Της Κατερίνας
Flynn, G. (2015). Σκοτεινός τόπος. Αθήνα: Μεταίχμιο.
I AM BACK! Beware peasants your queen is here!
Γεια σας αγαπητοί μου φίλοι και αγαπητοί φίλοι της Ερατώς. Γιατί όποιοι είναι φίλοι της είναι και δικοί μου ( και όποιοι είναι εχθροί της δεν θα το ήθελαν γιατί έχει εμένα φίλη. χαχαχα αστειάκι. Όχι δεν ήταν μιλάω σοβαρά).
Ήρθα και για ακόμη μία φορά θα αναλύσω την άποψη μου σχετικά με ένα βιβλίο που μαντέψτε… διάβασα. Αυτή τη φορά όμως η κριτική θα είναι πιο απαιτητική καθώς το βιβλίο μου άρεσε. Είναι πολύ εύκολο να “κράξεις” κάτι που δεν σου αρέσει παρά να βάλεις επιχειρήματα γιατί σου άρεσε. Θα πάρω λοιπόν αυτό το ρίσκο και θα επιδιώξω να σας πείσω έτσι ώστε να το διαβάσετε και εσείς.
Το βιβλίο που θα ασχοληθώ σήμερα λέγεται “Σκοτεινός Τόπος”. Είναι από τα βιβλία που υπάρχει και σε ομότιτλη ταινία. Ήμουν μία μέρα στη δουλειά και λίγο πριν σχολάσω αποφασίζω να δανειστώ ένα βιβλίο και αυτό έτυχε και ήταν το παραπάνω. Στην αρχή δεν μου γέμιζε το μάτι αλλά όπως λένε μην κρίνεις ποτέ ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του στην κυριολεξία. Έτσι και το δανείστηκα.
Το βιβλίο ξεκινάει με την πρωταγωνίστρια μας την Λιμπ να λέει ότι νιώθει να έχει το κακό μέσα της. Πιασάρικο ξεκίνημα και μιας που είμαι φαν του θρίλερ και του μυστηρίου με τράβηξε. Στην αρχή μας μιλάει για την ζωή της στο παρόν. Μία μοναχική κοπέλα, σε ένα σπίτι σε ένα μοναχικό μέρος. Εξ αρχής μιλάει για τα ψυχολογικά προβλήματα που έχει καθώς και τον συνεχή θυμό που νιώθει, αλλά αναφέρει και το πόσο αποτραβηγμένη είναι από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό είναι σαν αποτέλεσμα του παρελθόντος καθώς όταν ήταν περίπου 7 χρονών όλη η οικογένειά της δολοφονήθηκε εκτός από εκείνη (προφανώς) και τον μεγάλο της αδερφό που κατηγορήθηκε για τους φόνους.
Αποκομμένη, χωρίς δουλειά και ζώντας από λεφτά τα οποία της τα είχε προσφέρει ο κόσμος όταν της συνέβη αυτό το τραγικό συμβάν έρχεται η στιγμή που αυτά τελειώνουν και χρειάζεται να δουλέψει ώστε να ζήσει. Πάνω σε αυτή την διαδικασία εμφανίζεται ένας λάτρης των άλυτων δολοφονιών με το κλαμπ του να της ζητήσουν να πει την ιστορία της. Και αυτή καλύτερα πουλάει την ιστορία της. Όμως μέσα από αυτό ξεκινά να ανακαλύπτει και να ενδιαφέρεται όλο και πιο πολύ τι πραγματικά συνέβη εκείνο το βράδυ.
Το βιβλίο μπορώ να πω ξεκινάει ήρεμα. Παρόλα αυτά δεν σε κάνει να πλήττεις διαβάζοντας την καθημερινότητα της Λιμπ. Εξ αρχής νιώθεις την ανάγκη να μάθεις τι συνέβη τότε έστω και από την ματιά της πρωταγωνίστριας . Σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου σε πάει από το παρόν στο παρελθόν. Αυτό θα μπορούσε να ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα εάν ο συγγραφέας δεν ήξερε να το διαχειριστεί. Όμως η εναλλαγή αυτή σε βοηθάει να κατανοήσεις καλύτερα στην ιστορία καθώς στα κεφάλαια του παρελθόντος σου δίνει οπτικές και από άλλα μέλη της οικογένειας της Λιμπ.
Το πιο σημαντικό θεωρώ είναι ότι καταφέρνει μέχρι και την τελευταία σελίδα να σε κρατήσει σε αγωνία όπως υπόσχεται αρχικά το βιβλίο. Στο χτίζει στον κατάλληλο βαθμό και ούτε να γίνεται κουραστικό αλλά και ούτε να περνάει τα γεγονότα πολύ γρήγορα. Δίνει βαρύτητα εκεί που πρέπει και εκεί που δεν πρέπει όχι. Σαν ιστορία το τέλος με εξέπληξε με θετική άποψη ένα κομμάτι το υποψιαζόσουν αλλά όχι σίγουρα και πόσο μάλλον το ολοκληρωμένο τέλος της υπόθεσης.
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να μιλάω για την υπόθεση γιατί σας προτείνω να το διαβάσετε και να ενθουσιαστείτε το ίδιο με μένα. Κατά την γνώμη μου το βιβλίο είχε αρχή – μέση – τέλος τόσο ολοκληρωμένα που δεν με άφησε ξεκρέμαστη. Βέβαια κάτι που μου άρεσε αρκετά είναι ότι μετά από όλη αυτή την ιστορία που σου δείχνει το παρόν και την Λιμπ ήσυχη σου δίνει και την δυνατότητα να φανταστείς και να υποθέσεις ένα κομμάτι του τέλους μόνος σου. Είναι σημαντικό θεωρώ γιατί ένα βιβλίο έχει θα έλεγα το χρέος να εξιτάρει και την δική μας φαντασία και ο καθένας να το διαβάζει και με την δική του γνώμη και οπτική να βάζει τον οβολό του.
Αυτά από εμένα! Ελπίζω να κατάφερα να σας πείσω αρκετά ώστε να το διαβάσετε και μην ξεχνάτε ΕΔΩ ΞΕΡΟΛΑΣ!!!
Φιλάκια πολλά,
#knowitall
Όπως παρατηρήσατε το παρόν άρθρο είναι της αγαπητής μου φίλης Κατερίνας. Γράφει ωραία και γιατί όχι να μεγαλώσει η παρέα. Έχει γράψει και το «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα».
Σήμερα είναι μια όμορφη Παρασκευή για διάβασμα και η συνηθισμένη μέρα για άρθρο. Από σήμερα όμως δημιουργείται μια καινούργια στήλη στο αγαπημένο σας ιστολόγιο. Η καινούργια στήλη όμως θέλει και καινούργια μέρα. Έτσι μετά από μία συνέλευση με την συντακτική ομάδα του bookitocat (που περιλαμβάνει εμένα, τον εαυτό μου και το πρόσωπο μου) αποφασίσαμε να μετονομάσουμε την Κυριακή σε: Κυριακή η Ξενία (Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης.), με hashtag #guest-talk.
Έτσι την Κυριακή την Ξενία θα φιλοξενούμε κριτικές άλλων ατόμων, όπως της αγαπητής μου φίλης Κατερίνας. Όποτε έχουμε ποστ από άλλους και άμα έχουμε ποστ από άλλους. Άρα άμα θέλετε να συμμετέχετε στην Κυριακή την Ξενία ακολουθήστε τα παρακάτω 5 απλά βήματα:
Βήμα Πρώτο: Πιάστε ένα βιβλίο στα χέρια σας
Βήμα Δεύτερο: Διαβάστε το βιβλίο που κρατάτε
Βήμα Τρίτο: Πιάστε έναν υπολογιστή
Βήμα Τέταρτο: Γράφτε την άποψη σας
Βήμα Πέμπτο: Στείλτε την στην διεύθυνση: bookitocat@gmail.com μαζί με το ονοματεπώνυμο σας
Έτοιμοι!
Περιμένουμε τα άρθρα σας!
Μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ :* !!
bookitocat.com 