#booktalk: Ο Ανεψιός του Μάγου

Lewis, C.S. (2008). Ο Ανεψιός του Μάγου. Αθήνα: Κέδρος
ISBN: 978-960-04-0359-6
ΣΕΛ.: 196

Αστέρια: 

#readathon18: Ένα βιβλίο που διαβάσατε σε ebook

Η Νάρνια… όπου τα ζώα έχουν ανθρώπινη φωνή… όπου καραδοκεί μία μάγισσα… όπου ένας νέος κόσμος πρόκειται να γεννηθεί. Στην τολμηρή τους προσπάθεια να σώσουν μια ζωή, δύο φίλοι βρίσκονται ξαφνικά σε έναν άλλο κόσμο, όπου μία κακιά μάγισσα προσπαθεί να τους κάνει σκλάβους της. Έπειτα όμως από το τραγούδι του λιονταριού Ασλάν υφαίνεται μια νέα χώρα, αυτή που θα γίνει γνωστή ως Νάρνια. Και στη Νάρνια όλα είναι δυνατά…

Hello people of Earth and beyond!

Σε μια κατάσταση μέγιστης ανίας και με μόνη πρόσβαση στο κινητό μου αποφάσισα να πιάσω το πιο μικρό βιβλίο που έχω στο usb μου. Έτσι ο κλήρος έπεσε στο Χρονικό της Νάρνια και εφόσον θα ξεκίναγα την σειρά με αυτόν τον τρόπο είπα να ξεκινήσω με το πρώτο χρονικά βιβλίο, αλλά όχι πρώτο εκδοτικά βιβλίο.

Στην αρχή του βιβλίου βλέπουμε δύο παιδιά, την Πόλυ και τον Ντίγκορυ, οποίοι λατρεύουν τις εξερευνήσεις. Έτσι ξεκινάνε ένα παιχνίδι εξερευνήσεων με κύριο άξονα την σοφίτα της Πόλυς, της οποίας τα ντουβάρια εκτείνονται και ενώνονται με τα υπόλοιπα σπίτια. Αποφασίζουν, λοιπόν, να μπουν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που θεωρείται στοιχειωμένο. Αντ’ αυτού καταλήγουν στο γραφείο του θείου του Ντίγκορυ. Εκεί ο θείος Αντρέας θα τους αναγκάσει να ταξιδέψουν, με την  βοήθεια μαγικών δαχτυλιδιών που έχει φτιάξει, σε κόσμους έξω από τον δικό του. Κάπως έτσι ξεκινάει η περιπέτεια των δύο παιδιών, η οποία τους οδηγεί στην Χώρα της Νάρνια, όπου γίνονται μάρτυρες της δημιουργίας της.

Μια πανέμορφη ιστορία και πανέξυπνη θα μπορούσα να πω, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία και άλλων σειρών που συνδέονται με την Νάρνια. Το κακό είναι ότι με άφησε παγερά αδιάφορη. Μπορεί να φταίει ότι είμαι εικοσιδύο και όχι πέντε, αλλά ήταν απλά αδιάφορη. Δεν βλέπεις κανέναν χαρακτήρα εξ ολοκλήρου, όλους τους περνάει απλά επιφανειακά και τα γεγονότα της ιστορία περνάνε τόσο γρήγορα. Ακόμα και να πέθαινε κάποιος από την ιστορία δεν θα με ένοιαζε καν, αντιθέτως θα το επικροτούσα γιατί θα γινόταν και κάτι ενδιαφέρον σε αυτό το βιβλίο. Καταλαβαίνεις ότι βιάζεται για να φτάσει στην δημιουργία της Νάρνιας, για το οποίο υποτίθεται το διαβάζεις, αλλά σου βάζει δύο χαρακτήρες με τις περιπέτειες τους. Δεν μπορείς να τα περνάς όλα γρήγορα. Ήταν σαν να είχε γράψει 110 σελίδες τσάμπα, απλά για να φτάσει στην δημιουργία της Νάρνιας.

Φτάνει, λοιπόν, και εκεί παίρνει τον χρόνο του. Υπερβολικά περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Δημιουργεί πανέμορφες εικόνες με εκτενής περιγραφές. Νιώθεις ότι είσαι εκεί αλλά και ότι δεν είσαι ταυτόχρονα. Δεν το έχω πάθει ξανά αυτό σε βιβλίο. Όταν αρχίζει να σε βάζει μέσα στο βιβλίο και να ενθουσιάζεσαι, σου ρίχνει μια μπουνιά και σε πετάει έξω. Εκεί βλέπει διάφορα «error 404. no interest found». Οι περιγραφές είναι τόσο εκτενής και λεπτομερειακές που καταντάν βαρετές. Κάποια στιγμή απλά πέρναγα γρήγορα γρήγορα για να φτάσω στην ουσία που δεν ήρθε ποτέ.

Το απόλαυσα, εξού και τα 2 αστέρια, απλά δεν θα το επέλεγα να το ξαναδιαβάσω και άμα είχα το βιβλίο στο σπίτι μου θα το χάριζα στην βιβλιοθήκη.

Βέβαια, αυτή είναι καθαρά η δική μου άποψη και ο οποιοσδήποτε μπορεί να το απόλαυσε. Άμα το έχετε διαβάσει και σας άρεσε αφήστε ένα σχόλιο από κάτω για να δω και μια άλλη πλευρά ώστε να μην είμαι τόσο απόλυτη.

---

Επιτέλους ανέβασα κριτική και έχετε δίκιο άμα φωνάζετε που είχα καιρό να ανεβάσω. Το reading slump όμως, που είχα από τα χριστούγεννα, αν και βελτιώθηκε παρέμεινε εκεί. Τώρα βέβαια νομίζω ότι ελευθερώθηκα από αυτήν την ασθένεια μιας και διαβάζω κανονικότατα και συνεπέστατα μπορώ να πω. Η νεκροψία θα δείξει.

Μέχρι να δείξει η νεκροψία όμως εγώ σας χαιρετώ.

Tootles!