#booktalk: Η Πειθήνια

Sue Me, T. (2012). Πειθήνια. Αθήνα: Λιβάνη.

Αστέρια: 

Hello people of Earth and beyond και καλωσορίσατε σε ένα ακόμα ταπεινό ποστ μου. Σε λίγο φτάνουμε στο τέλος του 2017 και μου έχει μείνει ένα βιβλίο για να συμπληρώσω τα 30 βιβλία που είχα βάλει ως challenge στο goodreads. Μπράβο μου!!!!

Το βιβλίο νούμερο 28 ήταν μια άκυρη αγορά, ένα μεσημέρι του Αυγούστου. Ήταν μια ξαφνική απόφαση ανάγνωσης στις 8 η ώρα το απόγευμα στις 18/12. Από την στιγμή που το έπιασα στα χέρια μου δεν το άφησα κάτω. Το τελείωσα στις 3 η ώρα το πρωί.

Μιλάμε για το «Η Πειθήνια» της Tara Sue Me, ένα βιβλίο που συγκαταλέγεται στην ερωτική λογοτεχνία (εξ ου και το «άκυρη αγορά») και εκδίδεται από τον Εκδοτικό Οίκο Α. Α. Λιβάνη.

Χτες το απόγευμα, λοιπόν, καθόμουν στο κρεβάτι και κοίταζα το ταβάνι καθώς βαριόμουνα την ζωή μου. Αυτό το διάστημα διαβάζω το «Ο χορός των νεκρών» του Βαγγέλη Γιαννίση, αλλά δεν είχα όρεξη να διαβάσω κάτι αστυνομικό. Είχα την όρεξη για κάτι το διαφορετικό, αλλά και μικρό για να μην κολλήσω με άλλο ένα αδιάβαστο. Τότε θυμήθηκα την παράξενη αγορά που είχα κάνει πριν από κάτι μήνες. Ένα βιβλίο με πρωταγωνίστρια μια βιβλιοθηκάριο. Το έπιασα στα χέρια μου και ξεφυσηξα «Το πολύ πολύ να το παρατήσω».

Δεν είχα πολλές ελπίδες για αυτό το βιβλίο εξαιτίας της υπόθεσης. Το βιβλίο μιλάει για την Αμπιγκέιλ Κινγκ, μια βιβλιοθηκάριο, η οποία τυχαίνει να γνωρίζει ότι ο γοητευτικός και ιδιοφυής ιδιοκτήτης του Βιομηχανικού Ομίλου Γουέστ, Ναθάνιελ Γουέστ, έχει και μια άλλη, κρυφή πτυχή. Ο Ναθάνιελ είναι ο τύπος του κυρίαρχου και εξασκεί αυτήν την ερωτική του πλευρά στα κρυφά. Τώρα όμως ψάχνει καινούργια υποτακτική και η Άμπι αποφασίζει να στείλει αίτηση, αφού έκανε μια μεγάλη έρευνα για να μάθει τα πάντα για αυτόν τον κόσμο. Πειθήνια η Άμπι θα παραδοθεί στον Ναθάνιελ και θα αρχίσει να τον ερωτεύεται παρά την θέληση της. Αυτή είναι η υπόθεση, τίποτα το παραπάνω τίποτα το παρακάτω.

Μέσα από σκηνές παθιασμένου σεξ βλέπουμε την σχέση της Άμπι με τον Ναθάνιελ να μεγαλώνει και να παίρνει διαστάσεις για τις οποίες κανένας από τους δυο δεν ήταν έτοιμος. Γραμμένο από την οπτική γωνία της Άμπι (στο πρώτο ενικό) βλέπεις την μάχη που δίνει ο λογικός και ο παράλογος εαυτός της απέναντι στις καινούργιες εμπειρίες που γνωρίζει.

Ήταν άκρως εθιστικό και το διάβασα μονοκοπανιά γιατί ήθελα να μάθω τι γίνεται μετά. Από την αρχή μπαίνει σε σκηνές σεξ και κάνει αυτό που υπόσχεται σαν ερωτική λογοτεχνία. Όποιος το πάρει στα χέρια του και πει «α πολλές ερωτικές σκηνές έχει» τότε δεν ήξερε τι αγόραζε, συγνώμη κιόλας. Παρά όμως τις ερωτικές σκηνές, είχε μια ενδιαφέρουσα πλοκή που αναπτυσσόταν με ένα  νορμάλ τρόπο. Είχε χαρακτήρες αληθινούς και λογικούς χωρίς να υπάρχει ο παραλογισμός του έρωτα και της φαντασίωσης όπως σε άλλα τέτοια βιβλία (γκουχουΠενήνταΑποχρώσειςΤουΓκριγκουχου).

Οι χαρακτήρες είχαν βάθος. Είχαν εξέλιξη. Έβλεπες το πόσο διαφορετικά ξεκίνησαν και το πόσο διαφορετικά κατέληξαν. Οι αντιδράσεις του ήταν λογικές και σκέφτονταν πριν λειτουργήσουν, παρά το παράλογο της πλοκής. Τι εννοώ το παράλογο της πλοκής. Ο πάμπλουτος δέχεται την φτωχή και ζουν στιγμές απείρου κάλους. Όλοι θα θέλαμε έναν Ναθάνιελ Γουέστ αλλά είναι πολύ ουτοπικό για να συμβεί. Παρά αυτού οι χαρακτήρες λειτουργούν λογικά. ΛΟ-ΓΙ-ΚΑ. Η πρωταγωνίστρια έκανε ολόκληρη έρευνα πριν συμφωνήσει σε οτιδήποτε BDSM. Έβαζε όρια στον εαυτό της και δεν δεχόταν τα πάντα. Ήξερε ότι η σχέση της με τον Ναθανιελ είναι καθαρά κυριάρχου-υποτακτικής και τίποτα παράπανω και γι αυτό δεν πίεζε τις καταστάσεις. Ο ίδιος ο Ναθάνιελ δεν ήταν πιεστικός και άξεστος και αυταρχικός. Ήξερε ότι σαν κυρίαρχος έπρεπε να βάζει στα καθήκοντα του την ευχαρίστηση της αλλά και την εκπαίδευση της. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε μήνες και δεν την πίεσε για κάτι παραπάνω. Δεν ήταν απόμακρος. Ήταν ζεστός, ανοιχτός και γλυκός. Ακόμα και την τραγωδία, που τον ακολουθούσε και τον έκανε τραγικό πρόσωπο, δεν την χρησιμοποιούσε συνεχώς για να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Η φίλη της πρωταγωνίστριας δεν υποβίβασε ποτέ την Άμπι για την ομορφιάς της, την δεχόταν με όλες τις ανωμαλίες της (καθώς αυτό θεωρούσε ότι ήταν οι ερωτικές της προτιμήσεις) και ποτέ μα ποτέ δεν την έκανε να νιώσει άσχημα. Θεωρούταν όμορφη γιατί πρόσεχε λίγο παραπάνω τον εαυτό της αλλά την Άμπι ποτέ δεν την έριξε αυτό ψυχολογικά γιατί ήταν μια ανεξάρτητη δυνατή γυναίκα. Δεν δέχτηκε καν το αυτοκίνητο που ήθελε ο Ναθάνιελ να της πάρει (ο οποίος την ρώτησε πρώτα και δεν λειτούργησε παρορμητικά) και απαίτησε να μην της πάρει τέτοιο δώρο και αυτός ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ την άποψη της.

Αυτό είναι το καλό με τους χαρακτήρες της Tara Sue Me, είναι όλοι δυνατοί με τον δικό τους τρόπο και πιστεύουν στον εαυτό τους.

 Το καλύτερο είναι ότι κρατάει τον ρομαντισμό που εκδίδει το φιλί στο στόμα. Ο Ναθάνιελ υποστήριζε ότι το φιλί στο στόμα ήταν περιττό και ποτέ δεν φιλήθηκαν στο στόμα. Αυτό όμως βοήθησε στο όταν πραγματικά εξέφρασαν την αγάπη τους, αν και είχε δει τόσες ερωτικές σκηνές μέσα στο βιβλίο, να πεταρίσει η καρδιά σου και να κάνεις σαν μικρό παιδί για ένα απλό φιλί. Το έκανε μαζί της σε κάθε κεφάλαιο πάνω από μία φορά αλλά όταν την φίλησε στο στόμα ένιωσες λες και τίποτα από τα άλλα δεν συναίβεναν και φώναζες υπέρ αυτής της απλής καθημερινής κίνησης.

Παρά το πρώτο ενικό που χρησιμοποιεί δεν ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια. Δεν εννοώ ότι δεν μπήκα μέσα στο βιβλίο και δεν με φαντάστηκα σαν Άμπι με τον κούκλο Ναθάνιελ δίπλα μου. Προφανώς και το φαντάστηκα αυτό. Εννοώ ότι παρά τον πρώτο ενικό, εγώ ένιωθα ότι το διάβαζα σε τρίτο ενικό. Δεν ξέρω γιατί. Αυτό όμως με έκανε να το αγαπήσω ακόμα περισσότερο γιατί δεν πολυσυμπαθώ τα βιβλία σε πρώτο ενικό και τα αποφεύγω όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν μου αρέσει να με ταυτίζει με το έτσι θέλω με τον χαρακτήρα. Θέλω να το αποφασίζω μόνη μου και να αφήνω αργά αργά τον εαυτό μου να βυθίζεται στην ιστορία. Με το πρώτο ενικό γίνεται βίαια η απόσχιση από την ιστορία και η επιστροφή στον πραγματικό κόσμο, και πιστέψτε με αυτό πονάει αρκετά.

Δεν είχα πολλές ελπίδες για αυτό το βιβλίο εξαιτίας της υπόθεσης. Η Tara Sue Me, όμως, το έκανε σωστά. Έπιασε ένα taboo και το έφερε σε ένα σημείο που απλά δεν σε ένοιαζε που διάβαζες ερωτική λογοτεχνία, ένιωθες ότι διάβαζες ένα ρομαντικό βιβλίο όσο ηλίθιο και αν ακούγεται. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα το 2017 είναι αυτό. Άμα μου το έλεγες την ώρα που το αγόραζα θα σε κορόιδευα. Το αγόρασα απλά γιατί όλοι πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα βιβλίο από κάθε είδος στο σπίτι μας και η πρωταγωνίστρια ήταν βιβλιοθηκάριος. Τώρα απλά λατρεύω τον παρελθοντικό εαυτό μου και πρόκειται να το διαβάσω ξανά και ξανά.

Αποτελεί το πρώτο βιβλίο τριλογίας και περιλαμβάνει την οπτική γωνία της Άμπι. Το ακολουθεί το βιβλίο «Ο Κυρίαρχος» που αποτελεί την οπτική γωνία του Ναθάνιελ. Την τριλογία τελειώνει το βιβλίο «Η Εκπαίδευση» που αποτελεί την συνέχεια της ιστορίας. Τυπικά αποτελεί διλογία με το πρώτο βιβλίο να έχει βγει και από τις δύο οπτικές γωνίες.

---

Αυτά είχα να πω για αυτό το βιβλίο. Πριν ρωτήσεις, προφανώς το σύγκρινα στο μυαλό μου με το «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» και το «Η Πειθήνια» νίκαγε σε κάθε σύγκριση.

Δώσε του μία ευκαιρία και γράψε μου της εντυπώσεις σου στα σχόλια. Γενικά πες μου την εντύπωση σου και άμα διαβάζει τέτοια λογοτεχνία πρότεινε μου κανένα βιβλίο. Έλα να γίνεται συζήτηση!!

Μέχρι την επόμενη φορά σε φιλώ :*