#KnowItAll: Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα

Της Κατερίνας

Παπαθανασοπούλου, Μ. (1998). Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα. Αθήνα: Πατάκη.

Χελλοου! Νέο μέλος στη παρέα! Έχω την υπέροχη τιμή να γράφω και εγώ σε αυτό το απίστευτο τέλειο μοναδικό μπλογκ (την καλοπιάνω) λέγοντας την γνώμη μου σχετικά με βιβλία που έχω διαβάσει!

Καταρχήν είμαι και εγώ βιβλιοθηκονόμος και σε λίγο και επίσημα με πτυχίο (και ναι σε 4.5 χρόνια παίρνω πτυχίο!!). Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι αυτό το επάγγελμα μου δίνει την δυνατότητα να αναδεικνύω το πόσο ξερόλα είμαι και δικαιολογημένα! Όσοι ξέρετε τι ακριβώς είναι θα καταλάβετε.

Έτσι λοιπόν σαν μια αθεράπευτη ξερολα θα πω την αποψαρα μου για κάποια βιβλία!

Θα ξεκινήσω με το σχετικά παλιό «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα». Πριν από λίγο καιρό έτυχε να πέσει στα χέρια μου -καθώς δουλεύω σε Βιβλιοθήκη- και από μια απίστευτη περιέργεια είπα να δω τις δυο-τρεις πρώτες σελίδες με αποτέλεσμα να το διαβάσω όλο γιατί δεν αφήνω βιβλίο στη μέση. Περίεργο γιατί δεν με συγκινούν καθόλου τα ρομαντικά βιβλία με γυναίκες νοικοκυρές, απατημένες. Αλλά αφού το ξεκίνησα ας πάει το παλιάμπελο.

Το βιβλίο λοιπόν πραγματεύεται για μια παντρεμένη γυναίκα με παιδί η οποία μετά από κάμποσα χρόνια δυστυχισμένου γάμου επιβεβαιώνεται ότι ο άντρας της την κερατώνει, την παρατάει σύξυλη και φεύγει. Κλασσικά χάνει τον κόσμο της κλαίει και αναρωτιέται τι του έκανε που ήταν χαλί να την πατήσει και από την άλλη κατηγορεί τον εαυτό της που τον “παγίδεψε” σε αυτόν τον γάμο επειδή έμεινε “κατά λάθος” έγκυος. Ταυτόχρονα ανακαλύπτει ότι όχι μόνο την κερατώνει με μία αλλά και με την αδελφική της φίλη… Αφού παίρνει τα πάνω της βρίσκει και γκομενάκι (μέσα σε ένα μήνα όλα αυτά) ο άσωτος επιστρέφει. Ταλαντεύεται ανάμεσα σε άντρα και εραστή κτλ κτλ τέλος διαλέγει αφού μας βγάζει την ψυχή (δεν λέω ποιόν μήπως και θέλετε να το διαβάσετε χαχαχαχα).

Σε όλο το βιβλίο λοιπόν βλέπουμε έναν χαρακτήρα που παίζει κρυφτό με τον εαυτό της δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα και τυραννάει τους γύρω της. Πες εντάξει ο σύζυγος καλά να πάθει, η κολλητή το ίδιο (αυτή την συγχωρεί βέβαια), αλλά ο καημένος ο γκόμενος είναι αυτός που τράβηξε τα περισσότερα. Μπορεί αυτό το βιβλίο να με εκνεύρισε όσο δεν πάει, να σκέφτομαι πόσο χαζή μπορεί να είναι που ανέχτηκε να ξανά πατήσει ο άντρας της μες το σπίτι (που πρώην έπρεπε να λέγεται) ΑΛΛΆ βάζει μία ανθρώπινη, ρεαλιστική πλευρά. Μία πλευρά που κάνεις τα πιο ηλίθια πράγματα όταν αγαπάς και δυστυχώς θες και κάποιον να σε βγάλει από τα σκατά που έχεις πέσει αφού δεν μπορείς μόνος σου. Μία πλευρά του πόσο ευάλωτος είσαι αλλά και πόσο σκληρός μπορείς να γίνεις εάν το πάρεις απόφαση και δεν κλαις την μοίρα σου σε μία γωνιά. Σου δίνει κάτι να σκεφτείς αλλά μισά πράγματα το έβλεπα και το βλέπω σαν μια ιστοριούλα που δεν σου προσφέρει και πολλά… Βάζει την εκδίκησή σαν στόχο και κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω την χαμένη της αξιοπρέπεια. Που θεωρώ ότι εάν απλά του είχε κλείσει την πόρτα της στην μούρη του όταν γύρισε σαν βρεγμένη γάτα θα το είχε καταφέρει χωρίς παιδιαρίσματα. Δεν σου εξάπτει την φαντασία αλλά και δεν σου δίνει ένα βαθύ ολοκληρωμένο νόημα να έχεις κάτι να θυμάσαι από αυτό που διάβασες.

Προσωπικά το βρήκα μέτριο αλλά γούστα είναι αυτά!!!!

Φιλάκια, μέχρι την επόμενη φορά

#KnowItAll :*