Μέρος Πρώτο
Γράφει η Γιώτα
Πόσο θα ήθελα να ήταν μια νύχτα χιονισμένη και να κάθομαι δίπλα στο τζάκι, ενώ το στολισμένο τεράστιο δέντρο θα χαμογελούσε έχοντας στην αγκαλιά του τα πακέτα με τα δώρα. Γύρω μου οι δικοί μου. Αλλά βρίσκομαι στο μικρό μου διαμέρισμα με το μικρό μου δεντράκι να αναβοσβήνει και έξω μια βροχή που έχει σαπίσει τα πάντα.
Παραμονή Χριστουγέννων!! Μακριά από τη πόλη μου. Και να δουλεύω σαν το σκυλί. Παραμονή Χριστουγέννων ώρα 8 και ετοιμάζομαι να δουλειά. Delivery!! Μα ποιος παραγγέλνει Παραμονή Χριστουγέννων; Μάλλον τα μπακούρια όπως εγώ.
Και ναι!! Πάνω που είπα να την κοπανήσω γιατί δεν έχει δουλειά και με τη βροχή να κοπανάει το κεφάλι μου σαν σφυρί πάω παραγγελία. Έρημοι οι δρόμοι 11 η ώρα το βράδυ κι εγώ να τρέχω να δώσω πίτσες. Μα ποιος τρώει πίτσες παραμονή Χριστουγέννων;
Στάζω ολόκληρος. Μονοκατοικία στη Κυψέλη και τα φώτα όλα ανοιχτά. Μουσική ακούγεται. Η εξώπορτα ανοιχτή. Μπαίνω στην περιποιημένη αυλή που μοσχοβολάει βασιλικό. Φτάνω στην πόρτα, η οποία παραδόξως είναι κι εκείνη ανοιχτή.
Χτυπάω το κουδούνι αλλά μάλλον δεν με ακούνε. Σπρώχνω την πόρτα και φωνάζω ότι ήρθα. Προχωράω, με την σκέψη ότι θα με βρίσουν που στάζω.
Στο μεγάλο σαλόνι την βλέπω. Είναι καθισμένη στον καναπέ και στο μέτωπό της έχει ένα κόκκινο σημάδι. Τα μάτια της πράσινα και όμορφα με κοιτάζουν άψυχα.
Και τότε καταλαβαίνω γιατί στις αστυνομικές ταινίες κάποιος ουρλιάζει.
Μπορείτε να βρείτε τα υπόλοιπα άρθρα της Γιώτας στο Mum Reads.
bookitocat.com 
11 σκέψεις σχετικά με το “#xmas19: Ένας Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης (1)”