφέρει από κακό γράψιμο, κάτι που δυστυχώς είδα να συμβαίνει από το Wings & Ruin (Φτερά κι Ερείπια). Δεν είναι τόσο η εμφανής δυσαρέσκειά του με την Nesta (αυτή την γνωρίζαμε ότι υπήρχε), κι ίσως παίζει μεγάλο ρόλο ότι αυτό το βιβλίο είναι από την πλευρά της Nesta, αλλά είναι θλιβερό το πώς έχει ξεπέσει σαν χαρακτήρας. Στην ίδια του την Αυλή μοιάζει σαν κομπάρσος, αφού η Feyre μονίμως παίρνει αποφάσεις για αυτόν, κι έχει καταντήσει να έχει μόλις δύο καταστάσεις: είτε να γλυκομιλάει στην Feyre, είτε να απειλεί τους πάντες (και πάλι για λογαριασμό της). Ωραίο να έχεις έναν πιστό σύζυγο, αλλά η Maas φαίνεται να τον έχει ευνουχίσει εντελώς. Συγκρίνετέ τον με τον Cassian και πώς φέρεται ο τελευταίος στην Nesta, και θα δείτε τη διαφορά.
Παρά τις αδυναμίες του βιβλίου, το θεωρώ πιο ευχάριστο και δεμένο από το περίπλοκο χάος που ήταν το A Court of Wings & Ruin. Το ταξίδι της Nesta είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε δει στη σειρά, και πολύ πιο προσιτό, για εμένα, από ό,τι πέρασε η Feyre. Σίγουρα θα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θα την αντιπαθούν ακόμα κι όταν θα τελειώσουν το βιβλίο, αλλά είναι ακριβώς αυτό το γκρίζο μοτίβο του χαρακτήρα της που την κάνει ενδιαφέρουσα. Κι όπως είπα προηγουμένως, δώστε βάση και στους νέους χαρακτήρες που εμφανίζονται, αλλά και στην πρώτη επαφή που έχουμε με τον Cassian.
Powered by
bookitocat.com 