#booktalk: Ζιάκ, η έκλειψη

Χατζηγεωργίου, Γ. (2018). Ζιάκ: η έκλειψη. Αθήνα: Anubis.
Pages: 160
ISBN: 9789606230530

(3/5)

Καλωσορίσατε σε ένα ακόμα booktalk. Θα είμαι η οικοδέσποινα σας σε αυτήν την βόλτα στο μυαλό του Γιάννη Χατζηγεωργίου μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Ζιάκ, η έκλειψη». 

Πριν ξεκινήσω να κάνω ένα shout out στις εκδόσεις Anubis που μου έστειλαν το βιβλίο για να πω την ειλικρινή μου άποψη.

Περίληψη: 
«Ζιάκ είναι το όνομά μου και στη γλώσσα των Φυλάκων σημαίνει έκλειψη του ήλιου. Ναι, είμαι ένας Φύλακας των Ψυχών, και αυτό που θα σας εκμυστηρευτώ είναι ότι ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο – ήμουν, είμαι και θα είμαι για πάντα ερωτευμένη με τον Ουίλιαμ. 
Το αιώνιο δίλημμα ανάμεσα στο καθήκον και την επιθυμία μέσα από τα μάτια μιας Φύλακα που επιλέγει να παραβεί τους κανόνες και να ζήσει τον απαγορευμένο έρωτα για έναν άνθρωπο.»

Ας αρχίσουμε με τα θετικά! Το βιβλίο ήταν ευκολοδιάβαστο και λυρικό. Εύκολα χανόσουν μέσα στις σελίδες και διάβαζες για ώρες. Η ιστορία της Ζιάκ ήταν τόσο όμορφη και καλοφτιαγμένη που έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται άμα όντως υπάρχουν τέτοιου είδους φύλακες και ποιος άραγε είναι ο δικός μου. Λες κάποιος να με ερωτεύτηκε και να μην μπορώ να τον δω; Θα ήταν άσχημο αυτό. Έτσι ένιωθα στο βιβλίο. Στεναχωριόμουν για την γλυκούλα Ζιάκ, αν και το ship μου ήταν άλλο από το βασικό αλλά αυτό είναι συζήτηση spoiler για όποιον το έχει διαβάσει.

Το ταλέντο του συγγραφέα φάνηκε ακόμα και από το σημείωμα, που το ενέταξε (αν και λίγο υπερβολικά για τα γούστα μου) μέσα στην ιστορία με τόσο ευκολία. 

Το αρνητικό του βιβλίου είναι αυτό που έχω πει ξανά και ξανά για αυτού του είδους τα βιβλία: ήταν πολύ μικρό. Το να προσπαθήσει να πει μια ιστορία μέσα σε 160 σελίδες είναι άθλος και ενώ το κατάφερε, πάλι μου άφησε μια αίσθηση κενού. Ήθελα περισσότερα για την ζωή της Ζιάκ και για τις άλλες ψυχές που είχε πάει στην Πηγή. Ήθελα περισσότερες περιγραφές και διαλόγους. Ήθελα περισσότερο από τις σκέψεις του Ουίλιαμ. Ήθελα απλά περισσότερα και αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι φαίνεται πως ο Χατζηγεωργίου μπορεί και με το παραπάνω να αντεπεξέλθει σε ένα πιο μακρύ μυθιστόρημα. Και ναι έχω συζητήσει και με αρκετούς από εσάς τον λόγο των 160 σελίδων, αλλά συνεχίζει να με απογοητεύει.

Εκτός από το μήκος δεν έχει άλλο αρνητικό. Να πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Όταν είδα ειδικά ότι έβγαλε βιβλίο ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, αρκετά καλός και γνωστός ηθοποιός, ήταν σαν μια μπουνιά στην μούρη. Έχω μια άλφα κοσμοθεωρία, που είναι για άλλο ποστ, για αυτούς που προσπαθούν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον του κοινού τους σε διάφορους καλλιτεχνικούς κλάδους. Σε αυτήν την περίπτωση καλά έκανε και έκδωσε βιβλίο γιατί όντως έδωσε κάτι στην σύγχρονη λογοτεχνία. Καλά θα κάνει να το αναπτύξει περισσότερο και μπορεί να μπει και στον τοίχο των καλύτερων λογοτεχνών τις εποχής μας. Ένα πιο μακροσκελή έργο, θεωρώ, θα επιβεβαιώσει αυτήν μου την δήλωση. 

Τώρα θα με ρωτήσετε αφού εκθειάζω τόσο πολύ αυτό το βιβλίο και τον συγγραφέα, γιατί του έβαλα 3 πατουσίδια. Είναι απλό. Αρχικά, το μήκος κατά την άποψη μου κλέβει πολύ από την μαγεία του βιβλίου και δεύτερον εξαιτίας της πλοκής. Όταν αναφέρω την πλοκή εννοώ ότι δεν είχε όλες τις βοήθειες να αναπτυχθεί αρκετά. Φταίει βέβαια και το μήκος του βιβλίου σε σχέση  με το μέγεθος της ιστορίας. Θέλεις παραπάνω πλευρές της πλοκής για να νιώσεις ικανοποιημένη. Βέβαια άκουσα ότι θα έχει και δεύτερο βιβλίο σε αυτόν τον κόσμο, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, αλλά άμα ισχύει τότε ελπίζω να το πιάσω στα χέρια μου και να του δώσω τα πατουσίδια που του στέρησα σε αυτό.

Αυτά είχα να πω! Αξίζει να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο ή μάλλον πρέπει να το διαβάσετε. Άμα το έχετε διαβάσει πείτε μου στα σχόλια άμα σας άρεσε ή όχι και γιατί. Μου αρέσει να βλέπω τις διάφορες απόψεις ακόμα και αν είναι διαφορετικές από την δική μου. Τα λέμε λοιπόν στα σχόλια.