Γράφει ο Σπύρος
Ένα βιβλίο με 635 σελίδες ότι πρέπει για καραντίνα. Μόλις έμαθα ότι έχω αναστολή σύμβασης για 45 ημέρες. Θα ήθελα λοιπόν και ‘γω να διαβάσω ένα βιβλίο πλούσιο σε περιεχόμενο και πολλές σελίδες (635 δεν τις λες και λίγες), για να με κάνει να ξεχάσω τις ΔΟΥΛΕΙΕΣ που έχω να κάνω στο σπίτι. Δουλειές που έλεγα ότι δεν έχω χρόνο να τις κάνω.
Λοιπόν «Μετάλλαξη», το εξώφυλλο σε μαύρο φόντο ένα παιδί με σηκωμένο το δεξί του χέρι, βρίσκεται σε ένα ξέφωτο νύχτα και με τις δυνάμεις του φωτεινές πεταλουδίτσες βγαίνουν από μία λάμπα. Μου αρέσει. Σε προκαλεί να διαβάσεις τι άλλο μπορεί να κάνει.
Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό κόσμο. Μπορώ να πω όμορφα πλασμένο. Ο τόπος που ζουν λέγεται Ωκεανία που θυμίζει την Αυστραλία και μένα με χαλάει λιγάκι. Αν φτιάχνεις καινούργιους κόσμους, γνώμη μου είναι ότι, πρέπει να αποποιείσαι αυτόν που ζεις ακόμα και τα ονόματα.
Η συγγραφέας με πάρα πολύ όμορφο τρόπο μας δίνει τη διαφορά της μετάλλαξης με ένα κανονικό άνθρωπο. Μας το εξηγεί τόσο εμπεριστατωμένα που εμένα με έψησε (βιολόγος είπα μέσα μου είναι το κορίτσι).
Και πάμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το βιβλίο απευθύνεται στους έφηβους, πιο πολύ πεθαίνεις.
Με τι θα παρομοίαζα αυτό το μυθιστόρημα; Μα με τι άλλο: μια στολή αγγλικού ιδιωτικού σχολείου, φούστα καρώ με μπλε κόκκινα και άσπρα χρώματα, άσπρο πουκάμισο κουμπωμένο και το τελευταίο κουμπί εκεί στο γιακά, ένα πουλόβερ με βε γιακά, παπούτσια χορού με μικρό τακουνάκι και άσπρες κάλτσες μέχρι λίγο πιο κάτω από το γόνατο που κι αυτές τις καλύπτει η φούστα που είναι πολύ κάτω από το γόνατο.
Το βιβλίο μιλάει για τους φόβους και τις ανησυχίες που έχουν τα παιδιά με διαφορετικότητες. Ζουν σε ένα κόσμο που η μετάλλαξη είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον. Οι πρωταγωνιστές που είναι μεταλλάξεις ζουν τον τρόμο, το φόβο και την αγωνία σε όλο της το μεγαλείο. Τα συναισθήματα που βγάζουν και το μπούλινγκ που τρώνε τα παιδιά μεταλλάξεων στο σχολείο σου θυμίζουν τα παιδιά των μαύρων στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής την εποχή του Λούθερ Κινγκ.
Αν και είναι το βιβλίο άκρως εφηβικό θα μπορούσε άνετα να το διαβάσει μια μαμά ή ένας μπαμπάς. Να μάθει τι θα μπορούσε να βιώσει το παιδί τους στο σχολείο ή στην κοινωνία γενικότερα εάν έχει κάποια διαφορετικότητα πάνω του.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι: οι έφηβοι είναι πραγματικά έφηβοι. Το φλερτ, οι φοβίες, η αγωνία, οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό τους. Έτσι όπως πράττουν μέσα στο βιβλίο άνετα τα βλέπεις και στην πραγματική ζωή μας.
Αυτό που δεν μου άρεσε στο βιβλίο: το βιβλίο λέγεται Μετάλλαξη, δηλαδή κάποιοι έχουν κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις. Στις 635 σελίδες το μόνο που κάνουν είναι ο φωτισμός κάποιας λάμπας ή το σήκωμα ενός κομματιού σιδήρου. Το λέω τόσο στεγνά γιατί τόσο στεγνά το ένιωσα.
Αν βγάλεις πολύ λίγα κομμάτια από το βιβλίο άνετα θα μπορούσε να μίλαγε για κάποιον έγχρωμο (μαύρο), για κάποιον με ειδικές ανάγκες, για έναν λαθρομετανάστη, τσιγγάνο, που αυτό δεν είναι κάτι άσχημο απεναντίας.
Τέλος πάντων, ίσως με έχουν επηρεάσει οι σειρές και οι ταινίες και να βλέπω έναν τίτλο βιβλίου «Μετάλλαξη» με διαφορετικό μάτι από τη συγγραφέα.
Τώρα τα πατουσάκια: αν δεν λεγόταν το βιβλίο «Μετάλλαξη» θα του έβαζα 3plus. Όμως ο τίτλος ενός βιβλίου καθορίζει πολλά πράγματα γι αυτό του βάζω 2 πατουσάκια.
bookitocat.com 