Της Κατερίνας
Ρέντελ, Ρ. (1991). Η κούκλα που σκοτώνει. Αθήνα: Ωκεανίδα.
Γεια!! ΝΑΙ και πάλι εδώ! ΝΑΙ ένα πράγμα που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι δεν γλιτώνετε από εμένα! Αυτό για 2 σημαντικούς λόγους: 1) ΤΡΕΛΑΊΝΟΜΑΙ να μιλάω για βιβλία και 2) το έχω υποσχεθεί στην φίλη μου την Ερατώ ότι κάθε φορά που θα τελειώνω ένα βιβλίο θα πετάω την αποψάρα μου στο τραπέζι και θα αναγκάζω ανθρώπους να την διαβάζουν! Οπότε μπλέξατε…
Αυτή την φορά θα μιλήσω για το βιβλίο “Η κούκλα που σκοτώνει” της Ρουθ Ρέντελ. Η ιστορία είναι ότι – μαντέψτε – ήμουν στην δουλειά και ένα μέλος επιστρέφει αυτό το βιβλίο. Καθώς λοιπόν πέφτει στα χέρια μου και σαν κλασική περίεργη αποφασίζω ε να ρίξω μια ματιά βρε αδερφέ.
Το βιβλίο ξεκινάει με μία οικογένεια η οποία αποχαιρετά στις τελευταίες τις στιγμές την μητέρα, ένα τραγικό συμβάν που υποθέτεις θα παίξει σημαντικό ρόλο στην πλοκή της ιστορίας. Παράλληλα αναφέρει έναν νεαρό ο οποίος ορφανός και με κάμποσα αδιάφορα αδέρφια προς εκείνον προσπαθεί να συναντήσει έναν συγγενή ο οποίος θα τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του. Όλα αυτά σε παλαιότερη εποχή στην Αγγλία (ακριβή χρονιά δεν θυμάμαι).
Η οικογένεια λοιπόν μένει χωρίς μάνα. Απομένουν δηλαδή ο πατέρας, η κόρη και ο γιος. Ο πατέρας ένας επιχειρηματίας σχετικά αδιάφορος με τα παιδιά του, ο 15 χρονών γιος και η μοναχική κόρη περίπου 21 χρονών. Η ιστορία ξεκινά με τον μικρό γιο να αποφασίζει να ασχοληθεί με την λευκή μαγεία. Έχει την υποστήριξη της μεγάλης του αδερφής και αυτό κυρίως επειδή εκείνη εκ γενετής έχει σε εμφανές σημείο στο πρόσωπο ένα σημάδι, όπου είναι και ο λόγος της μη κοινωνικοποίησης της. Καθώς περνάει ο καιρός και ο γιος το έχει πάρει πιο σοβαρά φτιάχνοντας ένα δωμάτιο του σπιτιού ναό ο πατέρας φέρνει νέα νύφη στο σπίτι. Τα χρόνια περνάνε μας δείχνει σύντομα ότι τα παιδιά μεγάλωσαν και σιγά σιγά ο τότε μικρός γιος αρχίζει να γλυκοκοιτάζει κοριτσάκια – προφανώς – και καταλαβαίνει επιτέλους ότι όλα αυτά με την μαγεία είναι βλακείες.
Όμως δεν αποθαρρύνει καθόλου την αδερφή του δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερες αυταπάτες. Στη προσπάθεια της εκείνη να ξεφύγει από την μοναξιά της ¨επικοινωνεί¨με πνευματιστές με την μητέρα της και το ρίχνει στο πιοτό. ΠΟΛΥ. Η τύπισσα γίνεται τύφλα. Δηλαδή κάθε απόγευμα αντί να πιει ένα ποτήρι τσάι πίνει 1-2 μπουκάλια κρασί. Αυτή ακόμη αρχίζει να σκέφτεται ότι σκοτώνει κόσμο.
Ας συντομεύω. Μέσα στις αυταπάτες τις αυτή φτιάχνει μία κούκλα και βάζει τον αδερφό της να πει ένα και καλά ξόρκι να διώξουν την μητριά της. Παρόλα αυτά εκείνη πεθαίνει και η αλήθεια είναι δεν φταίει η κούκλα.
Στη συνέχεια πιστεύει πως η κούκλα σκοτώνει και έναν άλλο και σε μια φρενήρη κατάσταση ο αδερφός της προσπαθεί να την σταματήσει.
Ο άλλος ο ορφανός καταλαβαίνεις γρήγορα ότι πάσχει από διπολική διαταραχή και μανία καταδίωξης με αποτέλεσμα να σκοτώσει μία άκυρη.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Το τέλος ήταν το πιο απογοητευτικό τέλος που μπορεί να έχει ένα καταραμένο βιβλίο που σε παιδεύει τόσες μέρες με τους 2 παλαβούς που δεν συναντιούνται που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ μεταξύ τους σε όλο το βιβλίο. Σε καταλήγει σε τέλος χωρίς κατάληξη. Όχι απλά σε αφήνει λίγο λιγουλάκι να φανταστείς κάτι αλλά έτσι όπως στο κόβει γράφεις και συνέχεια. Απλά σε κρεμάει. Με θύμωσε. Αρκετά. Δεν γίνεται να στο κόβει έτσι!!! Λες και την ώρα που το έγραφε την έπιασε κάποιος στα πράσα και το σταμάτησε και το έδωσε στον εκδότη! Ούτε σεξ να έκανε και να μπήκαν μέσα οι γονείς της!!! Ενώ σαν βιβλίο έχει προοπτικές γιατί μιλάει για το πως οι άνθρωποι, ο καθένας ξεχωριστά, αντιμετωπίζει το πένθος του, για το πως η κοινωνία μπορεί να σε κάνει να κλειστείς τόσο πολύ και να νιώσεις τόση μοναξιά για κάτι που σου έδωσε απλά η φύση, για το πως είναι να σε αγνοούν άνθρωποι δικοί σου και να τραμαυτίζεσαι και να μην υπάρχει καμία περίθαλψη. Αντί λοιπόν να ολοκληρωθεί αυτός ο συλλογισμός σε αφήνει απλά στα κρύα του λουτρού.
Πιστεύω σου δίνει κάτι να σκεφτείς αλλά δεν σου δίνει τέλος. Είναι ένα βιβλίο που έχει αρχή και μέση. Αυτό. Αξίζει εάν το δεις και από άλλες πλευρές που πιθανόν θέλει να περάσει η συγγραφέας. Συνολικά πιστεύω ότι όχι μόνο ένα βιβλίο αλλά και διάφορες καταστάσεις καλό θα ήταν να τις εξετάζουν όσο μπορούμε πιο σφαιρικά και πάνω από όλα με κριτική σκέψη!
Αυτά από εμένα! Πολλά φιλιά,
#knowitall
Έτσι εγκαινιάζουμε την Κυριακή την Ξενία.
Άμα θες και εσύ να συμμετέχεις μπορεί να το κάνεις με 5 απλά βήματα:
Βήμα Πρώτο: Πιάστε ένα βιβλίο στα χέρια σας
Βήμα Δεύτερο: Διαβάστε το βιβλίο που κρατάτε
Βήμα Τρίτο: Πιάστε έναν υπολογιστή
Βήμα Τέταρτο: Γράφτε την άποψη σας
Βήμα Πέμπτο: Στείλτε την στην διεύθυνση: bookitocat@gmail.com μαζί με το ονοματεπώνυμο σας
Έτοιμοι!
Περιμένουμε τα άρθρα σας!
bookitocat.com 