#booktalk: Εγκλήματα στην πανσιόν Απόλλων

Αποστολίδης, Α. (2011). Εγκλήματα στην πανσιόν Απόλλων. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
Pages: 248
ISBN: 9789605030100

(/*3*)/\(*ε*\)

Hello people of Earth and beyond!

Τέταρτο και τελευταίο βιβλίο για το Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας του Μαΐου.

Σεπτέμβριος 1974, «λίγο μετά τη γενική επιστράτευση και την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών». Δώδεκα, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, άνθρωποι απολαμβάνουν τις τελευταίες τους διακοπές στην πανσιόν πολυτελείας «Απόλλων», σε μια λουτρόπολη, ενώ στην Αθήνα τα πολιτικά κόμματα ετοιμάζονται για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Μεταξύ τους και ο δικηγόρος Ανδρέας Οικονόμου, ο οποίος έχει αποδράσει από την πρωτεύουσα, για να γλιτώσει από την ακατάσχετη πολιτικολογία των ημερών.

Την ησυχία των παραθεριστών θα ταράξουν δύο άγριες δολοφονίες, και ο Οικονόμου θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια υπόθεση εκδίκησης, πάθους και ραδιουργιών, στην οποία εμπλέκονται παλιοί αντιστασιακοί, χουντικοί, φλεγματικοί θαμώνες του Zonar’s, δραστήριοι δημοσιογράφοι, αστυνομικοί και οι μυστικές υπηρεσίες.

Ο Αποστολίδης δημιουργεί μια ιστορία με αφηγητή τον δικηγόρο Οικονόμου, ο οποίος μας διηγείται την ιστορία αφού εκείνη έχει γίνει. Από την αρχή κιόλας πετάει σπόντες και μας τονίζει πράγματα που θα έπρεπε να παρατηρήσουμε για να μπορέσουμε να έχουμε όλα τα κομμάτια του παζλ. Μου θύμιζε περισσότερο ντεντέκτιβ που έχει λύσει ήδη το μυστήριο και το παρουσιάζει στην συντροφιά του.

Βλέπουμε μια ιστορία να εξελίσσεται μεταξύ φαινομενικά άγνωστων ατόμων. Το κάθε άτομο έχει βάλει το λιθαράκι του στην εξέλιξη της ιστορίας και το καταλαβαίνεις από την αρχή αλλά δεν μπορείς να το αποδείξεις. Έχεις την γλυκιά κυρία Αρμάου που κουτσομπολεύει τους πάντες. Τον αντιπαθέστατο κύριο Αλεβίζο που αγχώνεται με τον παραμικρό. Τον «αντιστασιακό» αντικές Μουράτη που μία το παίζει γκόμενος και από την άλλη θιγμένο νιάτο. Το ζεύγος Ζαφειρίου με τον καταπιεσμένο σύζυγο και την εκνευριστική σύζυγο. Τον Χωριανό, που πραγματικά δεν κατάλαβα τι παίζει με αυτόν εκτός από ότι είναι πολύ κακός άνθρωπος. Την μοιραία Ροδανού. Τον Κουλεντιανό ιδιοκτήτη  της πανσιόν Απόλλων. Τον Τζον, τον Άγγλο βοηθό του. Τέλος, είναι ο «μικρός», δηλαδή ο νεαρός σερβιτόρος.

Τα εγκλήματα είναι δύο τα οποία αναφέρει από την αρχή μέσα στην αφήγηση χωρίς να επικεντρώνεται βασικά σε αυτά. Φαίνεται να κάνει την έρευνα πριν τον θάνατο των δύο θυμάτων και μόλις φτάνουμε στο θάνατο ενώνονται όλα τα κομμάτια και ανακαλύπτεις το ποιος και το γιατί. Πανέξυπνο τρικ που με κράτησε μέχρι το τέλος του βιβλίου σε αγωνία.

Πολύ όμορφα γραμμένο. Με μια πλοκή που ρέει σαν νερό και δεν καταλάβαινες πότε έφευγαν οι σελίδες. Οι χαρακτήρες που περικύκλωναν τον πρωταγωνιστή είχαν βάθος. Το μόνο παράπονο μου είναι ότι ο πρωταγωνιστής ήταν κάπως ρηχός. Δεν υπήρχε κάποια εξέλιξη. Ήταν απλός παρατηρητής. Πράγμα πολύ καλό αλλά από την στιγμή που υπήρχε μια περιπλοκή του με τους υπόπτους έπρεπε να υπάρχει λίγο εξέλιξη στον χαρακτήρα του. Δεν τον παρουσιάζει στην αρχή σαν απλό παρατηρητή αλλά σαν άτομο που δρα.

Κάτι άλλο το οποίο κατέβασε τα αστεράκια είναι τα άσχετα γεγονότα. Κάποια στιγμή το είχε τραβήξει αρκετά που βαριόσουν να διαβάσεις και ήθελες να προσπεράσεις όλες της σκηνές με τις καθημερινές τους ασχολίες. Ειδικά κάπου στην μέση είχε καταντήσει σαν ένα ημερολόγιο. «Αγαπητό ημερολόγιο ξύπνησα το πρωί, έφαγα πρωινό στην ταράτσα, διάβασα δύο τρεις αράδες από το βιβλίο μου και πήγα για μπάνιο. Εκεί είδα τα άτομα που είμαστε μαζί στην πανσιόν. Έπιασαν πολιτική κουβέντα. Δεν ήθελα να συμμετέχω. Βούτηξα στην θάλασσα. Κολύμπησα. Βγήκα. Όλοι είχαν φύγει. Πήγα στην πανσιόν. Φρεσκαρίστηκα. Πήγα στην ταράτσα. Ήπια αρκετά bloody Mary». Πραγματικά κάποια στιγμή αυτό ένιωθα ότι διάβαζα. Άμα παρέλειπε όλα αυτά θα ήταν ένα καλό 4 για μένα.

Αυτά από μένα για το βιβλίο «Εγκλήματα στην πανσιόν Απόλλων» να έχετε έναν καλό μήνα και τα λέμε στο επόμενο ποστ.

Tootles!