#article: Όταν γράφεις ιστορίες…

Hello people of earth and beyond!

Μπορεί ο τίτλος να παραπλανά ολίγον τι τον αναγνώστη αλλά το παρόν άρθρο σχετίζεται με ιστορία, ή μάλλον καλύτερα να πω με ιδέες. Με ιδέες που χώνονται βαθιά μέσα στο μυαλό σου και δεν θέλουν να βγουν από εκεί μέχρι να της βγάλεις ο ίδιος με την βία πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί.

Τι εννοώ;

Αυτό θα εξηγήσω στις επόμενες γραμμές…

Σου έχει τύχει να βρίσκεσαι μέσα στο λεωφορείο και ξαφνικά από κάποιο οποιοδήποτε ερέθισμα να σου έρθει στο μυαλό μια ιδέα. Μια ιδέα που περιλαμβάνει έναν χαρακτήρα, έναν τόπο, ένα είδος, μία κίνηση. Και όσο προσχωράει η ημέρα, αυτή η ιδέα μεγαλώνει, αναπτύσσεται, εξελίσσεται σε κάτι άλλο. Ξαφνικά μπροστά σου εκτελίσσεται μια ολόκληρη ταινία. Ο χαρακτήρας σου έχει αποκτήσει συνήθειες, ιδιότητες, φίλους, συγγενείς. Έχει αποκτήσει έναν σκοπό και έναν στόχο. Τον βλέπεις μπροστά σου να τρέχει, να μπλέκει σε ιστορίες, σε περιπέτειες. Τον βλέπεις να χάνει δικούς τους ανθρώπους. Τον βλέπεις να χαίρεται και να κλαίει, να ερωτεύεται και να του ραγίζουν την καρδιά. Ξαφνικά αυτός ο χαρακτήρας είναι πιο αληθινός από τους ανθρώπους που περπατάνε γύρω σου.

Έτσι δημιουργείται η ιδέα. 

Μια ιδέα που εξελίχθηκε σε ιστορία.

Τώρα μπροστά σου έχεις μια ολόκληρη ιστορία με αρχή μέση και τέλος, αρκετά ενδιαφέρουσα για τα δικά σου δεδομένα. Ενθουσιάζεσαι και αρχίζεις να την αναπτύσσεις περισσότερο στο μυαλό σου. Τώρα έχεις και δεύτερο χαρακτήρα και τρίτο και τέταρτο. Τώρα έχεις μια τοποθεσία. Μια μάχη. Μια νίκη. Έχεις τις λεπτομέρειες που κάνουν τον χαρακτήρα σου ξεχωριστό μπροστά σου. Τα έχεις όλα έτοιμα… στο μυαλό σου.

Τι γίνεται μετά;

Όλα είναι μια χαρά στο μυαλό σου και μετά;

Τρέχεις στο σπίτι. Αρπάζεις χαρτί και μολύβι. Προσπαθείς να αναβιώσεις την ιστορία, να θυμηθείς όλες τις λεπτομέρειες. Δεν γίνεται όμως. Νιώθεις την ιστορία να σου γλυστράει από το χέρι σαν να προσπαθείς να πιάσεις νερό. Απογοητεύεσαι. Βλέπεις όλον τον κόσμο που δημιούργησες στο μυαλό σου να γκρεμίζεται.

Τι θα μπορούσες να κάνεις όμως;

Εγώ έχω δημιουργήσει ένα μικρό τετραδιάκι, με το όνομα «story book». Αυτό το τετραδιάκι είναι μικρό σε μέγεθος για τον απλούστατο λόγο να μπορώ να το κουβαλάω παντού μαζί μου. Έχω, λοιπόν, το τετραδιάκι μου και έναν στυλό πάντα μαζί μου. Έτσι μόλις μου έρχεται η ιδέα στο μυαλό και θεωρώ ότι την έχω πλάσει αρκετά, αρχίσω να την καταγράφω, όσες σελίδες και αν χρειαστεί. Αρχίζω με την γενική ιδέα. Συνεχίζω στις λεπτομέρειες και καταλήγω στα ειδικότερα πράγματα όπως αμφίεση, ονόματα, χρώμα μαλλιών, ειδικά χαρακτηριστικά του κόσμου που μόλις έπλασα στο μυαλό μου. Έτσι αποφεύγω να νιώθω αυτόν τον πόνο του να χάνεις την ιστορία από τα χέρια σου.

Άμα είμαι σε μια κοινωνική κατάσταση που δεν μου επιτρέπει να την καταγράψω, προσπαθώ να την θυμάμαι όσο περισσότερο μπορώ μέχρι να μου δωθεί η ευκαιρία να αρπάξω τον στυλό και να γράψω. Σε εκείνες τις περιπτώσεις προσπαθώ να πιάσω απλά την γενική σκέψη όσο περισσότερο και καλύτερα μπορώ. Δεν με απασχολούν οι λεπτομέρειες, γιατί άμα κάποια στιγμή στο μέλλον πιάσω ξανά αυτήν την ιδέα, θα μπορώ να την αναπτύξω εκείνη την στιγμή. Το βασικό για μένα είναι να έχω πιάσει την γενική ιδέα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το αποτέλεσμα είναι να έχω ένα τετράδιο γεμάτο ιδέες για ιστορίες, στο οποίο μπορώ να τρέξω όταν μπλοκάρει το μυαλό μου ή θέλω να φρεσκάρω την δημιουργικότητα μου. Κάποιες μπορεί να μην τις πιάσω ποτέ. Κάποιες όμως μπορεί να γίνουν τα καλύτερα μου βιβλία. Σίγουρα οι περισσότερες θα είναι όμορφες αναμνήσεις κάποιων καταστάσεων ή του τι μπορεί να δημιουργήσει το μυαλό μου.

Εσείς τι κάνετε όταν μια ιστορία σας κολλήσει στο μυαλό και δεν λέει να πάει πουθενά αλλού;

---

Αυτό από εμένα για σήμερα και μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ,
Η αρθρογράφος της καρδιάς :3