Το One Broke Bookworm πήγε θέατρο και συγκεκριμένα στο Christmas Theater, στο κλειστό γυμναστήριο Γαλατσίου, την Κυριακή 23 Φλεβάρη, για να δει την μαγευτική παράσταση με τίτλο «The Phantom of the Opera» απευθείας από το γνωστό σε όλους μας (τουλάχιστον στους πωρωμένους μιουζικαλόφιλους) West End.
(Οι παρακάτω φωτογραφίες έχουν παρθεί από το instagram της διοργάνωσης @phantomgreece καθώς δεν επέτρεπαν την λήψη φωτογραφιών)
Λοιπόν, θα σας ομολογήσω κάτι… είμαι ερωτευμένη με την ταινία. Όταν λέω ερωτευμένη εννοώ ότι όχι μόνο ξέρω απέξω όλην την ταινία λέξη προς λέξη αλλά την έχω βάλει να την δω πέντε φορές συνεχόμενα (τέλειωνε η μία και ξεκίναγε η άλλη) σε παραπάνω από μία περίσταση. Έτσι το να πάω να δω την παράσταση ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Εικόνα 1. Η γνωστή σκηνή του τραγουδιού «The Phantom of the Opera»
source: @phantomgreece
Η ανατριχίλα ξεκίνησε από την αρχή και όταν φτάσαμε (σχετικά εύκολα) στον χώρο απλά δεν μπορούσα να περιμένω. Βρήκαμε τις θέσεις μας, οι οποίες για ένα περίεργο λόγο είχαν μεταφερθεί τέρμα ψηλά αντί στο κέντρο της κερδίδας Α2Κ όπου και είχα κλείσει, το καλό ήταν πως ήμασταν ακόμα κέντρο άρα βλέπαμε τα πάντα ακόμα και αμυδρά. Βασικά το μοναδικό θέμα μας ήταν με τα πρόσωπα των ηθοποιών, εάν με ρωτάγατε τότε πως μοιάζει η Κριστίν απλά θα γέλαγα… (να είναι καλά η σελίδα instagram της διοργάνωσης).
Εικόνα 2. Η Κριστίν (Amy Manford) ψάχνει τον Άγγελο της Μουσικής και το Φάντασμα (Ben Forster) την μαγεύει
source: @phantomgreece
Φτάνει πια η γκρίνια. Ας μιλήσουμε για το έργο, το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Gason Leroux με τίτλο «Le Fantome de L’opera«. Το έργο (για όποιον δεν το γνωρίζει) διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα στο Παρίσι και μιλάει για μια νεαρή χορεύτρια, την Κριστίν (Amy Manford, στην παράσταση που είδα αλλά μοιράζεται τον ρόλο και με την Celinde Schoenmaker), η οποία κερδίζει την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει σε μια παράσταση στην Όπερα του Παρισιού, μια όπερα την οποία στοιχειώνει ένα φάντασμα. Αυτό το «Φάντασμα» (Ben Forster) είναι ένας ιδιοφυής άντρας, συνθέτης και αρχιτέκτονας και δάσκαλος και «άγγελος της μουσική», ο οποίος χειραγωγεί την Κριστίν σε μια προσπάθεια να βρει την ευτυχία του. Στην εξίσωση μπαίνει και ο νεαρός Κόμης Ραούλ ντε Σανί (Nadim Naaman), ο οποίος βλέπει την Κριστίν και την αναγνωρίζει από την παιδική του ηλικία. Αποτελεί μια ιστορία έρωτα και θανάτου. Το Φάντασμα τυφλωμένο από τον έρωτα του κάνει τα πάντα (κυριολεκτικά) για να γίνει η Κριστίν πρώτο όνομα και νιώθει προδομένος που εκείνη επιλέγει τον Ραούλ. Μια πανέμορφη ιστορία ντυμένη με την καταπληκτική μουσική του Andrew Lloyd Webber και τους στίχους του Charles Hart.
Εικόνα 3. Το Φάντασμα(Ben Forster) χαλάει την γιορτή για να δώσει το σενάριο του Δον Ζουάν
source: @phantomgreece
Τα σκηνικά ήταν υπέροχα. Είχαν προσέξει κάθε λεπτομέρεια, ακόμα και το να «ανάβουν» τα φώτα πριν από κάθε ψεύτικη παράσταση. Είχαν φτιάξει μεγαλειώδη σκηνικά ακόμα και για 10 δευτερόλεπτα σκηνής. Είχαν στήσει ολόκληρη σκάλα (βλέπε Εικόνα 1) η οποία στριφογύριζε πότε δεξιά και πότε αριστερά ανάλογα με το εάν ήθελαν να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν. Από την άλλη πλευρά της σκάλα είχαν είτε το κρησφύγετο του «Φαντάσματος» είτε την οροφή της όπερας (βλέπε Εικόνα 2). Δεξιά και αριστερά της σκηνής είχαν τα θεωρεία τα οποία έδιναν μια νότα αληθοφάνειας στο στήσιμο της «όπερας»¨.
Εικόνα 4. Η Καρλότα (Lara Martins) τραγουδάει το «Think of me» με το Piangi (John Ellis) πάνω στον Ελέφαντα
source: @phantomgreece
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, μιλάμε για ένα cast γεμάτο αστέρια της West End σκηνής, όπως ο Nadim Naaman στο ρόλο του Raoul, η Lara Martins στο ρόλο της Carlotta Giuducelli, ο Sioan Lloyd στον ρόλο του Monsieur Richard Firmin, ο Arvid Larsen στο ρόλο του Monsieur Andre Gilles, η Valerie Cutko στο ρόλο της Madame Giri, ο John Ellis στο ρόλο του Ubaldo Piangi και η Daisy Hulbert στο ρόλο της Meg Giri. Τον ρόλο της Christine Daae τον μοιράζονταν οι Amy Manford και η Celinde Schoenmaker. Στην παράσταση που είδα εμφανίστηκε η Amy Manford. Τέλος, ο Ben Forster στον ρόλο του Phantom και έχω να πω το καλύτερο «Φάντασμα» που έχω δει.
Εικόνα 5. Το Φάντασμα (Ben Forster) πάνω στην οροφή της όπερας
source: @phantomgreece
Οι ηθοποιοί έδωσαν την παράσταση της ζωής τους και το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Το συναίσθημα που έβγαζαν μόνο από την φωνή και την στάση του κορμιού του ήταν απίστευτο. Όπως είπα και παραπάνω εκεί που καθόμουν δεν είχαν πολύ καλή ορατότητα στα πρόσωπα των ηθοποιών αλλά δεν ένιωθα ότι έχανα μιας και μου μίλαγαν με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του κορμιού τους. Το Φάντασμα ειδικότερα… ο Ben Forster έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας σε σημείο που ανατρίχιασα. Ειδικά στην τελευταία σκηνή σπάραζε με όλο το κορμί του και η φωνή του ράγιζε και έκλαιγε ολόκληρος. Θέλω να προσθέσω ότι πέτυχαν αρκετά τον Ραούλ. Ο Nadim Naaman ήταν ακριβώς αυτό που ήθελες από κόμη και όχι ο φλώρος όπως στην ταινία (συγνώμη Patrick Wilson αλλά είναι αλήθεια). Επίσης, την Κριστίν την είχαν κάνει πιο δυναμική και όχι ένα αβοήθητο πλασματάκι χωρίς καμία άποψη για τίποτα (συγνώμη Emmy Rossum αλλά ακόμα και στην ταινία με εκνεύριζες).
Εικόνα 6. Όλοι κατηγορούν την Κριστίν (Celinde Schoenmaker)
source: @phantomgreece
All in all ήταν μια εξαίσια παράσταση και χαίρομαι που πήγα να την δω και πιστέψτε με εάν είχα τα λεφτά θα πήγαινα ξανά και ξανά και ξανά να τη δω μόνο και μόνο για την αίσθηση. Πραγματικά μόλις ξεκίνησε η μουσική εγώ έβαλα τα κλάματα όσο χαζό και cheesy ακούγεται. Δεν μπορούσα να το φανταστώ ότι το βλέπω και ότι είναι όντως τόσο ωραίο. Προφανώς έκλαψα και στο τέλος το γλυκούλη μου Φάντασμα να κλαίει και να φωνάζει λόγια αγάπης στην Κριστίν η οποία τραγούδαγε με τον Ραούλ από μακριά… Αχ!
Εικόνα 7. Ο Ραούλ (Nadim Naaman)
source: @phantomgreece
Πραγματικά, πέρα από τις υπερβολές, εάν δεν έχει θέμα να κάτσεις σε σημείο που υπάρχει περίπτωση να μην έχεις καλή ορατότητα ή να μην σε πειράζει εάν, ενώ έχεις κλείσει εισιτήρια από τον Αύγουστο, καταλήξεις σε ελαφρώς διαφορετικές θέσεις, τότε αξίζει να πας στου διαβόλου την μάνα (ακόμα δεν ξέρω πως έφτασα σπίτι μου με τα μέσα εκείνο το βράδυ) και να δεις μπορεί και την καλύτερη παράσταση της ζωής σου. Ενσάρκωσαν χαρακτήρες λατρευτούς και τα κατάφεραν. Μπράβο στον σκηνοθέτη Stephen Barlow, έκανε καταπληκτική δουλειά, και στον χορογράφο Ewan Jones, όλοι ήταν ακριβώς on point. Επίσης ένα μεγάλο χειροκρότημα (ξέρετε από τα καλά που σηκώνεσαι όρθιος και φωνάζεις) στο μαέστρο Michael England ο οποίος ζωντάνεψε καλύτερα από ότι μπορούσα να φανταστώ τις μελωδίες του Andrew Lloyd Webber.
Αυτά, λοιπόν, για σήμερα γλυκά μου βιβλιογατάκια. Τα λέμε στο επόμενο άρθρο. Μέχρι τότε διαβάστε πολύ, κλάψτε γιατί δεν έχετε τον χρόνο να διαβάσετε όλα τα βιβλία που θέλετε, προσπαθήστε να μην σας σκοτώσει το tbr σας και πάρτε εισιτήρια για το «Φάντασμα στην όπερα» στο τέρας κάτω από το κρεβάτι σας μιας και θέλει πολύ να το δει.
…ΆΛΛΑ…
-Για φθηνά βιβλία επισκεφτείτε το Metabook (στο οποίο προσθέτω συχνά πυκνά βιβλία).
-Κάντε αγορές ξενόγλωσσων βιβλίων στο Book Depository (πατώντας το λινκ και αγοράζοντας βιβλία βοηθάτε τη σελίδα χωρίς να χρεωθείτε ούτε λεπτό παραπάνω)
bookitocat.com 
Εξαιρετικό!!!! Το είδα και ενθουσιαστηκα!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!