#booktalk: Αιώνια Μάχη

Βρυσανάκη, Μ. (2018). Αιώνια Μάχη. Αθήνα: Λυκόφως
Pages: 307

(/*3*)/\(*ε*\)

Hello people of Earth and beyond!

Το «Αιώνια Μάχη» αποτελεί το prequel της σειράς «Θεοί και Δαίμονες» της Μαρίας Βρυσανάκη.

Δύο Θεοί. Δύο εχθροί. Δύο πλευρές.

Αλλά μόνο μία θέση για την αιωνιότητα.
​Όταν ο Θεός και ο Διάβολος πολεμούν, κανένας δεν μπορεί να μείνει ζωντανός, ούτε καν ένας από τους δύο τους. Και όσοι τολμήσουν να μπλεχθούν στο παιχνίδι τους, θα έχουν την ίδια μοίρα. Ειδικά εκείνοι που προορίζονται γι’ αυτό…

Το βιβλίο αφηγείται η Μέγκαν Φορμπς, μια μαθήτρια της Ακαδημίας Κορβίνιους όπου εκπαιδεύεται μαζί με όλους τους στρατιώτες Ρεμόρ, με σκοπό να εξοντώσει το ανθρώπινο είδος στον επικείμενο τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο. Πριν ρωτήσετε, υπήρχε ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος στον οποίο έχασαν οι Λερόιλ και αναγκάστηκαν να κρύβονται από τους ανθρώπους, αυτό όμως δεν θα τους κράταγε μακριά από την εκδίκηση.

Ό,τι κι αν κάνει η Μέγκαν Φορμπς, κινδυνεύει να φυλακιστεί.

Από την στιγμή που μπήκε στην Ακαδημία προσπαθεί να το σκάσει από αυτήν και όλο καταλήγει στην απομόνωση. Μετά όμως από την αποκάλυψη μυστικών από τον αδερφό της αποφασίζει να μείνει και να εκπαιδευτεί.

Στην ακαδημία γνωρίζει και τον απαγορευμένο έρωτα στα μάτια του καινούργιου λογοτεχνικού μου άντρα…. εμμμ γκούχου γκούχου… εννοώ στα μάτια ενός Ρεμόρ, μιας και η συνεύρεση δύο Ρεμόρ είναι παράνομο και τιμωρείτε με θάνατο.

«Έρχεται αντιμέτωπη με την ανώτερη φυλή των Λερόιλ, βιώνει τη σκληρότητα των νόμων της κοινωνίας της, μπλέκεται στα παιχνίδια των εχθρών της, ανακαλύπτει μυστικά για την ίδια, που τόσα χρόνια ο αδερφός της κρατούσε κρυμμένα, και μυείται στον απαγορευμένο έρωτα, καταπατώντας τον σημαντικότερο κανονισμό του βασιλιά και ρισκάροντας ξανά να χάσει την ελευθερία της.»

Όμως, η φυλακή είναι η μικρότερη απειλή μπροστά σε αυτό που έρχεται. 

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και πίσω της βρίσκεται η Μέγκαν. Μέσα από τα μάτια της και τα συναισθήματα της βλέπουμε την ιστορία να εξελίσσεται. Όμως δεν ξέρουμε μόνο ότι ξέρει εκείνη. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά καιρούς η αφήγηση αλλάζει πρόσωπο και βλέπουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις και άλλων χαρακτήρων του βιβλίου όπως για παράδειγμα του αδερφού της του Ρόναλντ. Με αυτόν τον τρόπο σε αφήνει να γνωρίζεις ότι γίνεται χωρίς να έχεις κενά επειδή απλά η Μέγκαν δεν τα γνωρίζει.

Πριν το διαβάσω, και αυτό είναι κάτι που θα με ακούτε να λέω συχνά, με τρόμαζε το ότι είναι ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού και φοβόμουν μήπως δεν μου άρεσε. Δεν έκανα μεγαλύτερο λάθος. Αντίθετα μου άρεσε αρκετά. Ένα έχω να πω: Η Βρυσανάκη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τους ξένους συγγραφείς του φανταστικού. Ο τρόπος γραφής της σε έκανε να είσαι συνεχώς με κομμένη την ανάσα ενώ ιδιαίτερη δράση δεν υπήρχε. Έφευγε το βιβλίο γρήγορα (φανταστείτε ότι το διάβασα μέσα σε τρεις ώρες) και ήταν όντως καλογραμμένο. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ήταν από τα πρώτα βιβλία της.

Οι χαρακτήρες τώρα. Σαν το ο,5 της σειράς δεν περίμενα το βάθος που έδωσε στους χαρακτήρες. Ήταν ολοκληρωμένοι και ήταν ρεαλιστικοί. Η πρωταγωνίστρια για παράδειγμα δεν ήταν η κλασσική κοπέλα σε ya fantasy που ενώ είναι awkward και αδέξια, γαμάει και δέρνει όταν πολεμάει. ΌΧΙ. Η πρωταγωνίστρια είναι δεν είναι καλή σε όλα, ιδιαίτερα στην μάχη, και μπορείς να ταυτιστείς μαζί της. Έχει λογικές αντιδράσεις και μπορείς να καταλάβεις της αντιδράσεις. Εννοώ ότι συνδέονται με τον παρελθόν και τον χαρακτήρα της. Αυτήν την ολοκλήρωση δεν την έχει μόνο η πρωταγωνίστρια αλλά και όλοι οι χαρακτήρες στους οποίους στέκεται.

Κάτι που με ενόχλησε είναι το world building. Μην με παρανοήσετε, υπάρχει world building και πολύ μάλιστα αλλά με εξαιρετική τεχνική το βάζει στην αφήγηση. Έτσι δεν σε βάζει αμέσως στον κόσμο αλλά σου δίνει τόσες πληροφορίες όσες χρειάζεσαι για να κρατηθεί το ενδιαφέρον σου ζωντανό. Μερικές φορές, να πω την αλήθεια, ήθελα και κάτι παραπάνω. Ήθελα κι άλλο σπρώξιμο. Ας πούμε ακόμα δεν έχω καταλάβει πλήρως τι είναι οι Λερόιλ ή θα μπορούσε να αναφέρει λίγα παραπάνω για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Ολοκληρώνοντας, ήταν ένα αρκετά καλό παράδειγμα ότι η ελληνική φαντασία δεν φοβάται την ξένη και μπορεί άνετα την να κονταροχτυπηθεί μαζί της.

Αυτά από μένα και μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ.

Tootles!