Writing For Writing

Hello people of Earth and beyond! Το blog θα πάρει μια προσωπική νότα σήμερα.

Από πάντα μου άρεσε να γράφω ιστορίες. Μου άρεσε να δημιουργώ δικούς μου κόσμους και να ρίχνω μέσα άτομα τα οποία έχω ξοδέψει ώρες δημιουργώντας μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Και μετά μου αρέσει απλά να τα βλέπω να αντιδρούν και να βασανίζονται, να γελάνε και να κλαίνε, απλά να ζουν στον δικό μου κόσμο.

Το γράψιμο για μένα είναι τρόπος ζωής. Απλά μου αρέσει να τοποθετώ λέξεις σε συγκεκριμένη σειρά ώστε να προκαλώ συναισθήματα στον αναγνώστη, ο οποίος τις περισσότερες φορές είμαι εγώ και κανένας άλλος.

Τότε ήταν που αποφάσισα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας, ότι θέλω να εκδόσω ένα βιβλίο ακόμα και αν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω. Ήθελα να μεταδώσω τα συναισθήματα που έχω όταν γράφω κάτι και σε κάποιον άλλον που να μην είναι η μητέρα μου ή η κολλητή μου. Έβαλα το κώλο μου κάτω και άρχισα να δημιουργώ μια ιστορία και μετά μια άλλη και μετά μια άλλη. Ποτέ δεν ήμουν ικανοποιημένη με αυτό που έγραφα ή δημιουργούσα. Ήθελα κάτι παραπάνω. Σαν αναγνώστρια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ξέρω ακριβώς πως μου αρέσει να εξελίσσεται μια ιστορία, ξέρω τι δεν θέλω να διαβάζω και τι θέλω. Κάποιος είχε πει, δεν θυμάμαι ποιος,: «γράψε την ιστορία που θέλεις να διαβάσεις«.

Τι θέλω να διαβάζω; Φαντασία! Απεριόριστη φαντασία. Μάγους και ξωτικά. Διαστημόπλοια και μάχες. Τόσες δυνατότητες με οδηγό μόνο την φαντασία. Έτσι βασίστηκα σε αυτό. Πάλι δεν ήμουν ευχαριστημένη.

Ο James A. Michener είχε πει: «If your book doesn’t keep you up nights when you’re writing it, it won’t keep anyone up nights reading it«. Καμιά από τις ιδέες μου δεν με κράταγε ξύπνια τα βράδια να την γράφω ή να την σκέφτομαι συνέχεια μέχρι να μην αντέχω άλλο και να πρέπει να πιάσω ένα στυλό και να την γράψω. Μάλλον δεν είχα καλή ιδέα. Μάλλον δεν μπορούσα να γράψω. Ή μάλλον ήταν κάτι άλλο;

Είχα πιαστεί τόσο πολύ από την ιδέα ότι θέλω να εκδόσω ένα βιβλίο που ξέχασα γιατί έγραφα.. για ποιον έγραφα. Δεν έγραψα ποτέ για κάποιον άλλον. Πάντα έγραφα για μένα. Πάντα έγραφα γιατί ήθελα να βγάλω αυτήν την επίμονη ιδέα που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό και δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Έγραφα γιατί το απολάμβανα. Έγραφα χωρίς να σκέφτομαι ότι κάποιος θα το διάβαζε. Από την στιγμή που σκέφτηκα ότι θέλω να το διαβάσουν έπαψα να γράφω γιατί το απολάμβανα και άρχισα να γράφω για να γράφω.

Η πραγματικότητα είναι ότι μπορεί ποτέ να μην εκδόσω κάποιο βιβλίο, ειδικά στην χώρα που ζούμε. Μπορεί ποτέ να μην τελειώσω μια ιστορία. Μπορεί ποτέ να μην φτάσω τις 500 σελίδες γραπτών. Μπορεί απλά να μείνει ένα όνειρο. Ήρθε η στιγμή να το αποδεχτώ. Δεν εννοώ να τα παρατήσω και να μην προσπαθήσω ποτέ ξανά για οτιδήποτε. Όχι όχι όχι. Εννοώ ότι πρέπει να αρχίσω να γράφω γιατί θέλω να γράφω και όχι επειδή θέλω κάποιος άλλος να διαβάσει. Πρέπει να βρω το πάθος μου στην γραφή, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα κάτσω να γράψω σαχλά εφηβικά ρομάντζα ή ένα συνονθύλευμα από μπερδεμένες σκέψεις.

Η συγγραφή είναι το πάθος μου και πρέπει να την αντιμετωπίζω ως το πάθος μου και όχι σαν μια επαγγελματική πορεία της ζωής μου.

Και γιατί να θέλω να γίνω συγγραφέας και να μην είμαι συγγραφέας. Έχω γράψει ένα fanfiction στο wattpad που έχει φτάσει στις 13k προβολές. Έχω γράψει μια ρομαντική ιστορία φαντασίας στο wattpad που έχει φτάσει στις 8k προβολές και ήταν το νούμερο 1 στην φαντασία για μια βδομάδα. Γιατί να μην είμαι συγγραφέας όταν έχω επηρεάσει τόσο κόσμο. Μαζί έχουν σύνολο 3k περίπου likes. Ναι το ξέρω γιατί να μιλάω με αριθμούς, ποιος χέστηκε στο κάτω κάτω της γραφής. Είναι η αυτοεπιβεβαίωση. Γιατί να μην είμαι συγγραφέας; Επειδή δεν πουλάω; Επειδή ο κόσμος δεν ξέρει την δουλειά μου; Έχω 2 τετράδια γεμάτα prompts και ένα γεμάτο διηγήματα. Έχω δύο πετυχημένα έργα σε πλατφόρμα δωρεάν ανάγνωσης. Και έχω το πάθος. Δεν είναι αρκετά.

Ξέρετε κάτι; Δεν με νοιάζει αν είναι αρκετά ή όχι.

Προτιμώ να γράφω γιατί μου αρέσει παρά να γράφω για να γράφω.

Πρέπει να γράφω γιατί μου αρέσει και χωρίς να με πιέζει οποιαδήποτε χρονικό περιθώριο που ασυναίσθητα έχω βάλει στον εαυτό μου.

Η συγγραφή είναι πάθος και πρέπει να το ανακαλύψω ξανά.

---

Ήθελα να το βγάλω από μέσα μου! Άμα με νιώθετε αφήστε ένα σχόλιο. Μέχρι τότε σας φιλώ!

Tootles!