#booktalk: Επικίνδυνο Καλοκαίρι

81793619-2aa8-4cb4-8d22-dcb96cfa84c6_2

Μαρής, Γ. (1990). Επικίνδυνο Καλοκαίρι. Αθήνα: Ατλαντίς.

Οφείλω να ομολογήσω ότι Γιάννη Μαρή δεν έχω ξαναδιαβάσει. Την σειρά βέβαια «Αστυνόμος Μπέκας» την έχω εκτιμήσει δεόντως. Πραγματικά αυτή η σειρά ήταν μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνικές σειρές και έτσι αποφάσισα, μετά από αρκετά θετικά σχόλια της μητέρας μου, να αρπάξω ένα βιβλίο του και να το διαβάσω. Μιας και είναι καλοκαίρι το «Επικίνδυνο Καλοκαίρι» το θεώρησα το πιο κατάλληλο.

Από το τίτλο θεώρησα ότι θα είναι κάτι που έγινε κάποιο καλοκαίρι. Κανένας φόνος σε νησί. Καμιά απάτη κοντά σε θάλασσα. Κάτι που να έχει σχέση με την θάλασσα βρε παιδί μου. Καμία σχέση. Πάντως το εξώφυλλο είναι ακριβώς μέσα στο θέμα κάτι είναι κι αυτό. Σε θάλασσα μία φορά η ιστορία δεν εξελίσσεται αλλά στην Κηφισιά. Το βιβλίο ακολουθάει τον μεγαλοδικηγόρο Ανδρέα Λαμπρινό που κάποιο βράδυ στην Κηφισιά παραλίγο να χτυπήσει μια κοπέλα. Τι παραλίγο δηλαδή την χτύπησε. Μια νέα και όμορφη κοπέλα ρίχνεται μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου του είτε επειδή την έσπρωξαν είτε επειδή ήθελε να αφήσει αυτήν την γη και να πάει εις τόπον χλοερών. Κανείς δεν ξέρει.

Ο Ανδρέας Λαμπρινός, εκτός από δικηγόρος και καθηγητής βεβαίως βεβαίως, την τελευταία στιγμή φρενάρει και παίρνει την κοπέλα που του συστήθηκε ως Ρεα (spoiler alert δεν την λένε Ρέα, wow πόσο απρόσμενο) στο εξοχικό του σπίτι εκεί κοντά. Μια πανέξυπνη κίνηση κατά την γνώμη μου. Προφανώς όταν είμαι ένας 50χρονος άντρας και παραλίγο να χτυπήσω μια 20χρονη κοπέλα την παίρνω σπίτι μου, χωρίς να πηγαίνω στην αστυνομία, what can possibly go wrong. Ανάμεσα στον ώριμο άνδρα (έτσι τον αποκαλεί η περιγραφή από πίσω…) και την 20χρονη νέα αναπτύσσεται ένας περίεργος δεσμός. Με λίγα λόγια παράνομη σχέση και σεξ, ενώ είναι παντρεμένος και την περνάει 30 χρόνια. What can possibly go wrong. Seriously, για δύο χρόνια ξέφυγε την κατηγορία παραπλάνησης ανηλίκου.

Μετά από δύο μέρες «έρωτα» η «Ρέα» εξαφανίζεται (για λίγο) και κάνει την εμφάνιση του ο κ. Ασκληπιός. Ένας άνδρα που κανένας δεν συμπαθεί και άντρας της μητέρας της «Ρέας» που δεν είναι μητέρα της αλλά μητριά της γιατί παντρεύτηκε τον πατέρα της «Ρέας» που ήταν επιχειρηματίας και ζάμπλουτος. Χώρισε τον πατέρα και παντρεύτηκε τον κ. Ασκληπιό. Πολύ μπέρδεμα βρε παιδί μου, χρειάστηκε να το διαβάσω δύο τρεις φορές για να καταλάβω ποιος έχει συγγένεια με ποιον.

Εδώ τίθεται το ερώτημα, που θα έπρεπε ο Λαμπρινός να έχει αναρωτηθεί από την πρώτη στιγμή όμως οι άντρες σκέφτονται με το δεύτερο κεφάλι, ποιά είναι η «Ρέα»; Τι πρόβλημα αντιμετωπίζει; Που οδηγείται σαν άβουλο πλάσμα ο Λαμπρινός; Πραγματικά σε όλο το βιβλίο ένιωθα ότι ο Λαμπρινός απλά δεν έχει καμία αυτοσυγκράτηση και βούληση, πως γίνεται έναν τόσο καλό μεγαλοδικηγόρο, ένα 20χρονο να τον κάνει οτιδήποτε θέλει. Πραγματικά κύριε Λαμπρινέ έχετε μυαλό, βάλτε το να λειτουργήσει.

Τα γεγονότα ακολουθούν ταχύ ρυθμό μέχρι που γίνεται μια δολοφονία. Τότε εμφανίζεται ο αστυνόμος Μπέκας. Πραγματικά χρειάστηκε να έχω διαβάσει λίγο περισσότερο από το μισό βιβλίο για να δω επιτέλους τον αστυνομικό, που για τον οποίο έπιασα και το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν το επέλεξα να το διαβάσω για τον Λαμπρινό ή την «Ρέα» ή τον αντιπαθητικό κ. Ασκληπιό αλλά για τον καταπληκτικό αστυνόμο Μπέκα, ο οποίος εμφανίζεται επαναλαμβάνω στην σελίδα 100 από τις 222.

Ένα βιβλίο ωδή στο πως μια γυναίκα δείχνοντας τα βυζιά της κάνει έναν άνδρα ότι θέλει.

Don’t get me wrong είναι πολύ ωραία γραμμένο και σε κρατάει σε εγρήγορση. Ειδικά μετά την δολοφονία και με την εμφάνιση του Μπέκα, είσαι συνεχώς σε μία αγωνία. Συνεχώς εναλάσσεται το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος, σε σημείο που δεν εμπιστεύεσαι ούτε τον εαυτό σου. Κι αν έκανες εσύ τον φόνο και έρθει ο Μπέκας και σου χτυπάει το κουδούνι; Θεέ μου η αγωνία στο αποκορύφωμα της, μέχρι να αποκαλυφθεί ο δολοφόνο και να καταλάβεις ότι ήταν τόσο προβλέψιμος που δεν πίστευες ότι ήταν αυτός, σίγουρα θα υπήρχε plot twist. Μπα καθόλου plot twist απλά ένα απλό καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Για όποιον λατρεύει τα αστυνομικά είναι ένα ωραίο βιβλίο, ξεκούραστο και ευκολοδιάβαστο. Για όποιον θέλει βάθος τότε κλείσε το βιβλιαράκι και πιάσε κάτι άλλο. Καμιά Δημουλίδου ας πούμε. Όχι πλάκα κάνω. Απλά δεν είναι το κατάλληλο βιβλίο για εσένα. Εγώ προσωπικά το απόλαυσα και θέλω να διαβάσω κάποιο άλλο βιβλίο του Γιάννη Μαρή γιατί από ένα βιβλίο δεν πρέπει να βγάζεις συμπεράσματα.

Η βαθμολογία μου είναι: (στα πέντε)