Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδικού Βιβλίου είπα κι εγώ με την σειρά μου να προτείνω κάποια βιβλία που σχημάτισαν τον αναγνωστικό μου χαρακτήρα αλλά και επηρέασαν την ίδια μου την ζωή. Εκτός από αυτά θα αναφέρω δύο βιβλία που διάβασα στην ενήλικη ζωή μου και με ενθουσίασαν. Τέλος θα αναφέρω και δυο τρία βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω. Έτσι θα δημιουργήσουμε ένα μικρό tbr για εσένα μικρέ αναγνώστη, που πολύ πιθανό δεν διαβάζεις αυτά τα άρθρα, αλλά μπορεί να τα διαβάζει η μητέρα σου ή ο πατέρας σου.
Αρχικά, ας δούμε τον ορισμό της φράσης «Παιδικό Βιβλίο»
Σύμφωνα με την Θεωρία της Λογοτεχνίας, Παιδική Λογοτεχνία είναι το σύνολο των αισθητικά δικαιωμένων κειμένων που είναι σε θέση να συμβάλλουν στην ψυχαγωγία των παιδιών και στην πνευματική τους καλλιέργεια, δηλαδή στην ανάπτυξη της ικανότητας για αντίληψη της ομορφιάς στην ωρίμαση της προσωπικότητας και στη διαμόρφωση ελεύθερης συνείδησης. Άλλωστε, η Παιδική Λογοτεχνία περιλαμβάνει: α) κείμενα πρωτότυπης παραγωγής, β) Κριτικά κείμενα, τα οποία εντάσσονται στον ευρύτερο χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας και της Κριτικής και γ) εργασίες, οι οποίες προσεγγίζουν την πρωτότυπη παραγωγή της Παιδικής Λογοτεχνίας κατά τρόπο ερμηνευτικό και διδακτικό.
Ας ξεκινήσουμε!
Το πρώτο παιδικό βιβλίο που διάβασα ποτέ ήταν «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του
Antoine de Saint-Exupéry. Γιατί το θυμάμαι; Επειδή μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η ιστορία ενός πρίγκιπα που έμενε σε έναν πλανήτη με μόνη του παρέα ένα τριαντάφυλλο.
Η πτώση ενός αεροπλάνου στην αφιλόξενη έρημο φέρνει τον πιλότο του αντιμέτωπο με μια απρόσμενη όσο και απίστευτη συνάντηση. Ένα αγόρι από ένα μακρινό, μικρό πλανήτη εμφανίζεται μέσα στην πρωινή αυγή. Η διήγηση των ονειρικών περιπετειών του διαστημικού του ταξιδιού και οι ερωτήσεις του οδηγούν τον εμβρόντητο πιλότο και τον αναγνώστη σε φιλοσοφικές αναζητήσεις για το βαθύτερο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Θα μπορούσε άνετα να είναι μια εισαγωγή του παιδιού στην λογοτεχνία του φανταστικού και κάπως έτσι εγώ ερωτεύτηκα την φαντασία.
Για όποιον δεν το έχει διαβάσει, πραγματικά αξίζει καθώς είναι ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ στην ζωή μου.
«Αντίο», είπε η αλεπού. «Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Δε βλέπουμε καλά, παρά με την καρδιά μας. Το ουσιαστικό είναι αόρατο για τα μάτια».
-Ο μικρός πρίγκηπας
Μία από τις αγαπημένες μου σειρές είναι «Λάουρα» του Πέτερ Φρόιντ.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια θηλυκή, γερμανίδα, Χάρι Πότερ, αλλά καμία σχέση. Ακολουθάει τις περιπέτειες της Λάουρας, η οποία είναι ένα φαινομενικά συνηθισμένο κορίτσι, αλλά και ολότελα διαφορετική από όλους τους άλλους. Την ημέρα που κλείνει τα δεκατρία της χρόνια κάνει μια φοβερή ανακάλυψη: είναι προορισμένη να παίξει κρίσιμο ρόλο στην αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό. Αποστολή της είναι να βρει το Δισκοπότηρο της Φώτισης που έχουν κλέψει οι Δυνάμεις του Σκότους από το μυθικό κάστρο της Αβεντέρας.
Κάπως έτσι ξεκινάει η περιπέτεια της Λάουρας και μέσα από έξι βιβλία φτάνει στον στόχο της. Βέβαια διάβασα τα πρώτα τρία στο γυμνάσιο και ακόμα δεν έχω βρει τα υπόλοιπα για να συνεχίσω την ανάγνωση, αλλά θέλω πολύ.
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία στην πρώτη δεκαετία της ζωής μου είναι «Οι Μάγισσες» του Ρόαλντ Νταλ, το οποίο με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα.
Το βιβλίο μιλάει για διαφορετικές μάγισσες, οι οποίες δε φοράνε μακριούς μαύρους μανδύες και ψηλά καπέλα, ούτε πετάνε καβάλα στα σκουπόξυλα. Κρύβουν τον παλιοχαρακτήρα τους και τις μηχανορραφίες τους πίσω από το ευχάριστο πρόσωπο μιας συνηθισμένης γυναίκας και κυκλοφορούνε άνετα ανάμεσά μας.
Είναι ένα βιβλίο αστείο, υπέροχο, απολαυστικά αηδιαστικό, περιπετειώδες, με ρυθμούς έντονους και που μου δημιούργησε εφιάλτες όταν ήμουν παιδί. Φοβόμουν ότι θα μεταμορφωθώ σε ποντίκι και ότι οι μάγισσες θα έρθουν να με φάνε, γιατί οι μάγισσες λατρεύουν τα παιδάκια, είναι ένα νόστιμο σνακ. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν το διάβασα ήταν: ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΔΩΡΟ ΣΕ ΠΑΙΔΙ. Το δεύτερο που σκέφτηκα ήταν: Ο ΝΤΑΛ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΔΙΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορώ να δω ότι απλά το λάτρεψα αυτό το βιβλίο και έχω πιάσει τον εαυτό μου πολλές φορές να το ξαναδιαβάζει (και να ανατριχιάζει…. ΗΤΑΝ ΚΟΜΜΕΝΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, με καταλαβαίνετε έτσι;).
Τέλος, ήθελα να μιλήσω για το βιβλίο «Τα γενέθλια» της Ζωρζ Σαρρή.
Η ιστορία ακολουθάει την Άννα, ένα κορίτσι οχτώ χρονών, που ονειρεύεται πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως, τα μπαλόνια σπάνε μ’ έναν ξερό ήχο. Έχει ξημερώσει η 21η Απριλίου. Τα τάνκς βγήκανε στους δρόμους της Αθήνας. Η ζωή της Άννας αναποδογυρίζεται. Δε θα γιορτάσει τα γενέθλιά της. Θα μεγαλώσει με ιδανικό το νονό της, τον καθηγητή, που της μαθαίνει με τις πράξεις του τι πάει να πει ελευθερία.
Ένα βιβλίο ωδή στην φρικαλεότητα του πολέμου και πως μια στιγμή μπορεί να κλέψει την παιδικότητα ενός ατόμου.
Θα μπορούσα να είχα επιλέξει το βιβλίο «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» της Άλκη Ζέη (το κλάμα που έριξα δεν μπορείτε να το φανταστείτε), αλλά, ενώ με άγγιξε αρκετά αυτό το βιβλίο, «Τα γενέθλια» της Ζωρζ Σαρρη με στιγμάτισε. Το διάβασα σε αρκετά μικρή ηλικία και αμέσως συνειδητοποίησα ότι αυτό που θέλω να κάνω στην ζωή μου είναι να γράφω, όχι όμως απλή γραφή ενός οποιουδήποτε μυθιστορήματος, αλλά να αγγίζω τον κόσμο μέσα από το γράψιμο όπως και η Ζωρζ Σαρρή άγγιξε εμένα. Με λίγα λόγια το βιβλίο «Τα γενέθλια» είναι αυτό που μετέφερε την ανάγκη μου για γράψιμο σε θέληση να γράφω για τους άλλους.
«Η κάμαρα είναι γεμάτη μπαλόνια. Μπαλόνια που πετάνε στον αέρα. Η κάμαρα μοιάζει πολύ με την κάμαρα της Άννας, μόνο που δεν έχει έπιπλα. Είναι άδεια. Ο Παύλος στέκεται στη μέση της κάμαρας και φυσάει μέσα σ’ ένα μπαλόνι και το μπαλόνι φουσκώνει, όλο φουσκώνει, κι έχει μάτια, μύτη κι ένα μεγάλο στόμα ανοιχτό. Η Άννα θέλει να φωνάξει στον Παύλο: «Μην το φουσκώνεις άλλο, θα σκάσει». Η φωνή σκαλώνει στο λαρύγγι της και δε βγαίνει, κι ο Παύλος δεν την προσέχει, δεν τη βλέπει. Φυσάει, όλο φυσάει, και η Άννα πάει να τρέξει προς τη μεριά του, όμως τα πόδια της είναι κολλημένα στο πάτωμα, κι όσο κι αν πασχίζει, δεν μπορεί να προχωρήσει. Σαν να ‘ναι, λέει, θάλασσα πηχτή και να πρέπει να κολυμπήσει. Και τότε η Άννα αρχίζει να ουρλιάζει: «Το μπαλόνι μου, το κόκκινο μπαλόνι μου». Και το μπαλόνι κάνει ένα τρομερό μπαμ και σκάει, γίνεται χίλια κομμάτια. Χίλαι γυαλάκια σκορπίστηκαν σ’όλο το δωμάτιο.»
-Ζωρζ Σαρρή, «Τα γενέθλια»
Αυτά ήταν τα παιδικά βιβλία που με άγγιξαν πνευματικά (όχι κυριολεκτικά γιατί αυτό θα ήταν περίεργο και θα έπρεπε να καλέσουμε την αστυνομία).
Stay tuned για το Part 2 της σειράς, όπου θα μιλήσουμε για τα παιδικά βιβλία που διάβασα ως ενήλικη και λάτρεψα, και το Part 3, όπου θα μιλήσουμε για τα παιδικά βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα.
bookitocat.com 
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να διαβάσει κανείς τον Μικρό Πρίγκιπα….δεν είμαι σίγουρη αν είναι ένα παιδικό βιβλίο ή ένα βιβλίο για ενήλικες που μιλάει για την παιδική ηλικία…..Εγώ το διάβασα πρώτη φορά κάπου μεταξύ γυμνασίου και λυκείου και μου άρεσε πάρα πολύ! Φίλες μου όμως που το διάβασαν μικρότερες (δημοτικό σκέψου) δεν τους άρεσε…….και πιστεύω πως κι εγώ αν το διάβαζα μικρότερη μάλλον δεν θα το καταλάβαινα και δεν θα μου άρεσε…..αναρωτιέμαι λοιπόν……
Η Λάουρα τα έχουμε ξαναπεί φυσικά αγαπημένη!😍😍😍
Και ναι οι μάγισσες ήταν τρομακτικές!!!!!!!😨😨😨
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο