Nanowrimo, διάβασμα και άλλα πολλά

Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες σαν ώρες και έμεινα να κοιτάζω την φωτεινή επιγραφή κάτω δεξιά του υπολογιστή, που έγραφε σχεδόν περιγελώντας με «9/11/2018». Τι φάση; Που πήγε όλος ο Οκτώβρης; Σας παρακαλώ, όποιος έχει το τηλέφωνο του Χρόνου ας μου το στείλει να του πω δυο λογάκια.

Τι είναι αυτό το άρθρο; Ένα ακόμα συνονθύλευμα από λέξεις και γκρίνιες για το πως δεν είμαι η αφέντρα του εαυτού και δεν κάνω πραγματικά τίποτα απολύτως για να καταφέρω τους στόχους που έχω θέση στον εαυτό μου. Τα έχετε ξαναδιαβάσει όλα αυτά ναι αλλά ποιος πραγματικά νοιάζεται πλέον, ας τα διαβάσετε για μια ακόμα φορά (κυρίως εσείς που ακόμα διαβάζετε αυτήν την ιστοσελίδα και δεν έχετε πατήσει το unfollow).

Θέμα Πρώτο: Οκτώβρης

Ο Οκτώβρης πέρασε αρκετά γρήγορα και απλά αναρωτιέμαι μήπως χάλασε το μηχανάκι που μετράει τις μέρες. Τι έκανα μέσα στον Οκτώβρη; Έτρεχα και δεν έφτανα. Έπρεπε να συμμαζέψω το συνεχώς αυξανόμενο πρόγραμμα μου ώστε να κάνω μια πτυχιακή που έχει deadline τον Φλεβάρη. Θα μπορούσα να κλάψω αν δεν είχα και την αλλαγή του ιδρύματος μου από ΤΕΙ σε Πανεπιστήμιο, από την ένωση με ένα άλλο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, όπου πρόσθεσε στο ένα υπολειπόμενο μάθημα που είχα άλλα τέσσερα. Με λίγα λόγια εκεί που τελείωνα ξαφνικά έχω έναν ακόμα χρόνο. ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΑ.

Τι επίπτωση είχε αυτό στο διάβασμα μου; Μεγάλη. Με λίγα λόγια έπεσα σε ένα slump που άφησε τρία βιβλία στην μέση. Το καλό στην υπόθεση είναι ότι για να μπορέσω να ξεφύγω από αυτήν την άρνηση του μυαλού μου να συγκεντρωθεί ξεκίνησα μια σειρά που πάντα έλεγα ότι θα ξεκινήσω και ποτέ δεν το έκανα. Αυτή είναι «The Raven Cycle» της Maggie Stiefvater. Ήταν ένα θαυματουργό γιατρικό καθώς γιάτρεψε την αρρώστια που με έπιασε τόσο ξαφνικά. Τελείωσα σε μια βδομάδα (κυρίως 2 μέρες απλά τις ενδιάμεσες δεν διάβαζα) το πρώτο βιβλίο και ξεκίνησα σχεδόν αμέσως το δεύτερο (στο οποίο αυτήν την στιγμή είμαι στο 69% και απλά πεθαίνω). Είναι μια πολύ ωραία σειρά βιβλίων και ενδιαφέρουσα και γεμάτη φαντασία… ΑΠΛΑ ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΗΝ.

Πάνω στα άλλα θέματα του Οκτώβρη πραγματικά δεν έχω άλλο σχόλιο… άσε άσε τα νεύρα μου.

Θέμα Δεύτερο: Γράψιμο και Nanowrimo

Και εκεί που λέτε ότι τα πράγματα δεν είναι αρκετά αγχωτικά η αγαπημένη σας Ερατώ έβαλε τον εαυτό της στο τρυπάκι του Nanowrimo. Τι είναι το Nanowrimo; Μια μηνιαία πρόκληση γραψίματος 50.000 λέξεων σε ένα μήνα. Όλα τα χε η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε. Το καλό είναι ότι έχω γράψει μέχρι σήμερα τα δύο πρώτα κεφάλαια σε σημείο που επιτέλους είμαι χαρούμενη για το πως έχουν βγει. Είμαι ένα άτομο που διαβάζει πολύ και δυστυχώς αυτό επηρεάζει το πως βλέπω το draft μου. Άμα δεν υπάρχει λυρικότητα, σωστή τοποθέτηση των λέξεων, πλοκή, ανάπτυξη χαρακτήρα και έντονες περιγραφές που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι εκεί, τότε απλά δεν μπορώ να το δεχτώ σαν δικό μου δημιούργημα για να βγει έξω στον κόσμο. Ας μην παίρνουμε ως παράδειγμα οτιδήποτε έχω γράψει στο wattpad γιατί αυτά είναι γκραβούρες του μυαλού μου όταν απλά θέλει να ξεφύγει λίγο.

Με λίγα λόγια γενικότερα το γράψιμο πάει κατά Άδη και λοιπών δαιμόνων. Ευχαριστιέμαι την διαδικασία της δημιουργίας τόσο πολύ που λειτουργεί σε έναν βαθμό ως ναρκωτικό. Το θέμα είναι, όπως κάθε ναρκωτικό, μετά μου αφήνει ένα κενό μέσα μου που δεν ξέρω πως να γεμίσω με αποτέλεσμα να θέλω κι άλλο μόνο και μόνο για να νιώσω την ευφορία της γραφής. Ναι είμαι αρκετά περίεργη κοπέλα ας μην το συζητήσουμε, αρκετά έχει ακούσει ο ψυχοθεραπευτής μου. Όταν όμως το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιεί (πολύ αυστηρή κριτικός…. γουάου να γιατί έφτιαξα αυτήν την σελίδα) απλά νιώθω ακόμα πιο κενή. Προβλήματα τριτοκοσμικά μιλάμε. Τέλος πάντων, έχω βρει μια ωραία γραμμή πλοκής, με περίπλοκη ιστορία και κανέναν διαχωρισμό μεταξύ καλού και κακού. Με λίγα λόγια my cup of tea (όπως λένε οι φίλοι μου οι Άγγλοι). Αυτό σημαίνει ότι άμα κάτσω τον κώλο μου μέχρι το Πάσχα θα έχω ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα έτοιμο για το κοινό και για την δική μου ευχαρίστηση, μιας και προφανώς διαβάζω κάθε δημιούργημα μου και γελάω με αστεία μου και απλά μονολογώ πόσο καταπληκτική είμαι (ναι είμαι ψωνάρα, τι θες τώρα).

Θέμα Τρίτο: Νοέμβρης και τα λοιπά

Φτάσαμε στον Νοέμβρη. Οι στόχοι μου είναι να διαβάσω τα υπολειπόμενα τρία βιβλία της σειράς «The Raven Cycle». Δευτερεύον στόχος είναι οι 50.000 λέξεις του Nanowrimo, όχι ότι δεν το βάζω στο προσανατολισμό μου απλά δεν πιέζω τον ήδη πιεσμένο εαυτό μου. Τρίτο στην σειρά των στόχων έρχεται το να τελειώσω κάποιο από τα μισά βιβλία που έχω. Κάπου εδώ μπαίνει το Τέταρτο που είναι να μην ξεχνάω το Bullet Journal (χωρίς Bullets) μου και να το κάνω update κάθε μέρα. Πέμπτο στην σειρά είναι το instagram και το blog μου, που πρέπει να σταματήσω να παραμελώ. Ναι το έχω πει εκατοντάδες φορές και δεν το κάνω και ξέρετε κάτι(;) θα το πω και άλλες εκατοντάδες φορές μέχρι να σφηνώσει στο καταραμένο μυαλό μου και το κάνω επιτέλους. Υποτίθεται ότι θέλω να κάνω κάτι μέσα από το interwebs άρα δεν πρέπει να παραμελώ τα παιδιά του interwebs. Τέλος, έχω και σαν στόχο να σταματήσω να αγχώνομαι για ηλίθια πράγματα. Τώρα το άμα πρόκειται να σταματήσω δεν έχει καμία σημασία γιατί ξέρω από τώρα ότι δεν πρόκειται να γίνει αλλά είναι ωραίο να σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για ηλίθια πράγματα.

Για μένα δεν είναι ο Ιανουάριος ο μήνας να ξεκινήσεις μια διαφορετική ζωή, να αλλάξεις και όλες οι άλλες μαλακίες που λέμε κάθε πρώτη του μηνός, αλλά κάθε μήνας είναι ο μήνας της αλλαγής. Δεν πρέπει να περιμένουμε την πρώτη του μηνός για να αλλάξουμε αλλά να προσπαθούμε κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα.

Ώρα για αλλαγή για να σταματήσουν τα άγχη και τα νεύρα.

Θέμα Τέταρτο: Δεν υπάρχει

Αυτά έχω να πω σήμερα και θα σωπάσω για πάντα. Ότι πρόκειται να κάνω ή όχι μην φοβάστε θα το μάθετε γιατί συνεχίζω να είμαι ένα overdramatic πράγμα που θέλει όλη την προσοχή πάνω του. Για αυτόν τον λόγο είστε και εσείς εδώ. Έτσι σας αφήνω εδώ και τα ξαναλέμε όταν με φωτίσει ο Θεός να ανεβάσω ξανά.