#booktalk: Ο Χορός των νεκρών

Άποψη Μαμάς:

«Σαν φανατική της Αγκάθα Κρίστι και του σε Άρθουρ Κόναν Ντόυλ το αστυνομικό μυθιστόρημα για μένα είναι ένα είδος εξαιρετικό και το λατρεύω. Και ο Φίλιπ Μάρλου του Ρέημοντ Τσάντλερ σε ορισμένα είναι πολύ καλός αλλά παρεξηγημένος. Το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα εκπροσωπείται ωραιότατα με τον αγαπημένο και λατρεμένο Μπέκα του Γιάννη Μαρή. Έτσι αποφεύγω να διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα γιατί συνήθως απογοητεύομαι οικτρά. Βέβαια υπήρξαν και βιβλία που με γοήτευσαν σε αυτό το είδος (Ασώματος άνθρωπος, Αιχμηρά αντικείμενα κ.α). Ειδικά όταν φίλοι μου γράφουν κάτι τέτοιο προσπαθώ να μη τα διαβάζω για να μην τους πω τη γνώμη μου.

Έτσι όταν η Ερατώ μου έφερε το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση «Ο χορός των νεκρών» να της πω τη γνώμη μου ήμουν λίγο κάπως. Όμως μπορώ να πω ότι μετά από πολύ καιρό ξενύχτησα να το τελειώσω.

Ο Άντερς Οικονομίδης ο ήρωας του δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό, δεν είναι η μεγάλη διάνοια και τον συμπαθείς γιατί θα μπορούσε να είναι ο γείτονάς σου. Η ιστορία επηρεασμένη από το μεγαλύτερο έγκλημα της εποχής μας σου δίνει από την αρχή μια ικανοποίηση. Και ο κακός δεν είναι ο συνηθισμένος εγκληματίας και από μια πλευρά θα ήθελες να σωθεί. Ωραία πλοκή που δεν «κάνει κοιλιά» δεν σε αφήνει στο να ψάχνεις τον δολοφόνο αλλά στο πως θα τον αντιμετωπίσεις. Τα στοιχεία στα δίνει σιγά σιγά αλλά όχι και ουρανοκατέβατα. Και το τέλος αναπάντεχο. Λοιπόν θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του και το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους εραστές του είδους.»