#article: Writer’s Block

Μπροστά σου στέκεται μια λευκή σελίδα. Δεν ξέρεις πως να την γεμίσεις. Περνάνε εκατομμύρια σκέψεις από το μυαλό σου αλλά η σελίδα μένει κενή.

Καμία λέξη δεν σε ικανοποιεί για να καλύψει το κενό. Καμία πρόταση δεν είναι η σωστή. Καμία παράγραφος δεν είναι αρκετή. Η σελίδα μένει κενή.

Μαύρα σημάδια καλύπτουν την γωνία του χαρτιού. Σημάδια που αποδεικνύουν πόση ώρα κοιτάς το χαρτί χωρίς καμιά ιδέα να σου έρθει.

Το μυαλό κολλημένο. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. «Κι αν αυτό είναι το πως τελειώνει η καριέρα μου χωρίς να έχει αρχίσει ακόμη;» αναρωτιέσαι τρομαγμένος. Πιέζεις τον εαυτό σου. Να γράψει. Ακόμα πιο πολύ. Ακόμα πιο πολύ.

Σταμάτα.

Όλα γύρω σου φωνάζουν να σταματήσεις.

Προσπαθείς κι άλλο.

Σταμάτα.

Σταμάτα λίγο και κάνε ένα βήμα πίσω.

Κάνε ένα διάλειμμα, μπορεί και δύο. Πάρε μια ανάσα, αλλά και παραπάνω. Μην πιέζεις τον εαυτό σου γιατί δεν θα καταφέρεις τίποτα με αυτό. Απλά σταμάτα να σκέφτεσαι.

Αυτό το διάστημα ξέρω έπεσαν πολλά. Το να κάνεις διάλειμμα δεν σημαίνει ότι τα παρατάς. Απλά βλέπεις την μεγαλύτερη εικόνα ώστε να ξεκινήσεις ξανά.

Τώρα αναρωτιέστε γιατί δεν ανέβασα κριτική ή κανονικό άρθρο αλλά αυτό. Αυτόν τον εσωτερικό διάλογο θα μπορούσε κανείς να πει. Απλά αυτό έχω συναντήσει τις τελευταίες βδομάδες. Το μυαλό μου έχει κολλήσει. Η κενή σελίδα είναι ο εφιάλτης μου. Δεν μπορώ να γράψω και συνεχώς πιέζω τον εαυτό μου.

Μέχρι που έκανα να βήμα πίσω. Σταμάτησα. Πήρα μια ανάσα. Έκανα ένα διάλειμμα. Μπορεί να κράτησε ένα μήνα και μισό το διάλειμμα αυτό. Μπορεί να ένιωθα ότι τα παρατάω. Με φόβιζε ότι οι ιδέες δεν ερχόντουσαν. Με φόβιζε που δεν μπορούσα να συνεχίσω τις ιστορίες μου. Αλλά πήρα την απόφαση να σταματήσω για λίγο να καθαρίσει το μυαλό μου.

Κι όμως πέτυχε. Αμέσως οι ιδέες ερχόντουσαν σαν καταιγίδα μέσα στο μυαλό μου. Ήξερα τι ήθελα. Ήξερα ποια ιστορία με ικανοποιούσε και ποια όχι. Άρχισα να ξεκαθαρίζω το τι ήταν καλό και τι όχι, τι αξίζει να συνεχίσω και τι όχι.

Το να σταματάς για λίγο δεν σημαίνει ότι τα παρατάς. Σημαίνει ότι απλά κάνεις διάλειμμα. Ανασαίνεις. Τα βλέπεις όλα με άλλο μάτι.

Μετά είσαι καλύτερος από πριν. Πιο δυνατός. Μπορείς να ανταπεξέλθεις καλύτερα. Μπορείς να το κάνεις.

Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γιατί αυτή η περίοδος της ζωής μου ήταν τρομακτική. Ελπίζω να βοήθησα κανένας και ειδικά τώρα που έρχεται το NaNoRiMo ή αλλιώς National Novel Writing Month, που αρχίζει τον Νοέμβρη.

Τι είναι το NaNoRiMo αναρωτιέστε? Κάθε Νοέμβρη στην Αμερική διοργανώνεται ο National Novel Writing Month, όπου παίρνεις την απόφαση να γράψεις ένα μυθιστόρημα 50.000 λέξεων μέσα σε ένα μήνα. Γράφεσαι στην ιστοσελίδα και σε ενθαρρύνει μέσω μυνηματα καθώς και σε σπρώχνει να γράφεις. Τώρα κατά πόσο αφήνει Έλληνες να εγγραφούν και να συμμετέχουν δεν γνωρίζω καθώς δεν έχω γραφτεί ακόμα ούτε το έχω ψάξει παραπάνω σε αυτό τον τομέα. Μόλις όμως το κοιτάξω θα σας πω.

Εγώ πάντως θα το προσπαθήσω και θα τελειώσω το μυθιστόρημα μου.

---

Αυτά από μένα για σήμερα και μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ :*