Στην Ελλάδα οι απεργίες εργατριών ξεκίνησαν στις 13 Απρίλη του 1892, από υφάντριες που δούλευαν στο εργοστάσιο Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά. εξαιτίας την μείωσης στην αμοιβή των εργατριών από 80 λεπτά σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος.
Αυτή ήταν η αρχή και τα επόμενα χρόνια, οι γυναίκες εργάτριες έλαβαν μέρος σε πολλές διαδηλώσεις ενάντια της ανισότητας και των συνθηκών δουλειάς. Σε αυτούς του αγώνες υπήρχαν και αρκετά θύματα.
Το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία με την συμμετοχή αρκετών εργατριών, εξαιτίας τον άσχημων συνθηκών δουλειάς και των μικρών μεροκάματων. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926, στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα δύο παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8/8/1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Το 1927 σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Κωνσταντέλλη, επίσης από το Αγρίνιο. Αλλά και η Αναστασία Καρανικόλα, στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης, στις 9/5/1936.
Έχουν γίνει τόσες μάχες και ακόμα γίνονται για να αποκτήσουν οι γυναίκες εργάτριες ίδιους μισθούς και ίδια μεταχείριση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Με κοροϊδίες τύπου «δεν θα έχετε άδεια κύησης γιατί ο άνδρες δεν έχουν» προσπαθούν να ρίξουν την αξία των αγώνων και των θυσιών.
Η γυναίκα είναι μητέρα, νοικοκυρά, εργάτρια. Κάθε μέρα χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα και πάλι να την κατηγορούν ότι αφήνει κάτι απέξω. Άμα εργάζεται αρκετά τότε δεν είναι καλή μητέρα. Άμα μένει σπίτι να προσέχει τα παιδιά της τότε εξαρτάται από τον άνδρα της. Άμα δουλεύει και ασχολείται με τα παιδιά της τότε έχει το πιάτο της πολύ γεμάτο. Άμα δουλεύει και ο άνδρας είναι στο σπίτι με τα παιδιά, τότε δεν σέβεται τα παντελόνια του άνδρα της. Άμα θέλει να ασχοληθεί με την εργασία της και όχι να κάνει οικογένεια στην δεκαετία των 20 τότε θα μείνει γεροντοκόρη. Άμα θέλει να οικογένεια από την δεκαετία των 20 τότε δεν ξέρει τι κάνει γτ είναι μικρή. Υπάρχουν από παντού πιέσεις ακόμα και ηθικές.
Το γυναικείο κίνημα είναι ακόμα στα πάνω του και δεν θα ξεφουσκώσει μέχρι να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται.
Λίγη ιστορία για μια τέτοια ιστορική μέρα.
Για το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα διάβασε εδώ.
Βιβλιογραφία
Wikipedia
rizospastis.gr
Μια σκέψη σχετικά μέ το “#history: 8 Μαρτίου – Η μέρα της γυναίκας (2/2)”