#booktalk: Σκιές της αντίπερα όχθης

Ανυφαντής, Κ. (2018). Σκιές της αντίπερα όχθης. Αθήνα: Πηγή
Pages: 184
ISBN: 9789606260230

(/*3*)/\(*ε*\)

Hello people of Earth and beyond!

Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Κωνσταντίνο Ανυφαντή που μου έστειλε το βιβλίο του να το διαβάσω.

Φτιάξε ένα ζεστό τσαγάκι. Μην ανησυχείς περιμένω. Έτοιμο; Ωραία. Βολέψου στην θέση σου και κάτσε να σου πω για το βιβλίο «Σκιές της αντίπερα όχθης».

Βασικά πρώτα θα σου εξηγήσω για τα 3⭐. Δεν είμαι φαν των διηγημάτων και αποκλείεται να δεις 5⭐ σε συλλογή διηγήματα. Για μένα τα 3⭐ είναι σαν να βάζω πάνω από 5⭐, το υψηλότερο που μπορώ να βάλω. Άρα σύμφωνα με αυτό το μικρό disclaimer να ξέρεις ότι μου άρεσε αρκετά.

Το βιβλίο «Σκιές της αντίπερα όχθης» είναι μια συλλογή διηγημάτων βασισμένα σε αστικούς θρύλους από όλη την Ελλάδα. Αυτό αρχικά με ενθουσίασε να πω την αλήθεια, και ακόμα με ενθουσιάζει. Ο συγγραφέας προσπάθησε να μας μεταφέρει ανατριχιαστικές ιστορίες που κινούνται στο όριο φαντασίας και πραγματικότητας. Από το μακάβριο σανατόριο της Πάρνηθας και το νεκροτομείο του Αμαρουσίου, μέχρι τη μυστηριώδη λίμνη της Καστοριάς και τις άγνωστες παραδόσεις του ομιχλώδους Έβρου.

Ενσαρκώνει όλους τους εφιάλτες ενός μικρού παιδιού όταν άκουγε τις ιστορίες από την γιαγιά του και φανταζόταν του θρύλους ζωντανούς να τον στοιχειώνουν. Όπως αυτό το στοιχειωμένο σπίτι κοντά στο εξοχικό μου από όπου περνάγαμε κάθε μέρα μπροστά όταν πηγαίναμε για την θάλασσα αλλά όταν γυρίζαμε πηγαίναμε από άλλο δρόμο. Η γιαγιά μου μου έλεγε ότι ήταν στοιχειωμένο και ότι δεν έπρεπε να το πλησιάζουμε. Η γιαγιά ενός άλλου παιδιού έλεγε πως τα φαντάσματα κάνανε θορύβους κάθε βράδυ για να μην πλησιάσει κανένας. Εμείς είχαμε σκεφτεί ότι μάλλον ήταν το σπίτι βρικολάκων και κοιμόντουσαν την ημέρα αλλά το βράδυ καραδοκούσαν για τα θύματα τους. Ήταν ένας θρύλος που γινόταν αληθινός για εμάς κάθε βράδυ. Ο Ανυφαντής έφερε αυτόν τον φόβο, αυτήν την φαντασία στην ζωή με τα 16 διηγήματα του και σε έκαναν να θες να φωνάξεις «είχα δίκιο γαμώτο μου, ήταν όντως στοιχειωμένο».

 Πολύ καλή προσπάθεια αν σκεφτείς ότι είναι το πρώτο έργο του συγγραφέα.

Επειδή είναι συλλογή διηγημάτων δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πλοκή και χαρακτήρες. Σε κάποια πήγαινε αρκετά γρήγορα. Σε κάποια πήγαινε αργά. Σε κάποια έβλεπες χαρακτήρες πιο αναπτυγμένους σε άλλα όχι και τόσο. Σαν σύνολο ήταν ωραίο. Έρεε όμορφα σαν γραφή. Μου άρεσε που μετά από κάθε διήγημα είχε και την επεξήγηση του θρύλου, αν και πιστεύω ότι σε κάποια ήταν πολύ προφανές που καθιστούσαν την επεξήγηση αχρείαστη αλλά δεν πειράζει.

Αυτό που με χάλασε ήταν ότι δεν σου άφηνε αυτήν την αίσθηση της ικανοποίησης. Δεν σε ικανοποιούσε. Σε κάθε ιστορία ήθελες το κάτι παραπάνω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ωραίο, σημαίνει ότι είναι αρκετά ωραίο για να με κάνει να θέλω παραπάνω, αλλιώς απλά θα έκλεινα το βιβλίο και τέλος. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας πρέπει να ασχοληθεί με ένα πιο εκτενές έργο για να δούμε τις πραγματικές του ικανότητες καθώς μέσα από αυτήν την συλλογή δεν φαίνονται πλήρως.

Τέλος, να πω, γράφει στο οπισθόφυλλο ότι είναι ανατριχιαστικές ιστορίες. Εδώ έρχομαι να σου πω ότι ναι είναι ανατριχιαστικές ιστορίες αλλά που δεν τους δίνει τον χώρο να σε ανατριχιάσουν. Σε κάποιες ιστορίες κρατούσα σφιχτά το βιβλίο και αναρωτιόμουν «Τι στο καλό». Σε άλλες απλά ήμουν κάπως «Οκ κομπλέ». Αυτό με εκνευρίζει και γενικά σε μια συλλογή διηγημάτων (δηλαδή όχι μόνο σε αυτήν) ότι δεν δίνεται ο χώρος στην ιστορία να αναπτυχθεί.

All in all it’s just another brick in the wall…. εμμ όχι.. κάτσε.. παρασύρθηκα… All in all ήταν πολύ καλό και αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία *πετάει το βιβλίο στο κεφάλι σου*.

Αυτά από το μικρό ταπεινό χαμομηλάκι aka την διαχειρίστρια αυτού του γωνιακού ιστολογίου. Για περισσότερα booktalks πάτα εδώ και μέχρι την επόμενη φορά τα λέμε. *Σε πετάει έξω από το σπίτι*

Tootles!