#booktalk: Fifty Shades of Grey

James, E L. (2012). Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι. Αθήνα: Πατάκη.

Αστέρια: 

Fifty Shades of Grey ή πιο συγκεκριμένα Fifty Shades of NAY!

Hello people of Earth and beyond και καλωσορίσατε σε μια ακόμη συζήτηση πάνω στο αγαπημένο μας θέμα: το βιβλίο! Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολυσυζητημένο βιβλίο το γνωστό σε όλους μας «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι».

Η παρούσα συζήτηση καλό είναι να μην αναγνωστεί από μεγάλους υποστηρικτές του βιβλίου! Δεν μου αρέσει να μιλάει άσχημα για ένα βιβλίο αλλά δυστυχώς εδώ θα πέσει χολή φίλες και φίλοι μου!

Εφόσον όλοι συζητάγανε (και ακόμα συζητάνε) για αυτό το βιβλίο και εφόσον υπήρχε το βιβλίο στην δημοτική βιβλιοθήκη, το δανείστηκα για να το διαβάσω. Δεν μου πρόσφερε, όμως, καμία ώρα διασκέδασης.

Εκτός από το γεγονός ότι ήταν κακογραμμένο, που μπορεί να οφείλεται και στην μετάφραση (προσπαθώ να το δικαιολογήσω κάπως), ένιωθα ότι διάβαζα φανφικτιον στο wattpad.

-Για όποιον δεν ξέρει το wattpad είναι μια ιστοσελίδα όπου έχει όχι και τόσο ποιοτικά λογοτεχνικά συγγραματα. Βέβαια υπάρχουν και κάτι διαμάντια τα οποία είναι ότι καλύτερο υπάρχει-

Το βιβλίο αναφέρεται στην κλασσική ιστορία του χαμηλών τόνων κοριτσιού, χωρίς πολλά λεφτά, που γνωρίζει τον υπερβολικά πλούσιο άντρα. Ο άντρας είναι μυστήριος και ψυχρός αλλά η κοπέλα του μαλακώνει σιγά σιγά την καρδιά. Τόσο μέγαλο taboo!

Η φοιτήτρια λογοτεχνίας Αναστέζια Στιλ, αφού την αναγκάζει η συγκάτοικος της μιας και είναι άρρωστη, παίρνει συνέντευξη για το περιοδικό του Πανεπιστημίου, στην θέση της συγκάτοικου της, από τον επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι. Ο Κρίστιαν είναι ένας πανέμορφος νεαρός στην ηλικία των 27 χρονών. Η Αναστέζια είναι μια αφελής και αφώα κοπέλα στην ηλικία των 21 χρονών. Αμέσως μόλις μπαίνει στο γραφείο του νιώθει την δύναμη της γοητείας του και πέφτει θύμα της, όμως η συνάντηση δεν πήγε τόσο καλά καθώς έγινε λιγουλάκι ρεζίλι. Πεπεισμένη, λοιπόν, ότι η συνάντηση του δεν πήγε καλά, προσπαθεί να τον βγάλει από το μυαλό της, μέχρι που εκείνος εμφανίζεται αναπάντεχα στο μαγαζί όπου δουλεύει και της προτείνει να βγουν.

Εκείνη δέχεται (άλλο που δεν θέλει) αλλά αμέσω εκείνος το μετανιώνει (μάλλον) και την προειδοποιεί να μείνει σε απόσταση. Γιατί προφανώς ζητάς να βγεις ραντεβού με μια κοπέλα, που δεν χρειαζόταν να συναντήσεις ποτέ ξανά στην ζωή σου, για να της πεις να κρατήσει εκείνη απόσταση. Μα ποια η λογική σου κύριε Γκρέι. Αφελής, όπως είναι η Αναστέζια, ο ψυχρός εαυτός του Κρίστιαν και η χαζή λογική του, την έκανε να τον θέλει περισσότερο.

Ο Γκρέι όμως έχει του προσωπικούς τους δαίμονες που τον βασανίζουν (τώρα ποιοι είναι αυτοί δεν πολύ κατάλαβα να πω την αλήθεια) και η ανάγκη να εξουσιάζει τον κυριεύει. Δέχεται να βάλει στον σκοτεινό κόσμο του την Αναστέζια και ξεκινούν μια παθιασμένη ερωτική σχέση, όπου εκείνη ανακαλύπτει περισσότερα για τα χούγια της αλλά και τα σκοτεινά μυστικά του μυστηριώδη Κρίστιαν Γκρέι.

Πραγματικά σε όλο το βιβλίο προσπαθούσα να βρω την πλοκή και να πιαστώ από αυτήν ώστε να κρατήσω έστω κάτι από αυτό το βιβλίο. Δεν την βρήκα ποτέ. Ξέρεις, όμως, κάτι; Θα μπορούσε να είναι ένα καταπληκτικό love story άμα δεν μου έβαζες τόσο σεξ και τόσο ρηχούς χαρακτήρες. Δεν έχω θέμα με το σεξ στα βιβλία, αντιθέτως αν είναι γραμμένο καλά το απολαμβάνω κιώλας. Το θέμα μου είναι με το πόσο κακογραμμένο είναι το βιβλίο.

Κούνησε πολύ το αναγνωστικό κοινό και αργότερο το κινηματογραφικό κοινό, με τις περίεργες ορέξεις των πρωταγονιστών και τον ρομαντισμό της αβουλίας στην γυναίκα. Πολλοί είπαν επιτέλους ένα βιβλίο για την κοινότητα του bdsm. Δεν δείχνει, όμως, αυτό. Θέλετε bdsm; Διαβάστε το «Η Πειθήνια» της Tara Sue Me. Εκεί έχει πραγματική εκπροσώπηση της κοινότητας.

Το «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» για μένα ήταν απλά μια ωδή στην χαζομάρα της γυναίκας, η οποία κάνει ότι θέλει ο άντρας για να τον ευχαριστήσει και εκείνος την κάνει να νιώθει άξια της μοίρας της. Είναι μια ωδή στον δήθεν ρομαντισμό για να ρίξω την κοπέλα στο κρεβάτι. Μια ωδή στο δεν-ξέρω-τι-θέλω. Προσπάθησε η συγγραφέας να δώσει βάθος σε χαρακτήρες που ήταν ρηχοί και όταν είδε ότι δεν μπορούσε απλά παράτησε την προσπάθεια. Όλα γύριζαν γύρω από την καύλα (συγνώμη κιώλας, προσπάθησα να κρατηθώ) του Κρίστιαν Γκρέι και αποσιωπόταν το γεγονός ότι πίεζε την Αναστέζια για να κάνει το τι ήθελε ο ίδιος, κάνοντας την να πιστεύει ότι φταίει η ίδια. Αυτό, φίλε μου, είναι συναισθηματική βία. Άσε που προσπαθούσε να την ρίξει με ανούσια ακριβά δώρο. Βέβαια, τώρα θα μου πείτε και ποιος δεν το προσπαθεί!

Overall, απλά δεν ήταν το cup of tea μου. Δεν θα συνεχίσω την σειρά για τους εμφανής λόγους.

Βέβαια, αγαπητέ μου αναγνώστη, αυτό δεν σημαίνει ότι σου απαγορεύω να το διαβάσει ή να νιώθεις άσχημα που το απόλαυσες. Καλά θα κάνει άμα το διαβάσεις. Καλά έκανες άμα το απόλαυσες. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη!

---

Πες μου στα σχόλια κάτω τι σου άρεσε ή τι δεν σου άρεσε στο «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι».

Μέχρι την επόμενη φορά σε φιλώ :* :*