Ζητήσαμε από 5 bloggers να μας περιγράψουν την αγαπημένη τους παραλία (εμπνευσμένο από oneman.gr)

(photo by wordpress free photos)

Είμαι η Bookitocat, μακάρι να μην ξεχάσατε ότι υπάρχω -εγώ ή αυτό το blog- και είμαι ξανά πίσω για να σας διασκεδάσω με ένα άρθρο εμπνευσμένο (βασικά αντιγραφή) από το magazino Popcode με τίτλο «Ζητήσαμε από 5 συγγραφείς να μας περιγράψουν την αγαπημένη τους παραλία«. Βήμα πρώτο είναι να διαβάσετε το άρθρο του Popcode για να καταλάβετε το περιεχόμενο του παρόντος.

Disclaimer: Δεν προσπαθώ να πάρω καμιά ιδέα ως δική μου. Απλά είδα το άρθρο και θέλησα να του δώσω ένα δικό μου twist. Όλα τα εύσημα πάνε στο oneman.gr.

Μόλις, λοιπόν, είδα το άρθρο αμέσως έπιασα τα dm του instagram και έστειλα σε 5 καταπληκτικούς bloggers για να μου περιγράψουν την ιδανική παραλία για αυτούς. Για να δούμε τι απάντησαν.

Ερώτηση: Ποια είναι η ιδανική παραλία για εσένα;

Για την Χαρά (Jiubilo) η ιδανική παραλία είναι η Καλόγρια – Δάσος Στροφυλιάς, Αχαΐα!

Η αγαπημένη μου παραλία δεν περιγράφεται με λέξεις. Περιγράφεται με συναισθήματα και εικόνες.

Μια απέραντη αμμουδιά, με ψιλή χρυσή άμμο και τα καταπράσινα και διάφανα νερά του Ιονίου, αυτά που όταν ήμασταν μικρά μας προκαλούσαν να πετάμε τα δαχτυλίδια που βρίσκαμε στο lucky girl για να τα εντοπίζουμε απλώς κοιτώντας τα από πάνω!

Στα αριστερά ένας μεγάλος αμμόλοφος, και η φήμη ότι πίσω από αυτόν κρύβεται μια παραλία γυμνιστών. Υ/Γ: Ακόμα δεν έχω μάθει εάν είναι αλήθεια.

Στα δεξιά η πιο «ήσυχη» μεριά, με τα βραχάκια, που πας μέσα από χωματόδρομο – είναι για τους «ντόπιους»-  όπου ένα ποταμάκι ξεπετάγεται στη μέση του πουθενά σαν όαση. Κάθε Αύγουστο φυτρώνουν λευκά κρίνα στην αμμουδιά, ενώ τον Σεπτέμβριο περνάνε ερωδιοί στη λιμνοθάλασσα. Κατά μήκος της θάλασσα, πεύκα και κέδροι δίνουν οξυγόνο.  

Η αγαπημένη μου παραλία έχει τα τρία αγαπημένα μου χρώματα, πράσινο, χρυσό και τυρκουάζ. Και τώρα που το σκέφτομαι, τελικά, περιγράφεται με λέξεις! 

Την Χαρά μπορείς να την βρεις στο blog της Jiubilo αλλά και στο instagram ως xaroulini.

Για την Αγάπη (Agapi Reads) η ιδανική παραλία είναι η ήσυχη παραλία και μας μιλάει για την παραλία Κομίτσα, Χαλκιδική.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: είμαι ορκισμένο παιδί του χειμώνα. Ωστόσο, ζώντας στην Ελλάδα, αναγκαστικά πρέπει να υποστώ και το καλοκαίρι. Και πιστέψτε με, περνάω μια χαρά αγκαλιά με το κλιματιστικό μου, αλλά κάπου προς τον Αύγουστο με τραβολογάνε σε κάτι παραλίες, γιατί χρειάζομαι λέει βιταμίνη D και ιώδιο, δε γίνεται να είμαι συνέχεια μέσα και κάτι άλλα τέτοια κουλά. Εφόσον δε μπορώ να το αποφύγω λοιπόν, φροντίζω να πάω κάπου με βάση τρία κριτήρια: ησυχία (θέλω να διαβάσω ντε), καθαρά νερά (αν είναι και κρύα ακόμα καλύτερα) και αραιωμένος κόσμος (να μην είμαστε σαν παστές σαρδέλες).

Η παραλία Κομίτσα στο τρίτο πόδι Χαλκιδικής (ναι, στο τρίτο πόδι δεν είναι μόνο το Άγιο Όρος, φίλοι Αθηναίοι) έχει όλα τα παραπάνω και γι’ αυτό τον λόγο θα την επιλέξω ως την αγαπημένη μου. Μη φανταστείτε ερημικές καταστάσεις. Υπάρχουν σκόρπιες ξαπλώστρες με ομπρέλες, καντίνα με καφέ, μπύρα και φαγητό, αλλά και δίχτυ για beach volley. Η άμμος είναι χοντρή, από αυτήν που δεν κολλάει πάνω σου για τρία χρόνια, ενώ τα νερά της είναι πεντακάθαρα, αν και βαθαίνουν απότομα. Δυστυχώς (ή ευτυχώς, όπως το δει κανείς) η πρόσβαση δεν είναι εύκολη, αφού ο δρόμος που οδηγεί σ’ αυτήν είναι χωματόδρομος, αλλά μάλλον αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που παραμένει μια οργανωμένη αλλά ήσυχη παραλία.

Την Αγάπη μπορείς να την βρεις στο blog της Agapi Reads αλλά και στο instagram ως agapakion.

Για τον Πυθαγόρα (Πυθαγόρειο Θεώρημα) η ιδανική παραλία είναι η παραλία της Ασπροβάλτας.

Θα μπορούσα να προτείνω παραλίες που έχω επισκεφτεί και έμοιαζαν με πισίνες, παραδεισένιες, ήρεμες, πεντακάθαρες. Κι όμως, επιλέγω ως αγαπημένη μου παραλία αυτή της Ασπροβάλτας. Ενώ τα νερά της δεν είναι ιδιαίτερα καθαρά, ούτε αποτελεί η συγκεκριμένη περιοχή μία δημοφιλή επιλογή, εγώ προτείνω τις θάλασσες της γιατί σε αυτές έκανα τους πρώτους μου παιδικούς φίλους, εκεί διάβασα τα πρώτα μου λογοτεχνικά βιβλία, κοίταξα τα αστέρια που έπεφταν κι έκανα ευχές με τους φίλους μου, ερωτεύτηκα, συζήτησα. Κάποιες φορές η επιλογή μίας κατάλληλης παραλίας έγκειται στις αναμνήσεις που αυτή φέρει.

Τον Πυθαγόρα μπορείς να τον βρείς στο blog του Πυθαγόρειο Θεώρημα αλλά και στο instagram ως pythagoreio_theorima.

Για την Εβελίνα(Βιβλιαράκι||Bookies) η ιδανική παραλία είναι η Στάφυλος στην Σκόπελο.

Οι πρώτες μου ενήλικες διακοπές στη Σκόπελο ξεκίνησαν με την καλύτερη παραλία που έχω επισκεφτεί στα ταπεινά 21 μου χρόνια. Η παραλία Στάφυλος, πολύ κοντά στη χώρα δίνει ένα σκηνικό απαραίτητο για να ξεκινήσουν οι διακοπές σωστά. Μεγάλα δέντρα για φυσική σκιά (αν και είχαμε φτάσει αργά το απόγευμα και δεν τη χρειαζόμασταν) ο κόσμος λιγοστός και οι βράχοι μέσα στη θάλασσα επιβλητικότατοι. Το νερό, ιδιαίτερα ζεστό μετά από την πολύωρη έκθεση στον σκοπελίτικο ήλιο μας υποδέχτηκε και μας έπεισε να μείνουμε.

Beach bar στην παραλία δεν υπάρχουν, μόνο η φύση και τα χαλίκια. Ο δρόμος για να πας και να γυρίσεις δύσκολος, δε θα πω ψέματα, ειδικά η ανηφόρα της επιστροφής ήταν απαιτητικότατη, όμως η παραλία ανταμείβει και με το παραπάνω. Μάλιστα αν κάνεις την διαδρομή της επιστροφής με το ηλιοβασίλεμα, θα δεις φοβερά τοπία και δεν θα διστάσεις να σταματάς κάθε  τρεις και λίγο για να αναπνεύσεις τον θυμαρωμένο αέρα βλέποντας την ημερωμένη θάλασσα. Λέγαμε μάλιστα πως αν μας έφταναν οι μέρες θα ήταν μία παραλία που σίγουρα θα επισκέπτομασταν ξανά.

Ήταν μαγευτική εμπειρία και κάθε φορά που ακούω πλέον γνωστό να πηγαίνει Σκόπελο είναι το πρώτο πράγμα που τον συμβουλεύω.

Την Εβελίνα μπορείς να την βρείς στο blog της Βιβλιαράκια||Bookies αλλά και στο instagram ως bibliarakia.

Για την Σέβη(My secret Book) η ιδανική παραλία είναι το Αλωνάκι Πρεβέζης.

Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω των παράδεισο, σίγουρα στο μυαλό θα μου ερχόταν το Αλωνάκι. Μόλις 50χλμ από την Πρέβεζα (σύμφωνα με την Google) σου δίνεται η δυνατότητα να γαληνέψεις, πρώτα με τα μάτια και μετά με την ψυχή. Ένας κολπίσκος στεφανωμένος με το πράσινο της φύσης είναι η απόδειξη πως ο τόπος μας είναι ευλογημένος! Είναι ένα δώρο από καρδιάς στον άνθρωπο από την ίδια την φύση. Είναι από τις λίγες φορές που μια παραλία μένει τόσο έντονα χαραγμένη στην μνήμη μου.

Υ/Γ ΑΣΧΕΤΟ-ΣΧΕΤΙΚΟ: Καλό είναι να σεβόμαστε αυτά τα δώρα. Τα σκουπίδια και τις γόπες στους κάδους. Κι αν στον παράδεισο αυτό δε βρείτε κάδο ή είναι γεμάτος, πάρτε τα μαζί σας στην κόλαση της πόλης!

Την Σέβη μπορείς να την βρείς στο blog της My secret Book αλλά και στο instagram ως mysecretbook.

Bonus +1

Για την Bookitocat η ιδανική παραλία είναι η παραλία χωρίς κόσμο. Εδώ θα μιλήσει για την παραλία της Σεργούλας.

Κάπου εδώ ήρθε η σειρά μου να μιλήσω για την αγαπημένη παραλία. Αν και γεννημένη στην μέση του καλοκαιριού (μέσα Ιουλίου obviously) ποτέ δεν μου άρεσε το καλοκαίρι. Η ζέστη και ο ιδρώτας δεν είναι καθόλου το στυλ μου, την ίδια στιγμή που προτιμώ στο φουλ το air-condition και ζακέτα μάλλινη στους ώμους. Αν ψάχνετε τροπικές παραλίες και συμβουλές για traveling spots, δεν ήρθατε στην κατάλληλη παράγραφο. Αρκετά άσχετη σε οποιονδήποτε τομέα του καλοκαιριού (εκτός από travelling on a badget, εκεί είμαι  εξπέρ). Αγαπημένη παραλία είναι δύσκολο να προτείνω καθώς δεν πολύ συμπαθώ τις παραλίες γενικότερα. Πολύς κόσμος απλά για να δροσιστεί σε χιλιοκατουρημένα νερά και μετά να καεί πάνω σε πανάκριβες ξαπλώστρες.

Δεν είμαστε, όμως, σε αυτό το άρθρο για να ακούσουμε πόσο η Bookitocat μισεί την παραλία. Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να βάλω bonus πρόταση μόνο και μόνο για να γκρινιάξω για τους ανθρώπους ως γνήσια μισάνθρωπος που είμαι. Κι όμως, μέσα από τον εκνευρισμό μου για την θάλασσα έχω να προτείνω παραλία για έναν άλλον μισάνθρωπο σαν κι εμένα.

Μπορείτε, λοιπόν, να επισκεφτείτε την παραλία Σεργούλα, λίγο έξω από την Ναύπακτο. Η Σεργούλα είναι μια πανέμορφη παραλία με πεντακάθαρα, ολίγον τι κρύα, νερά και πετραδάκια, λίγο εκνευριστικά αλλά δεν χώνονται παντού όπως η άμμος. Βέβαια, για εμάς τους μαγκούφηδες, δεν είναι κάθε ώρα κατάλληλη για μπάνιο. Στην Σεργούλα πας για μπάνιο πριν τις δέκα το πρωί και μετά τις έξι το απόγευμα. Τέτοιες ώρες ο κόσμος είναι τόσο αραιός που μπορείς να δεις μέχρι την άκρη της παραλίας χωρίς κανένα πρόβλημα. Για όλους εσάς που λατρεύεται την σκιά, θα είναι λίγο δύσκολο να την βρείτε στην Σεργούλα εκτός εάν κάτσετε στις απλώστρες της καφετέριας που πιάνει από την μέση της παραλίας και έπειτα. Εμείς δεν κάτσαμε ποτέ εκεί, κυρίως γιατί μάζευε αρκετό κόσμο. Τέλος, το πιο μαγικό σε αυτήν την παραλία ερχόταν μετά τις εννιά το βράδυ. Μάλλον ο δήμος ξέχασε να βάλει λάμπες φωτισμού έτσι όταν έπεφτε ο ήλιος, ένα από τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα που έχω δει στην ζωή μου, όλα γύρω σου καλύπτονταν από μια πίσσα σκοτάδι. Τότε κοίταζες πάνω και έβλεπες όλα τα αστέρια να λάμπουν πιο φωτεινά από ποτέ. Σε κάτι τέτοιες στιγμές ευχαριστούσες τον σύντροφο σου που σε έβγαλε από το δωμάτιο και σε πήγε για βουτιά ακόμα και αν έκανες σαν μικρό μωρό.

Πανέμορφη εμπειρία να βλέπεις τα αστέρια χωρίς να σε νοιάζει τι πρόκειται να σου ξημερώσει.

---

Κάπου εδώ τελειώνει το άρθρο και ελπίζω να το απολαύσατε και μακάρι το oneman.gr να μην μου κάνει καμιά μήνυση. Μπορώ να κατηγορήσω την ζέστη; Θα μπορούσα!

Τα λέμε την επόμενη φορά με καινούργιο άρθρο, που ελπίζω να μην έχει εμένα να γκρινιάζω… πολύ πιθανό να με έχει να γκρινιάζω!